Tag: kredietcrisis

Nu definitief: crisis

Er gingen al langere tijd geruchten, maar nu is het eindelijk officieel: we zitten in een diepe crisis, mensen. Het ultieme oordeel werd niet geveld door het CPB dat 0,75 procent krimp becijferde, door Nout Wellink die dat nog te voorzichtig noemde of door onze minister-president die achter op de fiets bij Wouter Bos ontdekte dat wij Nederlanders een beetje tegenwind helemaal niet zo erg vinden. De tijd van subjectieve meningen uit diverse monden is sowieso voorbij; we hebben nu keiharde cijfers die iedere alternatieve verklaring lijken uit te sluiten.

Het CBS maakte namelijk vandaag bekend dat er in 2008 (nu al!) meer kinderen zijn geboren dan vorig jaar, waarmee een jarenlange trend van dalende geboortecijfers doorbroken is. En we weten allemaal: juist op momenten dat het bestaan op aarde in een nachtmerrie verandert, komt de mens collectief op het idee om volgende generaties deelgenoot van al zijn ellende te maken. Leven we in een paradijs, dan houden we dat het liefst voor onszelf.

Dat klinkt paradoxaal, maar het is natuurlijk volstrekt logisch. Je bent net je baan kwijtgeraakt, je hebt afstand moeten doen van je Hummer om je hypotheek te kunnen betalen (en zelfs dan), je overleeft inmiddels op een dieet van Unox tomatensoep met balletjes en casinobrood als ontbijt, je breedbeeld-tv heeft het begeven, vakantie zit er voorlopig ook niet meer in, wat te doen, je kijkt eens naast je op de bank en hee, verrek, daar zit nog iemand die zich te pletter verveelt en hatsikidee, daar valt ook nog eens het licht uit. Als echt alles kut is, ga je vanzelf neuken, bedoel ik maar te zeggen.

En dan is die stijging in 2008 natuurlijk nog maar veroorzaakt door de angsthazen die eind vorig jaar de bui al zagen hangen. Nu de crisis zich in al onze poriën genesteld heeft, voorzie ik voor 2009 een baby-explosie die zijn weerga niet kent. Let u tijdens de feestdagen vooral goed op de buikjes van de aanwezige vrouwen in de vruchtbare leeftijd; de eerste tekenen van de crisis zullen daar ongetwijfeld al zichtbaar zijn.

Daarna is het gedaan met de dikke buiken. Er zullen meer mondjes gevoed moeten worden, maar geld om dat te doen is er niet. Creperen zullen we in het jaar van honger en ontbering; de mollige vrouw wordt sinds lange tijd weer het schoonheidsideaal waar iedereen aan wil maar niemand aan kan voldoen. De mensen zullen groter moeten gaan wonen, maar niemand krijgt nog een hypotheek. We zullen de auto moeten laten staan en de fiets moeten pakken; goed nieuws voor het klimaat, dat echter van slag zal raken en ons dagelijks met harde tegenwind zal confronteren, zowel op de heen- als de terugweg naar, ja, waarheen eigenlijk, want werk is er niet meer, maar hoe dan ook zullen we dagelijks, terwijl we tegen die wind in beuken aan Jan Peter Balkenende moeten denken die zei dat Nederlanders vrolijk zijn als ze tegen de wind in fietsen, godverdomme, de hemel opent zijn poortenen jij bent alleen maar chagrijnig want tegenwind is kut, en dus duik je onderweg een kroeg in, een rookvrije wel te verstaan, ook al kut, waar je je laatste geld verbrast aan glazen bier à raison de 2 euro 40 per stuk, de uitbater moet zijn geld immers ook ergens vandaan halen, en dan komt er een moment waarop je naar huis moet, waar hongerige oogjes je versuft verwelkomen en je ongeruste maar niettemin razende partner de onvermijdelijke vraag stelt of je nog eten voor de hond hebt meegenomen, wat je natuurlijk niet hebt gedaan, met nog meer ruzie tot gevolg, en ruzie, het mag inmiddels als bekend worden verondersteld, moet ook weer goedgemaakt worden.

Kortom, 2009 wordt een jaar vol met crisis. Een liefdevol jaar met andere woorden.

Tienletterkredietcrisislingo

Het is tijd voor Tienletterkredietcrisislingo!

De oplossing is van toepassing op klanten van IceSave. Ik kan u verklappen dat het aantal hits van dit woord in Google slechts één (1) is, dus plaatst u a.u.b. als oplossing het aantal hits van de versie met een spatie. Hoewel de versie met twee spaties me persoonlijk nog meer aanspreekt.

Zie ook Twaalflettertweeduizendzeventerugbliklingo, Tienletterrampenlingo, Elflettergeertwilderslingo, Tienlettermeteorologielingo, Tienletterpaaslingo, Tienletteractualiteitenlingo, Tienletteractualiteitenlingo (2) en Tienletterjaarwisseling-ling-ling-lingo.

kredietwet.nu

Ik kan de futiliteit van mijn bijdragen nog zo benadrukken, maar als je Mao boven aan je blog hebt staan en je snijdt ook maar sporadisch een maatschappelijk enigszins relevant thema aan, dan ontkom je er niet aan dat je zo nu en dan benaderd wordt door een linkse geest die in jouw blog een mooi platform ziet voor het uitventen van een vermeend gedeelde mening. Dergelijke bedelarij kan bij mij altijd op een warm onthaal rekenen.

Zo werd ik deze week uitgedaagd om deel te nemen aan een heuse blogbattle. Althans, battle: het was natuurlijk niet de bedoeling om je zieltogende collega-prutschrijvers door het slijk te halen (stel je toch eens voor!). Nee, de uitdaging bestond erin om een stukje code op je site te plaatsen – toegegeven, een hele uitdaging voor iemand met de programmeerkennis van mijn moeder, maar niet iets waar ondergetekende zijn hand voor omdraait.

Doel van het stukje code was om zo veel mogelijk handtekeningen te verzamelen ‘voor een krachtige Klimaatwet’. Milieudefensie had de ganse (zwaar vervuilde) blogosfeer afgestruind en mij geselecteerd in de naïeve veronderstelling dat ik deze sympathieke actie wel zou ondersteunen.

Op de site las ik dat deze krachtige wet twee zaken zou behelzen: jaarlijks minstens 3% minder broeikasgassen spatie uitstoot en ondersteuning van ontwikkelingslanden in de strijd tegen klimaatverandering. Twee zaken die ik op zich van harte ondersteun, maar het is natuurlijk volstrekte lariekoek om te denken dat het gebeurt zodra het in de wet verankerd is. Zo kunnen we ook wel 3% minder files, 3% minder moorden en 3% minder spaties willen; leuke doelstellingen, maar zonder concrete acties natuurlijk niets meer dan gebakken ozonlucht. Welk een grenzeloze onnozelheid om daadkracht te bevroeden in zulke papieren dadeloosheid!

Bovendien, in een echt krachtige klimaatwet zou ik nog veel meer, en vooral ook andere zaken geregeld willen zien. Nooit meer sneeuw bijvoorbeeld. Maximaal dertig millemeter neerslag bij een zomerse bui. Nooit meer Rita, in meerdere opzichten. De Elfstedentocht definitief verbannen naar de canon van de Nederlandse geschiedenis als verwerpelijke folklore uit langvervlogen tijden. Een heldere keuze voor bomen: of het hele jaar in blad, of altijd kaal, maar niet ieder jaar dat gelazer met die afvallige bladeren en alle NS-vertraging van dien.

Kijk, zo’n wet, daar teken ik voor.

Maar goed, als het allemaal dan toch zo makkelijk gaat, dan zijn er wel urgentere zaken om op te lossen. Om te beginnen natuurlijk de kredietcrisis. Teken daarom nu voor een krachtige Kredietwet:

Geachte regering en leden van de Tweede Kamer,
Onze economie verandert razendsnel. Daarover maken wij ons grote zorgen. Halve maatregelen volstaan niet meer. De aandelen van Fortis moeten drastisch omhoog. Laten we nu vól inzetten op schone handel en een energieke spaarrekening.
Daarom doe ik [is het nou we of ik?, red.] een dringend beroep op u! Voer snel een krachtige Kredietwet in. Leg daarin vast dat Nederland:

  • jaarlijks minstens 3% hogere aandelenkoersen haalt, en;
  • ontwikkelingslanden steunt in de strijd tegen de kredietcrisis.

Aangezien ik zelf ook weer niet zo heel handig ben met programmeren, wil ik u vragen gebruik te maken van het scriptje van klimaatwet.nu. U vindt mij daar in de ranking spatie lijst als kredietwet.nu.

Met een beetje geluk heeft het klimaat er ook nog profijt van.

Download flash player om de blogbattle banner te zien.

Fortis

Een beetje een anti-climax is het wel: wekenlang zitten we in spanning en dan komt op de voorlaatste bladzijde van het avontuur ineens Wouter Bos tevoorschijn als was hij Jerommeke, deus ex machina par excellence, om met één simpele handeling de grote boze vijand te verslaan. Moest hij nou werkelijk de Lambikken (of is het meervoud van Lambik Lambiken, conform de perziken en monniken?) en Sidonia’s van deze wereld eerst met de teletijdmachine van professor Barabas naar 1848 laten flitsen om hen in te laten zien dat je dit soort zaken toch echt het beste aan Vadertje Staat kunt overlaten?

Je hoort dezer dagen ook verdomd weinig VVD’ers verkondigen dat je de markt vooral zijn werk moet laten doen. In plaats daarvan zullen ze binnenkort wel beginnen over hoe de regering de beloofde terugdringing van het aantal ambtenaren op deze manier denkt te gaan realiseren. Klagen over de deal kunnen ze in ieder geval niet: stak Fortis vorig jaar nog een slordige 24 miljard in ABN Amro, nu neemt de overheid ABN én Fortis over voor een luizige 16,8 miljard. Dat doet denken aan Nikos Machlas, ooit voor een fortuin door Ajax aangetrokken om na een paar hemeltergend slechte seizoenen weer voor een volle benzinetank doorverkocht te worden.

Intussen is het maar zeer de vraag of de ingreep daadwerkelijk gaat helpen. Op Wall Street was de tevredenheid over het overheidsingrijpen van korte duur, zogenaamd omdat beleggers er weinig vertrouwen in hadden dat de crisis hiermee bezworen zou zijn. Hebben die mensen dan zo’n verknipte taakopvatting dat ze niet beseffen dat zij zelf de sleutel in handen hebben? Dat zij maar vertrouwen hoeven uit te stralen of er is vertrouwen? Dat zij de niet te missen voorzet van de financiële injecties maar hoeven in te tikken door de beurskoersen te doen stijgen en we kunnen weer rustig gaan slapen?

Het zou wat zijn als de Nederlandse taal plotseling niet meer zou functioneren als ik er op mijn werk met de pet naar zou gooien. Maar daar kraait natuurlijk geen kip naar.

Dat we hier collectief gedupeerd worden door een stel werkschuwe lamstralen maakt de appel wel extra zuur. Behalve dan voor Balkenende, die als nieuwe topman van Fortis en ABN Amro met de kerst samen met Bianca mag genieten van een welverdiende bonus die een veelvoud is van zijn eigen norm.

Dal

In de film Good bye, Lenin! ontwaakt een Oost-Duitse vrouw na acht maanden uit een coma, terwijl in de tussentijd de Muur is gevallen en haar geliefde socialistische heilstaat ter ziele is gegaan. Om haar tere gestel niet al te zeer op de proef te stellen, zet haar zoon alles in het werk om haar te doen geloven dat er niets veranderd is, zelfs als er aan de overkant van de woning een immense reclame voor Coca-Cola verrijst.

Vanochtend werd ik na amper zes uur slaap nietsvermoedend wakker. Ondanks de tamelijk harde wind en de overvloedige regenval was mijn huis niet omgevallen, en ook de bank stond nog fier overeind. Een gewone werkdag als alle andere diende zich aan. Opgewekt, ik ben nu eenmaal niet iemand met een ochtendhumeur, volbracht ik de dagelijkse routine van broodsmerendouchenkrantlezenkataaien, volledig uitgerust ondanks de korte nachtrust.

In de trein deden de mensen in eerste instantie alsof er niets aan de hand was. Niemand zag er overdreven uitgeput uit en er werden geen opgewonden gesprekken gevoerd over de dag van gisteren. Gewoon diezelfde ongeïnteresseerde chagrijnige smoelwerken als iedere dag, vandaag voor de verandering weer eens naar regen stinkend in plaats van alleen naar zweet.

Als één persoon niet uit zijn rol was gevallen en in een onachtzaam moment het gratis krantje binnen mijn blikveld had laten slingeren, had ik nu waarschijnlijk nog van niks geweten.

Wereld klimt uit dal na zwarte maandag, was de niet voor mijn ogen bestemde kop in de Metro.

We waren er bijna geweest, mensen, en aan mij wordt niets verteld! De laatste maandag was in mijn herinnering twee dagen geleden, de dag van dag tegen DAG. Een gemoedelijke dag, die werd gekenmerkt door de overgang van de nazomer in de herfst. De dag begon als een blauwe maandag, maar dat duurde maar even, en veranderde toen in een grijze maandag.

De maandag waar hier sprake van was, was zwart geweest, inktzwart. Het einde der tijden diende zich aan, de apocalyps was daar, we zaten collectief in de grootste en vooral diepste put waar je als een gemiddelde zichzelf respecterende aardkloot zoal in kunt belanden. Het was de donkerste dag uit de geschiedenis der mensheid, en ik bevond me kennelijk tijdelijk in een parallel universum. Maar de mens zou de mens niet zijn als zij niet daags daarna direct weer uit het zelfgecreëerde dal omhoog zou proberen te klauteren.

En het is gelukt, mensen! Ik weet niet hoe u het geflikt heeft, maar dat hier sprake is van een prestatie van formaat staat vast. Mijn goede collega Jan was jarig en wilde graag met iets anders gefeliciteerd worden dan met zijn verjaardag; welnu, ik durf wel te stellen dat een welgemeende felicitatie voor dit ongeëvenaarde staaltje mensheid-redden meer dan verdiend is.

Maar nu ik het onzorgvuldig bewaarde geheim dan toch ontrafeld heb: vertelt u eens, hoe zwart was die maandag nou eigenlijk?

Kredietcrisis

Net zoals voor de Duitse taal miste ik op de middelbare school het Fingerspitzengefühl voor economie. Op mijn achtste verjaardag werd Live Aid gehouden, en het moet ongeveer toen geweest zijn dat ik bedacht dat het met persen van wat extra geld de armoede snel de wereld uit zou moeten zijn. Sindsdien ben ik nog nooit iemand tegengekomen die me echt goed heeft kunnen uitleggen waarom dat in al zijn eenvoud niet gewoon een briljant idee is.

Ja, wordt er dan gezegd, als er meer geld in omloop komt, wordt het minder waard en dan wordt alles duurder. Ik op mijn beurt denk dan: dat is maar net wat je met zijn allen afspreekt. Als Albert Heijn de prijs voor een bakje aardbeien gewoon  op die alleszins schappelijke 3 euro 49 handhaaft (in de bonus, mind you) en er zijn meer mensen die dat kunnen betalen, is niet iedereen dan enorm blij? Die prijzen zullen toch niet vanzelf stijgen? Iemand moet het toch doen?

Daar lijkt de schoen te wringen, want kennelijk gaat het wel degelijk vanzelf. Ik ging er altijd van uit dat die hele geldhandel door ons mensen zelf bedacht is, maar in dezelfde woestijn in de Verenigde Staten waar ooit de atoombom werd getest, zetelt een geheim concilie van geldgoden die de wereldwijde economie bestieren. Op hun moderne Olympus, berg van geld, spelen ze met ons lot, de god van de olie, de god van de hypotheek, de god van de rente en natuurlijk de oppergod, Beurs, de god van de aandelenkoersen, en zijn vrouw Inphlatos.

Meestal zijn ze ons gunstig gezind, maar ze kunnen ook in toorn ontvlammen en dan bijvoorbeeld mensen veranderen in hongerige wolven. Wanneer de toorn der goden gewekt is, haasten de mensen zich tot het brengen van welhaast rituele offers. Meestal verkondigt de baas van de bank dan met veel aplomb dat hij de rente heeft verlaagd ‘om het vertrouwen in de economie te herstellen’. Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik vertrouw het meestal voor geen cent als iemand zegt dat hij iets doet om vertrouwen te wekken. De goden echter zien dat het goed is en herstellen bij iedere renteverlaging opnieuw het consumentenvertrouwen.

Je vraagt je af waarom er überhaupt ooit problemen zijn als het echt zo makkelijk is om dit soort wetmatigheden in gang te zetten, maar zo eenvoudig schijnt het dan ook weer niet te zijn. Zo zijn deze week de twee grootste hypotheekverstrekkers van Amerika kopje onder gegaan. Ik zou een gat in de lucht springen als het bedrijf waar ik iedere maand honderden euro’s aan kwijt ben er ineens niet meer is, maar dat schijn ik ook al verkeerd te begrijpen. Het is een grote ramp waardoor de hele wereldeconomie kan instorten, behálve wanneer de Amerikaanse regering het komische duo Freddie Mac en Fannie Mae (aan zulke namen kunnen de oude Grieken nog een puntje zuigen) redt. En dat doen ze dan maar, schoorvoetend.

U begrijpt dat ik wel lichtelijk in paniek ben geraakt door de ontdekking dat de wereldeconomie als los zand aan elkaar hangt en afhankelijk is van de nukken van een stel naïeve opperwezens – we weten allemaal hoeveel ellende een gemiddelde god kan veroorzaken. Maar als ik de krant goed heb gelezen, moet ik daar niet te veel van laten merken, want dat is slecht voor de economie. Gaat u dus s.v.p. vertrouwelijk met deze informatie om.