Tag: tnt post

Het was dus een vrouw

Terwijl wereldwijd de Hutu’s en Tutsi’s, de Ajacieden en Feyenoorders, de Vlamingen en Walloniërs en de Grieks-orthodoxen en Armeens-orthodoxen elkaar in een zelden vertoonde vlaag van kritiekloosheid in de armen vielen na de verkiezing van Obama, was het deze week ook nog eens een keer Nationale Goed Nieuwsdag (uiteraard weer voorzien van hoofdletters en onjuiste spaties). Maar intussen spatte mijn droom wel mooi uiteen.

Ik verhaalde reeds over de Persoonlijke Postzegels met het volledige logo van iamzero.nl, die werden afgekeurd omdat ze te politiek gekleurd zouden zijn. Over Merel, die vervolgens met succes een tweede poging ondernam door Mao weg te knippen en niet, zoals ik zou hebben geprobeerd, de balk met ‘iamzero’. En vooral over de man met de benijdenswaardige functie om al die aangevraagde Persoonlijke Postzegels langs de meetlat van de zorgvuldig geformuleerde gebruiksvoorwaarden te leggen.

Het was dus een vrouw.

Zoveel was althans wel duidelijk aan de ondertekening van de brief die Merel me als bewijs doorstuurde. M.P., overduidelijk een vrouw.

Dat zijn zo van die dingen die niet in je opkomen. Begrijp me niet verkeerd: ik ken geen volk met een zuiverder beoordelingsvermogen dan het vrouwelijke, dus wat dat betreft zat hier de juiste persoon op de juiste plaats. Maar de onbarmhartigheid om zelfs de onschuldigste der burgers ook daadwerkelijk zonder enig mededogen nul op het rekest te geven, nee, die had ik voorafgaand aan dit akkefietje toch niet met de andere sekse geassocieerd.

En nog was er niks aan de hand. Wat zou het dat deze droombaan vervuld werd door een vrouw, die evenals de man die ik me op haar plaats had voorgesteld ongetwijfeld haar 40-jarig ambtsjubileum alweer jaren geleden gevierd moest hebben? Ook vrouwen hebben recht op pensioen, en eerdaags zou haar plek vast en zeker vrijkomen en de weg voor zero de zegelcensor geëffend zijn.

Ik had ongestoord door kunnen blijven mijmeren over hoe ik de argeloze consument over een jaar of wat de stuipen op het lijf zou jagen door zelfs in het kleinste detail van het braafste ontwerp porno, religie of politiek te ontwaren. Onder mijn bewind zou geen kerk ooit op een zegel prijken. En de beargumenteerde epistels die ik de mensen zou sturen! Och, hoe lang moest het nog duren vooraleer ik huiszoekingen kon gelasten? Tot ik de banden met KPN weer zou aantrekken om de telefoons van de ongehoorzame burgers te kunnen aftappen?

Maar de gifbeker moest helemaal leeg. Want dat is de pest tegenwoordig: al die mensen hebben wel een Hyves-account. En dan ga je toch kijken. En zo kom je er dan achter, op een treurige zondagmiddag, terwijl de tuin bedolven wordt onder een sneeuwstorm van herfstbladeren, de kat om aandacht jankt, de club van Rotterdam een nieuwe oorwassing te verwerken krijgt en de Nederlandse literatuur je weer eens ernstig teleurstelt, dat de (hoofdletter p) Product (spatie) (hoofdletter m) Manager van de (2x hoofdletter p) Persoonlijke Postzegels een jongedame van 29 lentes jong is.

Twee vrienden, of wat daarvoor door moet gaan, scheiden ons. Dat schept dan toch perspectieven.

Postzegel

Toevallig wist Merel dat ik ooit tot taalgebruiker van het jaar was uitgeroepen, dus toen ze de laatste hand aan haar tweede roman legde, gunde ze mij de eer, of ik haar, daar wil ik van af zijn, om een paar maanden voor publicatie de gruwelijkste spel-, stijl- en typfouten uit het manuscript te vissen. Geen overbodige luxe voor iemand die […] schrijft, denkt dat […] aan elkaar moet en […] los (!), en die, terwijl het over een boek gaat, Bestel ‘m nu! schrijft in plaats van Bestel ’t nu!. Bij mij was ze aan het goede adres, want de naam is zero en als haviksogen scannen mijn ogen alle teksten.

Afgelopen vrijdag zag het noeste resultaat van deze arbeid het levenslicht (bestel het dus nu) en werd voor het eerst in de geschiedenis der mensheid een zure taalpurist uitvoerig en naar het zich liet aanzien oprecht bedankt voor zijn pietluttige gemekker. Ik kreeg zelfs een cadeau waar ik bijzonder verguld mee was, want zie hier:

– de eerste officiële zerozegels!

Maar, zult u zich afvragen, waarom heeft die ontwerper nu toch een uitsnede van het logo genomen, en niet het geheel? Dit is toch geen postzegel zo?

Welnu.

TNT Post biedt haar klanten, waartoe u ongevraagd ook behoort, sinds enige tijd de mogelijkheid aan om een Persoonlijke Postzegel, compleet met hoofdletters, te ontwerpen. Wie dacht dat een postzegel zijn geldigheid ontleende aan de troontronie van Beatrix heeft het mis: zolang er ‘Nederland’ en een bedrag op staat, is het goed; we waren alleen te bedonderd om iets anders te bedenken om aan te likken. Dat web 2.0 nu uitgerekend als vijand nummer 1 een bijdrage kan leveren aan de levensverlenging van de handgeschreven kaart, is een briljante vondst van TNT Post, en bovendien heeft het bedrijf op uiterst efficiënte wijze de doodssteek toegebracht aan de ergste specimen der menselijke species: de postzegelverzamelaar. Want hier valt natuurlijk niet tegenop te verzamelen; 2.0 vliegen in 1.0 klap.

Echter, zoals aan alles in dit land zijn er aan de Persoonlijke Postzegel regels verbonden. De afbeelding moet van het type JPEG zijn en mag niet groter zijn dan 2MB, dat soort geneuzel. En nee, er zal geen porno op mogen of een hakenkruis.

Maar nu schijnt het dus zo te zijn.

Dat.

De afbeelding boven aan deze website.

Op een Persoonlijke Postzegel.

In een oplage van tien.

(10)

(tien!)

Niet.

Ik herhaal: niet.

Is toegestaan.

Want politiek gekleurd.

De meneer die zulks heeft beschikt, die onrechtmatig gebruik van een beschermd beeldmerk overigens wel door de vingers zag en de naam iamzero kennelijk niet politiek gekleurd achtte, heeft Merel persoonlijk per brief van de hem moverende redenen op de hoogte gesteld, met als gevolg dat het arme schaap nu net als ik door de AIVD geschaduwd wordt op verdenking van staatsondermijnende activiteiten. Ik heb die brief, vermoedelijk niet gefrankeerd met zerozegel, nog niet gezien, en stiekem hoop ik ook dat het niet waar is. Want als het wel waar is, dan heeft die man mijn baan.

Ik hoorde Ahmed Aboutaleb verkondigen dat hij gesolliciteerd heeft op de functie van burgemeester van Rotterdam omdat die vacature slechts eens in de twaalf jaar beschikbaar komt. De functie van censor van de Persoonlijke Postzegel kan niet anders dan vervuld worden door een verstokte ambtenaar die al jaren tegen zijn pensioen aan zit te hikken maar met geen stok achter zijn bureau weg te slaan is. Geef mij alsjeblieft een seintje zodra die man eindelijk van zijn welverdiende AOW gaat genieten, anders moet ik weer een paar decennia wachten op de volgende kans op mijn droombaan.