De verontwaardigde reacties op mijn cynische stukje ten spijt was het natuurlijk volkomen voorspelbaar dat het medeleven met de demonstranten in Iran (weet u überhaupt nog waar ik het over heb?) na verloop van tijd vanzelf weer zou wegebben. De vrijblijvende band van solidariteit, dat groene lintje zeg maar, bleek weer eens flinterdun en knapte bij de eerste zomerse zonnestralen. Vraag volgend jaar naar Mousavi en de meesten zullen denken dat het de zomerhit van 2009 was, zoals de Lambada in 1989 en de Macarena in 1996.
Het is misschien wrang, maar ach, zo gaan die dingen nu eenmaal. Minder vanzelfsprekend, en in dit verband tamelijk krom, is dat het Nederlandse nieuws inmiddels al wekenlang wordt gedomineerd door een dertienjarig wicht dat het onzalige plan heeft opgevat de wereld rond te zeilen.
In eerste instantie denk je dan aan een donorshoweske noodkreet van een zieltogende zeilbond die om zeilzieltjes verlegen zit. Maar het lijkt menens te zijn: Laura Dekker heeft haar zinnen gezet op haar wereldreis en haar ouders leggen haar geen strobreed in de weg.
Ik voorzie een nieuwe campagne van de luchtmacht: ongeschikt.
Hoe dan ook, Laura is geen probleemkind. Marokkaanse draaideurcrimineeltjes in de dop komen niet op het idee om de wereld rond te zeilen – wat overigens ook wel weer begrijpelijk is omdat het op zo’n klein pestbootje natuurlijk verdomd lastig winkeldiefstal plegen is. Laura daarentegen heeft nog nooit iets gepikt; Laura is een luxeprobleemkind, en die horen niet in de krant, laat staan wekenlang. En dan die hele tocht straks natuurlijk ook nog.
Ambitieuze kinderen, wat moet je ermee? Keihard op de bakkes laten gaan: dat lijkt me eerlijk gezegd de enige remedie.
We laten Laura kortom van start gaan in Finland, alwaar ze met een lading hout op weg wordt gestuurd naar Malta. Omdat ze minderjarig is, geven we haar nog één laatste kans om in Antwerpen aan te meren en in de schoot van Piet Piraat te verkondigen dat het allemaal een grap was.
Dan zetten we koers naar het Caraïbisch gebied, waar het tropische seizoen bij aankomst gevorderd is tot de letter L. Larry, hebben de meteorologen de allesverwoestende orkaan die dan rondraast alvast genoemd. Zou het een eerbetoon zijn? Er zijn weinig jongensnamen die meer op Laura lijken. Als Larry enigszins de juiste kant op blaast, is het nog een kippeneindje naar de Bermuda-driehoek.
Komt Laura dan alsnog boven water drijven, dan is het tijd om rechtsomkeert te maken (dat is waar je duim links zit) en koers te zetten richting Kaap de Goede Hoop en vervolgens de Golf van Aden. Reken maar dat het nieuws uit Nederland de afgelopen weken nauwgezet wordt gevolgd in Somalië!
Slaat Laura ook de gevreesde piraten daar van zich af, dan wacht een laatste beproeving vlak voor thuiskomst. De Westerschelde zal tegen die tijd ongetwijfeld omgevormd zijn tot het meest verschrikkelijke oorlogsgebied ter wereld.
Ik zou zeggen: Vaar wel, Laura!