Als het aan de president van de Verenigde Staten ligt, belandt er in de mailbox van wijlen Bin Laden geen bericht met als onderwerp “You were tagged in a photo by Barack Obama”. Ik vind dat wel een mooi statement. Je kunt tegenwoordig geen glaasje bier meer drinken op Koninginnedag of een dag later kan de rest van de wereld zien dat je er veel te diep in hebt gekeken. Daar zit niemand (slachtoffer noch publiek) op te wachten, dus als je rustig een potje zit te klaverjassen met je buren en de Navy Seals komen op bezoek, dan wil je dat ook niet per se met iedereen delen. Meer nog dan dronkenschap is de dood een privé-aangelegenheid.
Met het (vooralsnog) niet publiceren van de foto’s van een doorzeefde Bin lost Obama een belangrijke verkiezingsbelofte in: change. Nu nog wat extra geld naar onderwijs om het volk ook zo volwassen te krijgen. De fanatici die in het holst van de nacht de straat op gingen om met vlaggen te wapperen en nationalistische leuzen te scanderen, zorgden er voor goed voor dat we nooit meer vervuld van afschuw kunnen kijken naar moslimfundamentalisten die westerse vlaggen verbranden. Sterker nog, in de Arabische wereld kun je je nog afvragen in welke supermarkt de demonstranten toch die Amerikaanse, of als het zo uitkomt Deense vlaggen – niet de meest populaire gebruiksvoorwerpen zou je zeggen – aangeschaft hebben; met andere woorden of de overheid niet een handje helpt. De Amerikanen stonden er vrijwel zeker uit vrije wil, en zijn wat dat betreft dus eigenlijk nog een slagje enger.
Het is jammer dat Obama, die net bezig was zijn herverkiezing veilig te stellen, dit primaire gedrag niet in de strengste bewoordingen kon veroordelen, met het oog op diezelfde herverkiezing.
De ironie wil nu dat het met name gelovigen zijn die vragen om het bewijs van de dood van Bin Laden. Dat bewijs zou dan moeten komen in de vorm van een foto, terwijl we enkele uren nadat het nieuws bekend werd gemaakt al hebben kunnen vaststellen dat een foto anno 2011 nooit meer iets onomstotelijk kan aantonen.
Ikzelf heb ooit een deskundoloog in 2003 of daaromtrent horen verkondigen dat Osama (staat er Osama en niet Obama? Ja, er staat Osama en niet Obama. Sure? Sure) op dat moment waarschijnlijk al zo plat was als een theezakje, na de bombardementen op het Tora Bora-gebergte. Zonder me al te veel in de materie te hebben verdiept, heb ik altijd veel geloof aan die theorie gehecht, te meer omdat de spaarzame zogenaamde boodschappen van Bin Laden nooit zo overtuigend waren qua actualiteit en authenticiteit.
De deskundoloog van weleer zal het misschien verkeerd hebben, maar veel verschil maakt het niet: Bin Laden is nu zeker dood. Osama is niet meer, hij is opgehouden te bestaan. Hij heeft de geest gegeven en is op weg gegaan naar zijn maker. Zijn metabole processen zijn geschiedenis. We hebben het hier over een ex-Bin.
Dood tot het tegendeel bewezen is toch op zijn minst, en dat zou een heel stuk minder lastig aan te tonen moeten zijn. Maar ik voorspel u: uit de mond van die hele Osama gaan we weinig meer horen. Die heeft zijn beste tijd gehad; die gaat echt het huwelijk van William en Kate niet meer op dvd terugzien. We kunnen hem met een gerust hart schrappen van de lijst met 6.916.653.983 wereldburgers die we op het moment van schrijven hebben. Geen complottheorie die daar iets aan verandert.
En tegen de gelovige sceptici zou ik willen zeggen: geloof pas dat God en Allah leven als je een foto hebt gezien.