Tag: taal

Omzien en vooruitkijken

Regeren is vooruitzien, dat is algemeen bekend. Des te vreemder is het dan ook dat uitgerekend onze meest ervaren regeringsleider ooit in zijn zoveelste kabinetsperiode vooruit wil kijken naar de toekomst, en om wil zien naar elkaar.

Omzien naar elkaar en vooruitkijken naar de toekomst: dat is het motto van Rutte IV waar we het in ieder geval de komende maanden mee moeten gaan doen. We mogen nog van geluk spreken dat ze vooruit willen kijken naar de toekomst, en niet naar het verleden, of, pak hem beet, de eerstvolgende aflevering van Temptation Island op Videoland – maar toch, hier is iets vreemds aan de hand.

Verder lezen Omzien en vooruitkijken

Dichter bij de kiezer (5)

Swier Copinga. Nur Icar. Christinemindel ten Napel. Glimina Chakor. Laurence Groot Bruinderink. Yu Mei O. Queeny-Aimée Rajkowski. Giovanni Angiolini Trapanese. Marco Vermin. Pascale Plusquin. Quintus Backhuys.

Het is weer zover: we mogen gaan stemmen, en met 37 partijen en meer dan duizend kandidaten op de kieslijst is het zoals traditioneel een feest voor de poëzieliefhebber. Opvallend is dat dit jaar veel partijen, hoewel dit ten strengste verboden is, hun campagneactiviteiten tot op het stembiljet voortzetten met kandidaten die het partijprogramma kernachtig samenvatten. Hier moet de Kiesraad dringend een onderzoek naar instellen. Dat verschillende partijen ook een tegengeluid op de lijst zetten, doet daar niets aan af.

De Partij voor de Dieren is van oudsher dominant aanwezig, en ook Europa is goed vertegenwoordigd. De terrassen moeten open, dat is evident. Maar als er één ding naar voren komt uit deze lijst, dan is het wel dat er prachtige samenwerkingen in het verschiet liggen. Welnu, daar gaan we:

Verder lezen Dichter bij de kiezer (5)

Hij

Als het aan een groep vrouwelijke theologen ligt, krijgt de Heere God onder geen beding Zijn eerbiedskapitaal terug in de nieuwe bijbelvertaling, die later dit jaar verschijnt. Typisch vrouwelijk gedrag weer: dat God weer ‘Hij’ wordt, is al sinds november 2017 bekend, maar pas nu de nieuwe vertaling daadwerkelijk bij de drukker ligt en er écht geen weg meer terug is, ineens moord en brand gaan schreeuwen.

‘Een klap in het gezicht van vrouwen’ zou het zijn, naar God verwijzen als ‘Hij’ met een hoofdletter. Of, nog erger, als ‘HEER’, met vier hoofdletters. (Hier ben ik het overigens wel eens met de klagers, die in dit geval pleiten voor ‘minder of geen hoofdletters’; ik zou prima kunnen leven met ‘heeR’ of ‘HeEr’.) Al die hoofdletters zouden het schadelijke patriarchale Godsbeeld maar versterken, want, zo is de gedachtegang, ‘als God mannelijk is, is het mannelijke God’.

Verder lezen Hij

Wij doen het zo

Met de avondklok heeft de regering weer een heel nieuw contingent Nederlanders aangeboord die het opvolgen van de coronamaatregelen op zich heel serieus nemen, maar gaan tegenstribbelen als een bepaalde maatregel iets te veel de eigen situatie gaat beïnvloeden. Verontwaardigd zijn als een paar pottenrammers de speech van de premier verstoren, maar gaan morren zodra je zelf een beetje hinder ondervindt: Holland op zijn smalst.

Juist nu is heldere communicatie vanuit de overheid over wat wel en niet mag dan ook essentieel. Speciaal daarvoor is op rijksoverheid.nl de pagina Wij doen het zo in het leven geroepen. Wij doen het zo: treffender had men de kloof tussen overheid en burger niet in vier woorden kunnen vatten. ‘Terwijl jullie collectief de R0 hoog houden, laten wij even zien hoe het moet.’
Zo moet het, en nu je muil houden, was een betere titel voor de pagina geweest.

Verder lezen Wij doen het zo

Oplieren

Het begon, kort na de uitbraak, allemaal met een gereedschapskist in de strijd tegen het coronavirus. Gisteren bleek dat daar een grote, lompe hamer in zit, die hopelijk groot genoeg is om minuscule druppeltjes en aerosolen mee plat te slaan. In de tussentijd zijn met die hamer een gammele app en een dashboard gebouwd; daarna is een dito escalatieladder in elkaar getimmerd, die nu is opgelierd tot routekaart.

Na een half jaar crisis beginnen we met zijn allen wel wat persconferentiemoe te worden; sommigen vinden zelfs ronduit dat het kabinet moet oplieren. Het trucje kennen we zo langzamerhand wel: een dag voor de persco worden de maatregelen in de week gelegd (in vakjargon: uitgelierd) om te kijken wat de mensen ervan vinden; Xander van der Wulp mag vlak voor aanvang raden wat Rutte zal gaan zeggen, waarna Rutte de voorspelde maatregelen een voor een opliert, waarna Xander ze nog een keertje mag samenlieren, met als gevolg dat de maatregelen helemaal uitgekauwd en opgelierd zijn nog voordat ze goed en wel in werking treden.

Verder lezen Oplieren

Spijt

Premier Rutte heeft zaterdag spijt uitgesproken over het niet kunnen beschermen van Srebrenica door Dutchbat in 1995, maar bood er geen excuses voor aan. Dat deed hij in een videoboodschap, omdat hij vanwege de coronamaatregelen helaas zelf niet aanwezig kon zijn bij de herdenking in Potočari. Ook dat vond hij heel spijtig, maar ook daar kwamen geen excuses voor.

Eerder bood Rutte wel excuses aan voor het handelen van de Nederlandse overheid in de Tweede Wereldoorlog, en kreeg Indonesië bij monde van Willem-Alexander regrets and ap ehh ehh pologies voor het Nederlandse geweld in de onafhankelijksoorlog. In de casus ‘slavernijverleden’ zijn we nog niet zover: nadat er waarschijnlijk eerder sprake was geweest van ‘onhandig’, ‘een zwarte bladzijde’ en ‘enige wroeging’, betoonde Roger van Boxtel in 2001 ‘diepe spijt, neigend naar berouw’, wat twaalf jaar later door Lodewijk Asscher werd geüpgraded tot ‘diepe spijt en berouw’. Er zal eerst nog wel sprake zijn van een indringend schuldbesef voordat de excuses er rond 2050 alsnog komen.

Verder lezen Spijt

Het nieuwe nieuwe normaal

Mark Rutte en consorten moeten nodig eens ophouden met het gebruiken van termen als ‘de anderhalvemetersamenleving’ en ‘het nieuwe normaal’. Dat schrijven de planbureaus SCP, CPB en PBL samen met het RIVM aan het kabinet. De termen zouden te veel suggereren dat tijdelijke maatregelen een permanent karakter hebben, en daar zitten de mensen niet op te wachten.

Het moet gezegd worden dat de planbureaus er geen gras over laten groeien. Ten tijde van het Krijt duurde het nog weleens 80 miljoen jaar en was er massa-extinctie van dinosauriërs voor nodig om hen ervan te doordringen dat die term toch echt een beetje achterhaald was en men beter van het Paleogeen kon spreken. Het nieuwe normaal bestaat amper twee maanden en Rutte moet al denken aan een nieuw nieuw normaal.

Verder lezen Het nieuwe nieuwe normaal