Tag: marketingonzin

Gloeilamp

Als Wouter Bos al Nederlander van het jaar wordt vanwege zijn aanpak van de kredietcrisis, dan zal Jaqueline Jacqueline Kramer Cramer op zijn minst Nederlander van het decennium worden. Zij gaat er namelijk voor zorgen dat over vier jaar de gloeilamp is verdwenen.

Nu kun je de Twin Towers doen verdwijnen door ze met een vliegtuig te doorboren, en de diamanten schedel van Damien Hirst kun je per ongeluk uit je handen laten vallen, opdat hij niet meer bestaë. Bij fenomenen en begrippen ligt dat doorgaans een stuk ingewikkelder. Volstrekt onzinnige bezigheden als bungeejumpen en fierljeppen bestaan bij gratie van het feit dat ze mogelijk zijn, en zodra de mogelijkheid van iets is aangetoond, is het onmogelijk dat het ooit nog onmogelijk wordt.

Onze minister van VROM denkt daar heel anders over. Op het moment dat wij elkander een gelukkig 2012 wensen, worden als bij toverslag alle nog overgebleven gloeilampen van hun fittingen verlost zonder een spoor van hun bestaan achter te laten. Vragen we op 2 januari 2012 in de supermarkt waar toch ook alweer de gloeilampen lagen, dan worden we aangestaard alsof we groene marsmannetjes zijn die zo uit een UFO komen wandelen. Glojlmp? Sorry, wij spreken geen Russisch.

Het einde van de gloeilamp: Plato zou zich omdraaien in zijn grot.

In 2012 bestaat alleen de spaarlamp nog, maar die zal dan wel gewoon ‘lamp’ gaan heten, omdat er geen gloeilamp meer is ten opzichte waarvan hij iets bespaart.

De spaarlamp heet enorm goed voor het milieu te zijn. Zo werden eerder ook de filtersigaret, de katalysator en klimaatneutraal vliegen uitgevonden, met als onderliggende boodschap aan de consument dat hoe meer filtersigaretten hij rookte, hoe schoner zijn longen, en hoe meer ‘schone’ auto- en vliegtuigkilometers, hoe groener de bossen.

In de supermarkt zijn sinds kort alle koelschappen met deurtjes afgesloten. ‘Eerst kiezen, dan pakken. Voor een beter milieu’, staat er op de deurtjes, in smeltende ijsletters nota bene. Maar ik kan u verzekeren dat als Albert Heijn hierdoor bespaart op de (kosten voor) koeling, die deurtjes er al in 1887 waren geweest.

Met die spaarlampen is het niet veel anders: een druppel op een brandende gloeilamp. De terroristen van de Nuon zenden ongetwijfeld weer die reclame uit van dat gezin dat een waterkrachtcentrale in de tuin heeft moeten aanleggen om te kunnen voorzien in de elektriciteitsbehoefte rond de kerst – maar dat geeft niks, want ze gebruiken spaarlampen. Ja, en hun energierekening is zeker ook een spaarrekening.

Intussen gaan we met 7 miljard spaarlampgebruikers natuurlijk net zo hard naar de klote als met 6 miljard gloeilampers, alleen duurt het misschien iets langer. Het enige wat echt een beetje zou helpen, is om die hele verdomde klotekerst collectief in het donker door te brengen. Ik ben voor.

Honig

Misschien op de Douwe Egberts Aroma Rood na is er in de supermarkt geen product meer te vinden dat niet ten minste eens in de drie jaar, en dat is dan een ruime schatting, zijn verpakking pimpt. Zelfs de Heinz tomatenketchup is nu voorzien van een kek spuitmechanisme, dat de nostalgische, rond de dop aan de fleshals vastgekoekte ketchupklodders van weleer moet doen vergeten, die bacteriebroedplaatsen die altijd herinnerden aan het vorige gebruik van de fles, drie maanden tevoren, en die ook altijd het uitzicht op de ten-minste-houdbaar-tot-datum belemmerden.

De Honig vormt geen uitzondering op deze continue aanleidingsloze vernieuwingsdrang. Ik stel me zo voor dat er vergaderd is over Honig nieuwe stijl, en dat de vergadertafel uitsluitend door volwassenen werd bevolkt; mensen met stemrecht en zo. Ze waren ongetwijfeld met veel, want een nieuw uiterlijk voor een pakje nasimix bepaal je natuurlijk niet over één nacht ijs. Er is gewikt, er is gewogen, en uiteindelijk hebben deze volwassen mensen in meerderheid, of misschien zelfs unaniem, gekozen voor een viertrapsraket van experimentalisme.

Honig is niet meer zomaar Honig; Honig is nu bijvoorbeeld Honig Vertrouwd.
Of Honig Samen.
Of Honig Inspiratie.
Of Honig Speciaal.
Maar nooit meer gewoon Honig.

Beleef Honig nieuwe stijl: die slogan paste er natuurlijk helemaal bij. Bij Honig nieuwe stijl is het niet meer een kwestie van op het juiste moment je chilimix bij de bruine bonen mieteren: Honig nieuwe stijl moet je ervaren, iedere keer weer als je een fantasieloze pastasaus wilt fabriceren. Maar dan de uitleg van het concept!

Ik citeer: “Honig Vertrouwd staat vooral voor een makkelijke doordeweekse maaltijd” – dit natuurlijk in schril contrast met de culinaire hoogstandjes die vereist zijn bij de overige categorieën, die volgens de wetten der deductie kennelijk als niet vertrouwd moeten worden beschouwd.
“Want je kunt natuurlijk niet altijd uitgebreid uitpakken” – ik bedoel maar. Een tamelijk eufemistische manier om te vertellen dat het gerecht eigenlijk niet te vreten is. Maar dan:
“Maar je wilt toch snel en gemakkelijk een verantwoorde maaltijd op tafel zetten. Gewoon omdat je het belangrijk vindt dat ze elke dag goed eten.”

Ziet u dat, mensen? Wordt hier even op walgelijk patriarchale wijze een vooroorlogs rolmodel van de moeder als huisslaaf opgerakeld! ‘Ze’, dat kunnen natuurlijk alleen de kindertjes zijn, en jij, moedertje in je natuurlijke habitat genaamd aanrecht, wilt natuurlijk dat ze goed eten, want dat is jouw verantwoordelijkheid. Ja, en dat ze op school de hele klas bij elkaar ruften zal je een spreekwoordelijke Unox-worst wezen, dus je kunt ze gerust iedere doordeweekse dag goulash en chili con carne voorschotelen.

Honig Samen is “net even afwisselender” – voor de goede orde, we hebben het dan bijvoorbeeld over lasagne en junglepasta. Dat de doelgroep van voedsel uit pakjes voor 90% uit alleenstaanden bestaat, hindert niet: Honig Samen is “een lekker moment voor iedereen. Zo kom je er eindelijk weer even aan toe om echt gezellig bij te praten.” Nadat je elkaar de hele week verrot hebt gescholden vanwege al het smerigs van Honig Vertrouwd.

Gezellig bijpraten is er bij Honig Inspiratie niet bij. Daar is de combinatie van ingrediënten veel te spannend voor. Je moet wel een echte waaghals zijn om je vingers aan een Italiaanse pastamaaltijdsalade te wagen. Italiaanse pasta, je moet maar durven. Maar dat is nog niets vergeleken bij Honig Speciaal, waar ineens weer de chili con carne opduikt. Maar waar bij Honig Vertrouwd nog de resten uit de vuilnisbak waren gebruikt, zie, voel en ruik je hier dat het vers bereid is. En toch houdbaar tot 2011!

Nu wil het geval dat u als consument de keuze heeft. Knorr biedt exact dezelfde zakjes aan. Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken. Boycotten die handel. Honig Failliet.

Vingertip

Het mocht potdorie eens tijd worden: in navolging van Aldi, Dirk van den Broek en al die andere grutters gaat ook Albert Heijn eindelijk eens een proef starten met het betalen via je vingerafdruk. Betalen met je vinger: hartstikke gewoon bij Albert Heijn.

Als het de bedoeling is dat we in de toekomst alleen nog maar met onze handen betalen, dan denk ik dat de invoering daarvan nog wel wat voeten in de aarde zal hebben. Ik vind het althans wel een prettige gedachte dat ik, mocht het nodig zijn, direct nadat ik een half uur in bad heb gelegen iets kan kopen, en niet eerst twee uur hoef te wachten tot mijn omahanden hersteld zijn. En van snoeien in de tuin zal helemaal niets meer terechtkomen als ik daarmee mijn ganse kapitaal op het spel zet.

Maar dat zal mijn tijd wel duren, en daar gaat het me nu dan ook niet om.

Waar het me wel om gaat, is dat de verschillende medewerkers van het betreffende AH-filiaal (allemaal sales spatie managers of iets dergelijks) die gisteren in het RTL Nieuws aan het woord kwamen, zich consequent en zonder uitzondering bedienden van het woord ‘vingertip’.

Kennelijk is er iemand hoog in de boom bij Albert Heijn geweest die heeft gedreigd om bij iedere medewerker die het gewoon over een vingertopje zou hebben een kootje af te hakken. Het is vingertip, mensen, denk erom! Vingerprint had ook gekund, maar misschien was men bang dat wijsneuzen zouden opmerken dat het in het Nederlands dan Vingeruitprint zou moeten zijn (Neeeee! Printen of afdrukken, niet uitprinten).

Dus Vingertip® it is, want ieder nieuw betaalmiddel heeft een kekke naam nodig, ook als het om een lichaamsdeel gaat. De irisscan zal straks ook wel de Eyecatcher© gaan heten.

Uitgekiende marketing dus weer van onze grootste kruidenier, en ook de timing is weer onovertroffen. Eerder al merkte ik op dat als het Nederlands Elftal de finale van het EK zou halen, dit waarschijnlijk te danken zou zijn aan Edwin van der Sar die zijn nagels niet op tijd knipt, maar inmiddels weet ik beter: Sar beschikt over een door AH gesponsorde Vingertip® Pro met magneetwerking. Wat dat betreft hoeft het ook geen verbazing te wekken dat de proef plaatsvindt in een filiaal in (Hans van) Breukelen; ook daar zal wel over nagedacht zijn.

Ik heb sinds gisteravond enkele malen het topje van mijn rechter wijsvinger, want hij is straks uiteindelijk de sigaar, geruststellend moeten toespreken. ‘Het komt wel goed, kleintje,’ zeg ik dan, ‘je blijft gewoon mijn topperste topje, mijn koetsjie-koetsjie-kootje. Alleen bij Albert Heijn ben je een Vingertip®.’

Alsjeblieft, meneer Heijn: vingertip, dat is toch geen Nederlands. Hooguit is het iets wat je vraagt aan een medewerker van de Christine le Duc: heeft u misschien nog een goede vingertip voor mij? En nee, liever niet iets met Welpies.

Albert Smurf

‘Spaart u smurfen?’, vroeg ze.

Het was de stomste vraag die me gesteld werd sinds iemand twee jaar geleden van me wilde weten of ik soms een wup wilde.

Maar goed, er worden dezer dagen dus ‘gratis’ smurfen weggegeven, gewoon bij Albert Heijn, en dat zullen we weten ook. Bij iedere vijftien euro aan boodschappen krijg je er een, en dat staat bij Albert Heijn ongeveer gelijk aan twee broden en een pak melk – ga er een keer je wekelijkse boodschappen halen en je hebt zo een heel dorp bij elkaar gesmurft. Behalve dan Grote Smurf, want daarvan zijn er in heel Nederland natuurlijk maar een paar, in tegenstelling tot die eigenwijze klotebrilsmurf of die Al Qa’ida-lolsmurf, waar het gemiddelde gezin er inmiddels vierentwintig van in de vensterbank heeft staan. Gargamel heb ik trouwens ook nog nergens gezien; die zou ik anders wel herkend hebben in een twintig keer zo grote verpakking met een vangnet eruitstekend.

‘Spaar je smurfen’… ha!

Zonder iets te zeggen keek ik haar aan met een veelbetekenende blik van ‘zie-je-die-ongeschoren-kop-met-die-groeven-wallen-en-ontluikende-grijze-haren-dan-niet?’, die ook wel de wedervraag stelde: zie ik er soms uit als iemand die smurfen spaart?

Ze moest er een beetje van blozen.

Ik schatte haar nog geen twintig, wat betekende dat het hele smurfentijdperk aan haar voorbijgegaan moet zijn. De smurfen, die stammen uit de tijd dat Vader Abraham de baard in de keel kreeg, en zijn inmiddels al jaren met prepensioen. Maar zoals wel meer B-artiesten van weleer komen de smurfen er nu achter dat die smurfen-AOW ook niet al te groot is (word dan ook geen smurf, zeg ik dan op mijn beurt) en Albert Smurf is er als de smurfen bij om een heuse resmurfal op poten te smurfen, net als ze een paar jaar terug met de wuppen hebben gedaan.

What’s next?, vraag je je af. Een gratis keelclitoris bij iedere tien euro aan vleesproducten en een pluchen Linda Lovelace bij een volle spaarkaart ter ere van 35 jaar Deep Throat? Het maakt volgens mij niet zoveel uit wat Albert Heijn bedenkt: als ze verse drollen zouden uitdelen, zou heel Nederland schijt-ziek worden. Wat dat betreft zou ’s lands grootste kruidenier wel eens wat meer maatschappelijke betrokkenheid kunnen tonen; ik denk aan een gratis knuffel van een moslimbroeder voor de mannen en een ferme handdruk van een imam voor de vrouwtjes.

Toen de spanning ondraaglijk werd, of de wachtrij te lang, dat kan ook, brak de lach op haar gezicht door en concludeerde ze ‘haha, nee, vast niet’, de bon overhandigend.

‘Ja hoho,’ zei ik, ‘nu zal ik ze krijgen ook! Ben je nou helemaal besmurft!’

Bij thuiskomst bleek ik in het bezit geraakt van een of andere babysmurf. Nu heb ik die Smurfin altijd al een smerige slettebak gevonden, maar toen ik naar de smurfen keek, was er nog helemaal geen babysmurf.

Laten we het erop houden dat Albert Heijn op de kleintjes blijft letten.

Gewoon

Het kan natuurlijk gewoon een stopwoordje van je zijn, maar gewoonlijk geven mensen die de gewoonte hebben om bij voortduring het woordje ‘gewoon’ te gebruiken niet buitengewoon veel blijk van ambitie om hun standpunt te verdedigen. Sterker nog, wanneer iemand zegt dat iets ‘gewoon fascistisch’ is – of het nu over Geert Wilders of over de Koran gaat – dan voel je gewoon al aan je water dat de argumentatie, if any, ongewoon teleurstellend zal zijn.

Mensen kunnen dan met verbazing kennis hebben genomen van het reclamebureau dat eerder deze maand 60.000 euro opstreek door het logo van de rijksoverheid gewoon te recyclen, maar het bedrijf dat voor ongetwijfeld eveneens een astronomisch bedrag met de nieuwe Albert Heijn-slogan “Gewoon bij Albert Heijn” op de proppen kwam, is pas echt buitengewoon fout bezig.

3 Euro 99 voor een bakje aardbeien, het is maar wat je gewoon noemt, vooral wanneer je bedenkt dat een deel van die 3 euro 89 winst per bakje gewoon in zo’n slogan wordt geïnvesteerd.

En het erge is dat Albert Heijn er gewoon mee wegkomt. Stel dat tuincentrum De Tulpenbol had geadverteerd met “Gewoon De Tulpenbol”, dan hadden we gewoon schuddebuikend over de grond gerold om zoveel kneuterigheid en amateurisme. Maar aan “Gewoon bij Albert Heijn” zitten we gewoon de komende vijf jaar vast. Als het woord ‘gewoon’ dan nog een betekenis had gehad, zoals in “Gewoon met VT Wonen” (of: “Buitengewoon Intratuin”), dan was het nog tot daar aan toe geweest, maar dit slaat gewoon nergens op. En toch werkt het gewoon! Dat kan ik gewoon niet uitstaan.

Gewoon boycotten, die handel, zou ik zeggen.

Tot overmaat van ramp werd vandaag bekend dat de nieuwe slogan van RTL4 vermoedelijk door hetzelfde bureau bedacht is: “Natuurlijk RTL4”.

De rest van het rijtje kunnen we nu uiteraard gewoon zelf wel invullen natuurlijk. Allicht!

Uiteraard van Shell.
Domweg de LOI.
Vanzelfsprekend de nieuwe Barbie (van Mattel!).
Allicht door Philips.
Evident met Elmex.
Onontkomelijk: de Belastingdienst.

Mag ik gewoon even vangen?