De Nederlandse voetbalvrouwen damesvoetballers lukte het net niet, maar op het gebied van zelfmoord op het spoor zijn we toch maar mooi onbetwist Europees kampioen geworden. Een postuum woord van dank aan al degenen die zich hier vol overgave voor hebben ingezet, lijkt me op zijn plaats.
Bij deze.
Met bijna tweehonderd per jaar werpen we ons hier te lande succesvol voor de trein, en relatief gezien gebeurt dat elders in Europa nergens zo vaak, zo becijferde de European Railway Agency. Die vergelijking was nog niet zo eenvoudig te maken: Duitsland heeft met 82 miljoen inwoners het hoogste aantal potentiële zelfmoordenaars en bovendien een traumatische treintraditie; Groot-Brittannië en Frankrijk hebben beduidend meer spoor dan wij, en op Malta had er maar één dronken passagier van een perron hoeven struikelen om de rest van Europa kansloos te laten.
Uiteindelijk werd ervoor gekozen om het aantal suïcidesuccessen af te zetten tegen het aantal verreden kilometers op het spoor, waardoor we kunnen concluderen dat onze zege te danken is aan de vele treinen die ook in de afgelopen jaren weer niet reden. De overwinning had nog eclatanter kunnen zijn als de NS ook zijn punctualiteitsdoelstellingen had gehaald – nu nog staken levensmoeie types regelmatig hun poging als de trein te lang op zich laat wachten, door hongerklop overmand. Net als ze zich bij de kiosk laven aan een bekertje Douwe Egberts en een sprits wegknabbelen, raast de intercity voorbij.
Zoals er geteld is, kunnen alleen de Belgen zich enigszins met ons meten, maar ja, die wonen in België. De Nederlandse Inspectie Verkeer en Waterstaat, uiteraard in verlegenheid gebracht met de onaangename uitslag, heeft een opvallende verklaring: er springen hier meer mensen voor de trein omdat we een fijnmazig spoornetwerk hebben. Je trekt de deur achter je dicht en vijf minuten later lig je op een biels – het is niet zo dat je daar eerst een uur voor in de trein hoeft te zitten of zo.
Maar dan komt het, en ik citeer nu de woordvoerster van de Inspectie: “In landen met minder rails kiezen zelfmoordenaars voor een flatgebouw om vanaf te springen.”
Dat is natuurlijk wel erg kort door de bocht van de Inspectie voor Verkeer en Waterstaat. Heeft de Inspectie voor Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu naar aanleiding van een rapport van de European Apartment Block Agency soms geconcludeerd dat in landen met minder flatgebouwen zelfmoordenaars kiezen voor een trein om voor te springen? Zegt Ab Klink dat zelfmoordenaars vaker een overdosis drank en pillen nemen als de trein niet langs hun flatgebouw rijdt? Kiezen suïcidalen die zich willen ophangen in landen waar weinig touw te koop is voor een steen om hun middel, waarna ze erachter komen dat daar ook touw voor nodig is, zodat ze nog wanhopiger worden en zich met een scheermesje van een flatgebouw op een spoorweg gooien?
Nou werken we al zestig jaar samen in Europa, en dan zijn we niet eens in staat om in zo’n onderzoekje even de koppen bij elkaar te steken. Schande! Maar natuurlijk wel weer meteen in een Pavlov-reactie schieten en een hele reeks symptoombestrijdende maatregelen afkondigen: “De Nederlandse Spoorwegen proberen met hekwerken, struiken, lampen en camera’s langs het spoor de zelfmoorden tegen te gaan.”
Wij maar denken dat al die poortjes alleen maar vanwege de invoering van de OV-chipkaart neergezet worden. Zoveel gedoe om van tweehonderd ingecheckte zelfmoordenaars per jaar nog even 4 euro te kunnen aftroggelen.