Spa Lemon Cactus is voor mij toch een beetje de Milli Vanilli onder de frisdranken. Al in de winkel ontstaat gerede twijfel of het eigenlijk wel zo lekker is, tijdens het drinken wordt dat bevestigd maar is het nog redelijk te verdragen, maar uren nadat je je glas geleegd hebt kom je er pas echt achter hoe ongemeen hard je in de maling bent genomen.
De eerste keer dat ik een fles Spa Lemon Cactus kocht, was het omdat mijn nieuwsgierigheid naar de smaak van cactus geprikkeld was. Voorheen had je immers Spa Lemon, zonder Cactus, en dat zag er ongeveer hetzelfde uit en was best te hachelen. Ik kwam bedrogen uit: Spa Lemon Cactus bestaat bijvoorbeeld voor 12,5% uit appelsap, maar voor slechts 0,1% (eenduizendste!) uit cactus – en dat is dan waarschijnlijk nog gewoon de prik. Nu begrijp ik dat ze het goedje liever niet in de markt zetten als Spa Lemon Ascorbinezuur of Spa Lemon Acesulfaan K, maar dat zou minstens zo veel recht doen aan de smaaksensatie die je beleeft als nu met Spa Lemon Cactus.
Enfin, ik ben er dus weer eens ingetuind.
Maar nu komt het: bij het inschenken van het eerste (achteraf inderdaad teleurstellende) glas ontwaar ik een logootje dat zegt dat ik hier het Product van het jaar 2011 in handen heb. We zijn nog niet eens halverwege, en dat durven ze nu dus al met zekerheid te stellen. Sterker nog, het gaat om het Gekozen Product van het jaar 2011, dus er moet ook nog een verkiezing aan vooraf zijn gegaan, en vervolgens moesten de etiketten nog aangepast worden – kortom, maanden geleden, misschien zelfs nog in 2010, moet Spa Lemon Cactus al voorgedragen zijn als potentieel product van het jaar 2011.
In Duitsland is zoiets ondenkbaar. Gelet op hun sportprestaties kijken onze oosterburen wel link uit om de EHEC-bacterie al in de Tagesschau van 31 december uit te roepen tot gevaarlijkste bacterie van 2011 – je weet immers nooit wat er nog allemaal kan gebeuren in die laatste vier uur. Ons echter kan geen tsunami op Tweede Kerstdag (2004), en geen einde van een wereldmacht op Eerste Kerstdag (1991) van het onzalige idee afbrengen om de eerste ruwe versie van onze jaaroverzichten al rond Sinterklaas te monteren.
Als Spa Lemon Cactus het Product van het jaar is, zal 2011 frisdrankgewijs wel schraaltjes verlopen, concludeerde ik. De soda-sommeliers zouden wel unaniem geweest zijn in hun oordeel dat 2011 een slecht oranginajaar is. Echter, nergens stond vermeld dat Spa Lemon Cactus Product van het jaar in de categorie frisdranken was; misschien was het wel in de categorie Beste cactusproduct of Beste toepassing van natuurlijke citroen- en quassia-aroma’s. De website www.productenvanhetjaar.nl levert het ontnuchterende antwoord: er zijn helemaal geen categorieën, maar er zijn wel talloze Producten van het jaar; 24 in totaal. Dat hadden dus ook 24 verschillende frisdranken kunnen zijn. Sterker nog: niet Spa Lemon Cactus blijkt Product van het jaar te zijn, maar die hele fokking reeks Spa Fruit met wel zeven smaken.
Uit het juryrapport citeer ik:
De koolzuurhoudende producten zijn beschikbaar in 7 smaakvarianten variërend van breed bekende smaken als orange en apple alsook unieke combinaties als lemon-cactus en pink grapefruit.
Dat lemon-cactus met die 0,1% cactus als combinatie wordt gepresenteerd is dus al dubieus, maar wat ik niet wist, is dat Spa Pink Grapefruit (nieuw!) ook een mix van smaken is. Eigenlijk ook wel logisch: de drank is helemaal niet roze, maar neigt meer naar rood, en dat komt dus door de bloederige stukjes pink die erin verwerkt zijn. Ook al vormen de pinkresten maar 0,1% van het totaal, door mijn slokdarm komt geen druppel Spa Pink Grapefruit meer.
Ik zeg: boycotten die handel. Die tubes van Calvé lijken me sowieso geen lang leven beschoren; we moeten er toch wel voor kunnen zorgen dat ze als Product van het jaar 2011 niet eens het einde van het jaar 2011 halen?
(P.S. Ik riep al eens op tot het boycotten van Honig nieuwe stijl; dat lijkt ook gewerkt te hebben)