Zweet

Ik wil best accepteren dat de verschillen in de topsport heden ten dage door kleine details gemaakt worden, maar van de neurotische zweetbestrijding in de tenniswereld word ik toch echt een beetje kriegel. Al die spelers die na ieder punt zo nodig hun gezicht, armen en handen moeten afdrogen: denken die nou werkelijk dat ze kansloos zijn als ze een puntje overslaan? Heeft Björn Borg in zijn hele glansrijke carrière ook maar één keer om een handdoek gevraagd terwijl hij op de baan stond?

Ik vermoed dat Ivan Lendl de aanstichter van het kwaad is; die had altijd aan twee armen van die polszweetbandjes tot aan zijn schouders. Maar daar kwam tenminste nog geen ballenjongen aan te pas. De tegenstander van Lendl, Michael Chang, was trouwens ook irritant: die at na iedere slagenwisseling een banaan. Maar dat was er maar één, en nu is er geen tennisprof meer te vinden zonder afdroogobsessie.

Het heeft natuurlijk alles te maken met de tennissport, die ieder vertragend element tot kunst verheft. Een gemiddelde partij van drie uur heeft een zuivere speeltijd van nog geen kwartier. Neem dat hele gepauzeer om de twee games, waarbij het loopje naar de rustplaats vermoeiender is dan die hele twee games bij elkaar. Waarom moeten voetballers zich twee keer 45 minuten het apenzuur rennen en kunnen wielrenners halverwege de Alpe d’Huez niet even afstappen, maar mogen tennissers, die alleen een beetje heen er weer schuifelen, om de paar minuten 90 seconden uitrusten?

Of van die spelers die bij de opslag drie ballen vragen, deze aan een nauwgezet onderzoek onderwerpen en er dan één retourneren. Je staat godverdomme op Wimbledon, verwaande kwast! Alsof ze je daar kapotte ballen gaan geven! En als een bal niet deugt, meld het dan bij de wedstrijdleiding en geef hem niet terug aan de ballenjongen zodat je bij de volgende service weer een kwartier bezig bent.

Of dan dat hele Hawkeye-gebeuren van tegenwoordig. Spelers hebben het recht op drie McEnroetjes per set, op voorwaarde dat ze niet gaan schreeuwen en netjes om een challenge vragen. Ik zou daar altijd gebruik van maken: de bal het stadion uit meppen en dan om een challenge vragen als-ie uit gegeven wordt – kijken of Hawkeye zijn oog ook daar scherp heeft. Het zou in ieder geval vertragend werken, en dat is kennelijk de bedoeling: als een speler om een challenge vraagt, krijgt de umpire niet gewoon ‘in’ of ‘out’ door Hawkeye ingefluisterd, maar krijgen alle toeschouwers een tergend langzame animatie voorgeschoteld waarin het beeld op weg is naar de plaats delict; vervolgens zien we een beeld van een lijn en een bal waarbij met het blote oog niet vast te stellen is of de bal nou wel of niet de lijn raakt, en pas na een seconde of vijf verschijnt er dan IN of OUT in beeld.

Een rally kan straks een minuut of tien duren: speler 1 stuitert bal, droogt zijn handen af, stuitert nog eens, veegt het zweet van zijn voorhoofd, stuitert nog eens, droogt zijn handen af, gooit de bal heel hoog op, droogt zijn handen nog eens heel snel, slaat de bal via het net in, maar de bal wordt uitgegeven, dus een challenge, Hawkeye geeft na een minuut uitsluitsel, de scheids roept ‘first service!’ en we beginnen weer opnieuw.

Het lijkt me leuk als de finale van het EK voetbal, nu wij er toch niet in staan, voor één keer met de regels van Wimbledon worden gespeeld.

Beide teams hebben per helft recht op drie challenges om een buitenspelbeslissing aan te vechten, twee voor een bal die de zij- of achterlijn al dan niet gepasseerd is en één om te protesteren tegen een coach die te ver uit zijn dug-out komt. Na elke drie minuten wordt er 90 seconden gepauzeerd aan de zijlijn. Als het dreigt te beginnen met miezeren (hóógst onwaarschijnlijk in Wenen, maar toch), verlaten alle spelers spoorslags het veld, wordt er een tent opgericht om het gras droog te houden en gaat Cliff Richard een liedje zingen. Wanneer een speler een pass heeft gegeven, rent een ballenjongen met de handdoek van de betreffende speler het veld in, zodat voorhoofd en voetbalschoen kunnen worden afgedept. Bij een inworp krijgt een speler drie ballen toegeworpen, waarvan hij er één weer terug moet geven en een ander in zijn broekzak moet stoppen.

En o ja, alle 22 spelers dragen verplicht witte kleding.

Jammer dat het Middle Sunday is en er niet gespeeld mag worden.