Tag: roken

Stoppen

Ik heb het altijd al een kleine sadist gevonden, dat miezerige kereltje op zijn roze wolk met pijl-en-boog van de Intertoys, dus het verbaast me met terugwerkende kracht helemaal niets dat Amor, over hem heb ik het natuurlijk, dat papzakje met zijn opgeplakte McDonald’s-vleugels, me uiteindelijk koppelde aan iemand die rookte én geen vlees at.

Dat heb ik weer.

Afgelopen week kondigde zij plotseling aan de minst hinderlijke van die twee gewoontes op te willen geven. Anders gezegd: zonder enige vorm van vooroverleg en geheel buiten mijn schuld om ben ik nu al een dag of zes gestopt met meeroken. Ik maak er geen punt van, want de kans is natuurlijk groot dat wanneer nu het reuk- en smaakvermogen langzaamaan terugkeert, de behoefte aan fatsoenlijk voedsel navenant zal toenemen.

Murw gebeukt door de jarenlange staatspropaganda over de schadelijke gevolgen van meeroken mocht ik bovendien reikhalzend uitkijken naar een enorme gezondheidsboost. In het begin zou ik dan wel het nodige slijm moeten ophoesten, en ook moest ik als notoir kettingmeeroker ernstig rekening houden met vervelende ontwenningverschijnselen, agressiviteit, angst en concentratieverlies, maar reeds twintig minuten na het stoppen zouden mijn bloeddruk en hartritme weer normaal zijn, en vervolgens zouden ook de luchtwegen zich allengs herstellen. Weldra zou ik weer bruisen van de energie.

Nou, ik kan u verzekeren: niets van dat al! Alleen de belofte van slapeloosheid werd gestand gedaan, maar dat had een hele andere oorzaak.

Aan de andere kant van het bed gaat het er namelijk een stuk heftiger aan toe. De stoppoging werd tactisch gepland vlak vóór een heftige griepaanval, waardoor de toch al welig tierende slijmfluimen (gemiddelde temperatuur rond de 39 graden Celsius) met dubbele kracht huize zero veroveren. Het kwaad heeft zich inmiddels zo diep in onze lichamen genesteld dat ik zelfs vrees dat ik mij een dezer dagen voor het eerst sinds 1624 moet ziekmelden.

Allemaal de schuld van de Stivoro-fascisten.

Mensen, begin er nooit mee, met stoppen. Wens ons sterkte.

Luchtje

Alsof het dreigende zwaard van de dood nog niet voldoende was, kregen de paria’s van onze samenleving, u begrijpt dat ik het over het uitstervende ras van de rokers heb, in de Spits van gisteren een bericht voor hun vergeelde kiezen dat zij tot wel 50% meer kans hebben op Alzheimer. Ik had juist altijd begrepen dat rokers veel minder kans hebben op Alzheimer en Parkinson, en als je de haatcampagnes van de vreugdeloze stivorofascisten mag geloven, is dat ook wel zo logisch: het zou godsonmogelijk zijn om als roker de gelukzalige leeftijd te bereiken waarop je überhaupt bevattelijk bent voor deze aandoeningen met een incubatietijd van een jaar of tachtig.

Maar misschien heb ik het verkeerd onthouden omdat ik zelf nooit gerookt heb en inmiddels ook de jongste niet meer ben.

Hoe dan ook: aan dit soort onderzoeken kleeft wat mij betreft een al te zwaar anti-rokersluchtje. Nu hebben we het nog over een doelgroep van vijftig-plussers die de stuipen op het vergeetachtige lijf worden gejaagd, maar straks worden de pubers gewaarschuwd dat roken puistjes veroorzaakt en dat de zuigkracht van baby’s ernstig negatief wordt beïnvloed door ieder trekje van een peuk.

En dat terwijl rokers een zegen zijn voor de economie. Zo verkleint roken de kans op een heupoperatie met wel 800%, aangezien de roker zich al lang en breed de pijp uit heeft gerookt voor hij er een nodig heeft – maar dat telt natuurlijk niet mee in de statistieken, net zo min als het feit dat hij karrenvrachten vol accijnzen binnen brengt, niet in de laatste plaats door het borreltje waar hij niet in spuugt en dat zijn toch al wisse dood nog verder bespoedigt.

In plaats van het enige probate middel in de strijd tegen de vergrijzing te promoten – dat langere doorwerken gaat er natuurlijk nooit van komen – kiest de overheid voor een totaalverbod voor al die duizenden mensen, dit is cynisch bedoeld, die nu gebruikmaken van de vrijheid die er voor eenieder bestaat om een rookvrije horecagelegenheid te starten – een vrijheid die straks om onbegrijpelijke redenen de rokers niet meer gegund is. Waarom zouden er geen cafés kunnen bestaan waarvan iedereen (bezoekers en medewerkers) weet dat er gerookt wordt en zelf kan kiezen of hij erheen wil of niet?

Laat die mensen toch lekker. We gaan er nog spijt van krijgen, met al die hoogbejaarden straks.

Goh

Eenderde van alle zwangere vrouwen rookt gewoon door, meldt de Volkskrant vandaag.

En dat terwijl in Nederland überhaupt maar 25% van de vrouwen rookt! Dat kan dus helegaer niet. Helder toch?

De creatieve boekhouders van de terreurorganisaties Stichting Stivoro en Clean Air Nederland kloppen zichzelf zonder te hoesten op de rookvrije borst wanneer het aantal rokers is gedaald, maar als het ze uitkomt zijn het er plotseling toch weer heel veel. Dat noemen wij ook wel rook in ’s mensen gezicht blazen, en dat zouden ze toch moeten verfoeien.

Kan die uit rookaccijnzen gefinancierde subsidie aan die vreugdeloze types nu dan eindelijk worden stopgezet? Als zelfs Tom & Jerry al niet meer mogen roken, is er toch wel een grens overschreden.

Smoker-bashing

De terreurorganisatie Clean Air Now heeft voor het eerst in haar bestaansgeschiedenis een goede daad verricht: met het Burgerinitiatief voor een wet Rookvrije horeca heeft CAN onomstotelijk aangetoond tot wat voor absurditeiten meer directe democratie kan leiden. Erg moeilijk kan het immers niet zijn om een initiatiefwet voor precies het tegengestelde in te dienen. Hoe trots CAN er ook op is dat het aantal rokers in Nederland gedaald is van 40% tot 27% (je zou ook kunnen zeggen dat de economische groei de accijnsverhogingen niet heeft kunnen bijbenen), dat is nog ruim voldoende voor de benodigde 40.000 handtekeningen die CAN nu bij horecamijdend Nederland bijeen heeft geschraapt.

Afgezien van het feit dat burgerinitiatieven met de grootst mogelijke spoed afgeschaft moeten worden, zou ik als niet-roker mijn handtekening met alle liefde onder een rokersvriendelijk initiatief plaatsen; de steunpilaren onder onze economie hebben het immers al zo zwaar de laatste jaren. De roker zelf lijkt dat overigens weinig te deren. Schaamteloos vertoont hij zich als de paria van ieder bedrijf door, weer of geen weer, op de stoep zijn sigaretjes te roken. En deemoedig buigt hij het hoofd als hem voor een enkel pakje tien gulden wordt gevraagd – maar betalen doet-ie.

Geheel passend in deze tijd van smoker-bashing is de niet-rokerskorting die sommige hypotheekverstrekkers tegenwoordig hanteren:

Sommige verzekeringsmaatschappijen hanteren een niet-rokerskorting. Hierdoor kan uw premie soms zo’n 30 % lager zijn dan voor rokers.

Een lagere hypotheek dus voor 73% van de Nederlanders – het niet-rokende deel der bevolking? Welnee, we hebben het hier natuurlijk over weer een extra belasting voor rokers. Het is geen enkel probleem voor de geldverstrekker als je iedere dag dineert bij de grote gele M, voor je lol uit vliegtuigen springt of een tikkeltje levensmoe bent, en je kunt je ook zonder bezwaar iedere week onbeschermd laten beetnemen in het Anne Frank-plantsoen te Eindhoven. Maar denk erom: roken is dodelijk!

En dat alles met dank aan Clean Air Now, een club die ongetwijfeld gesubsidieerd wordt van de belastingcenten van de rokers. Er kan geen bedankje af.