Het eerste wat ik deed toen ik vanochtend om vijf over elf op kantoor arriveerde, was een stevige joint opsteken. De directeur keek wel wat vreemd op, en hij kon nog niet eens bevroeden dat het mijn eerste ooit was, maar hij was zich er al snel van bewust dat het hier een kleine overtreding betrof die in het licht van de publieksvriendelijke politieacties niet anders dan onbestraft kon blijven.
Het werd een rustige werkdag. Na een middagje pornosurfen, muziek downloaden en comazuipen had ik het rond kwart voor vijf wel weer gezien. Zul je net zien: word ik, nadat ik al door drie rode lichten was gereden, en nee, dat was niet op de Wallen, aangehouden terwijl ik ladderzat zonder licht over de stoep fiets.
Wat of wij denken dat wij aan het doen zijn.
Ik stap van de fiets, trotseer de ijzige kou en pis tegen de agent zijn stoere mountainbike aan. Een machtig klettergeluid vult de straten terwijl de diender machteloos toekijkt. In een reflex gaat zijn arm nog naar de plek in de borstzak waar normaal gesproken de bonnen voor kleine vergrijpen voor het grijpen zijn, maar vergeefs: daar is tot de kerst niks te vinden.
‘Klein vergrijp, klootzak!’, voeg ik hem toe, en ik spuug hem in zijn gezicht. ‘En de koningin is ook een hoer!’
In de trein terug lach ik de meneer die om mijn plaatsbewijs vraagt vierkant uit in zijn smoelwerk, en ik steek er nog eentje op alvorens ik mijn modderschuiten op het tegenovergelegen zitje plant en verder lees in Mein Kampf. Thuisgekomen ontdek ik dat het kattenbeest zijn brokjes niet op heeft, en snijd ik het dier in stukken om vervolgens de kop aan een touw achter mijn wederom onverlichte fiets te binden en het door het ganse centrum van Haarlem te sleuren.
Waarmee ik maar wil aangeven dat ook de geringheid van overtredingen een relatief begrip is. In ieder geval zijn weinig vergrijpen zo laakbaar als de wijze waarop Jan Wolkers, tegenwoordig woonachtig in het koninkrijk der hemelen, zich heeft vergrepen aan de Nederlandse taal. Neemt u van deze neerlandicus aan dat u geen schriftgeleerde hoeft te zijn om te weten dat ‘schriftlezing’ gewoon met een kleine s hoort, of dat u geen bijbelkenner hoeft te zijn om een bijbels werk met een kleine b te schrijven. En dat ‘godsgezant’ met een hoofdletter zou zijn, is natuurlijk helemaal godgeklaagd.
Als ik die Hoofdletter morgen op straat tegenkom, maak ik hem af. Klein vergrijp, groot plezier.