Ik hou echt heel veel van mijn moeder, maar toen ze zonder blikken of blozen en zonder enige zweem van schuldbesef vertelde dat ze vrijdag naar de Toppers in Concert gaat, hield de wereld wel even op met draaien.
Er viel een veelbetekenende stilte, waarin spontaan een verwoede inwendige nature-nurturediscussie losbarstte. Normaal gesproken vind ik dat een nog onzinniger vraagstuk dan de kwestie van de kip en het ei, maar ja, je hebt toch maar mooi negen maanden in zo iemand gezeten en vervolgens ook nog zo’n twintig jaar in dier directe invloedssfeer doorgebracht.
Ze is er zelf heel trots op, bijvoorbeeld (dat weet ik nu al) op het gebruik van dat woordje ‘dier’ in de vorige zin.
Ik kwam er niet uit, dat wil zeggen wel uit mijn moeder natuurlijk, maar niet uit het nature-nurtureprobleem, want volgens mij heb ik zowel de nature als de nurture van moedertjelief. Maar de angst dat er enige schade was aangericht, kon niet meer worden weggenomen. Hoe groot is die schade? Welke doldrieste avonturen zal ik op mijn oude dag aanvaarden als ik een moeder heb die zich uit vrije wil laat afvoeren naar Gordon, Froger en Joling? GFJ-afval is dat!
Ik bedoel, zo’n René Froger, mensen, bevestig mij bitte, die heeft toch enkele essentiële stadia van de evolutie gemist? Niet dat Gerard Joling het buskruit heeft uitgevonden natuurlijk, of dat je met Gordon een stevige boom over de categorische imperatief bij Kant kunt opzetten, maar die Froger staat toch écht een stuk dichter bij de amoebe dan u en ik, of vergis ik mij nu?
En mijn broer en ik op moederdag maar braaf aan komen zetten met De gebroeders Karamazov, om er dan vier maanden later op moeders verjaardag, als we Anna Karenina voor haar meebrengen, achter te komen dat ze niet verder is gekomen dan bladzijde 30 ‘want ik heb het toch zo ontzettend druk, jongens’. Ja ja. Nu weten we wel beter: die zit gewoon iedere avond DVD’tjes van de Toppers te kijken, als er toevallig geen Te land, ter zee en in de lucht is.
Het ergste is nog wel dat ik me vanaf nu geen enkele generalisatie meer kan permitteren. Zou ik de Toppergangers, mocht ik ze überhaupt met mijn aandacht willen verwaardigen, tot voor kort hebben kunnen bestempelen als zonnebankbruine ordinaire tweedehandsautohandelende smakeloze anti-europese-grondwetstemmende Telegraaflezers, nu gaat zoiets ook meteen over mijn bloedeigen moeder.
Brrrr. Gelukkig zit ze op de tweede rang, en daar merk je gelukkig heel weinig van wat zich op het podium afspeelt.
Denkend aan moeders denk ik aan Frank van Putten.
Gezellig naar de Toppers moeder!
(Ik wil helemaal niet naar de Toppers met mijn moeder. Ik wil een privéconcert bij kaarslicht van Shakira, die zich dan om mij heen kronkelt en op mijn schoot kruipt om geile liedjes in mijn oor te fluisteren. Maar ik krijg geen privéconcert van Shakira bij kaarslicht. Ik kan alleen met mijn moeder naar de Toppers in de ArenA. Daar word ik voor behandeld.)