Valegiertjesdag

Martin Bril heeft rokjesdag, iamzero houdt voor u valegiertjesdag in de gaten. De verschijning van de eerste vale gier van het jaar is dan ook een vele malen interessanter fenomeen dan de opening van het melkflessenseizoen.

Rokjesdag is al sinds mensenheugenis van hetzelfde laken en (mantel)pak: de zich maandenlang genegeerd voelende vrouw toont, als het weer het ook maar enigszins toelaat, de schoonheid van haar ledematen aan het zichtbaar opgeluchte mannelijke deel van de populatie. Zelfs in een uitgesproken slechte zomer vol regen en koude is de paringsdrang op een dag, in casu rokjesdag, altijd wel zo groot dat een blaasontsteking op de koop wordt toegenomen.

De lol is er een beetje van afgegaan sinds Gerrit Hiemstra rokjesdag al tien dagen van tevoren ziet aankomen. Het moment waarop valegiertjesdag valt, is daarentegen ronduit onvoorspelbaar. Sterker nog, het is elk jaar maar weer de vraag of er überhaupt eentje zal plaatsvinden.

Gelukkig gaat het de goede kant op sinds de rayonhoofden van de Friese Elf Steden, in de WIA beland door de klimaatverandering, zich ermee bezig zijn gaan houden. Want hoera mensen, er zijn weer vale gieren gesignaleerd! We beleven alweer voor het tweede jaar op rij valegiertjesdag! En dit jaar zijn er zelfs gieren gezien op internetfora in Zuid-Nederland!

Het mooie van valegiertjesdag is dat de traditie voorschrijft dat de gieren bij ieder nieuw bezoek aan Nederland een andere reden voor hun komst moeten aanvoeren. Kwamen de gieren vorig jaar nog weg met een gratuit argument als ‘honger door EU-wetgeving’, dit jaar komen ze aan met ‘de krachtige zuidenwind van de afgelopen dagen in combinatie met het feit dat wij vale gieren op thermiek vliegen’, aldus een woordvoerster.

Prachtig toch!

In al die miljoenen jaren heeft het nooit exact zo uit het zuiden gewaaid als de afgelopen dagen. De gieren die op zondagochtend tussen zestien over tien en drie voor half elf nietsvermoedend een ommetje gingen vliegen in de Pyreneeën werden door de wind gegrepen, konden, vermoedelijk door de vaalheid van hun vleugels, niet meer bijsturen en lieten zich daarom maar gewillig meevoeren tot de wind uitgerekend in Nederland ging liggen.

Om daar begroet te worden door een oranje geschilderde volksstam, uitgerust met trom-petten en brulshirts, klaar voor de oorlog.

Gier

Op de lagere school had ik een vriendje met een Griekse moeder. Het was een ondeugend joch dat bovendien slecht luisterde. ‘Kom gier!’, zei zijn moeder dan herhaaldelijk met haar accent. Naast de aasgier en de in voetbalkringen gehanteerde blindgier (geef die bal een ~) was de komgier de enige gier die ik kende, tot ik afgelopen week over de vale gieren in ons land las.

Poema’s op de Veluwe, Bokito’s in Blijdorp en nu ook al vale gieren in Zeeland en Oss: het kan haast niet anders of de apocalyps laat niet lang meer op zich wachten.

Nog een geluk natuurlijk dat we niet zijn opgescheept met de spiksplinternieuwe gier of de blinkende gier maar met de vale gier. Nooit geweten dat vogels vaal konden worden trouwens, maar nu ik erover nadenk: onze parkiet Vofie was eerst knaloranje maar werd later inderdaad flets en grijs nadat een etterende zweer zijn ene pootje had weggevreten, hetgeen mij overigens nog de legendarische opmerking ontlokte dat hij altijd zou moeten blijven vliegen als hij zijn andere pootje ook kwijt zou raken.

Goed, de vale gieren dus.

‘Godverdomme, wat heb ik een honger’, moet er een gezegd hebben, want u moet weten dat vale gieren nogal grof gebekt zijn.
‘Ja dat komt door de achterlijke regels van die klote-EU’, riposteerde de ander. ‘Daardoor liggen er nu geen schapenkadavers meer buiten.’
‘Waarom gaan we dan niet naar Nederland? Daar zijn ze nogal gierig, en ze hebben er nee gezegd tegen die grondwet, dus daar zal het nog wel mogen. En daar worden de schapen ook nog ritueel geslacht, 100% halal!’
‘Goed idee, en dan vliegen we via Straatsburg en Brussel om daar de boel even flink onder te schijten.’

En aldus geschiedde. Maar wat ik nou niet snap, en wat ook nooit wordt uitgelegd, is waarom die beesten nou uitgerekend naar Nederland komen, en niet naar bijvoorbeeld Marokko gaan, waar het ook warm is en waar men ook wel eens iets met een schaap doet. Of naar Irak, waar de lijken gewoon op straat liggen.

En wat ik al helemaal niet snap, is wat de Vlaamse vogelbescherming heeft gedaan: die heeft een torenhoge stapel vlees in een wei gedumpt, met als achterliggende gedachte dat de gieren wel terug zouden keren naar Spanje als ze hun buikje weer rond hadden gegeten. Dat is ongeveer hetzelfde als een café-eigenaar in een Grieks vakantieoord die een stel dronken Engelsen tien gratis rondjes geeft in de veronderstelling dat ze dan wel voorgoed zullen ophoepelen. Die beesten zitten al drie miljoen jaar in Spanje met als enige reden dat ze daar al drie miljoen jaar te vreten krijgen. En wat doe je dan als je ze weg wilt jagen?… achterlijke Belgen.

In ieder geval houden de gieren de gemoederen bezig, en ik hoop dat ze net zo’n rage ontketenen als Bokito laatst. Zodat bijvoorbeeld Heineken een commercial gaat opnemen die dan eindigt met: ‘Eeeeeeeeeeeejjjjjjjjjj… Giertje?’

Dat wordt weer lachen brullen gieren deze zomer.