Is en was

Het is dat de gebarentolk alweer wegbezuinigd is, of was, maar anders hadden we na de persconferentie van Dick Schoof op vrijdagavond allemaal geweten hoe je “er is en was geen sprake van racisme” hadden moeten gebaren. En ook: “er was en is geen sprake van racisme”. Waar is Irma Sluis als je haar nodig hebt?

Er is en was geen sprake van racisme: het woord ‘mantra’ schiet schromelijk tekort om de vurigheid te beschrijven waarmee de premier wenste zijn reflectie op twaalf uur vergaderen te reduceren tot deze oneliner. Zegge en schrijve veertien maal prevelde hij de gevleugelde woorden in evenveel minuten: negen keer ‘is en was’, vijf keer ‘was en is’, waaronder in zijn eigen bijdrage, dus blijkbaar was dat de beoogde volgorde geweest.

Verder lezen Is en was

Vertrouwen

Hoe verfrissend zou het zijn geweest als de Kappersbond een paar weken geleden niet had gepleit voor de heropening van de kappers maar van de basisscholen, omdat de toekomst van onze natie nu eenmaal een stuk belangrijker is dan een fris coiffure bij het kerstdiner? Of als Robèr Willemsen van Koninklijke Horeca Nederland, zeg maar de hoofdsponsor van de coronapandemie in Nederland, had opgeroepen om toch vooral eerst de sportscholen te openen aangezien je zeker in een gezondheidscrisis beter je hele lichaam kunt trainen dan alleen je polsgewrichten en leverfunctie?

Maar nee, natuurlijk niet. De kappers wilden knippen, zoals de KNVB vond dat er gevoetbald kon worden, elitaire blaaskaken als ondergetekende van mening waren dat boekhandels essentiële winkels zijn, de cultuursector vond dat de cultuursector open kon, de winkeliers de winkels en de universiteiten de universiteiten. Ieder voor zich en God voor ons allen: welkom in het Nederland van de jaren twintig.

Verder lezen Vertrouwen

Lust

Nadat Jan Peter Balkenende in New York de Verenigde Naties had toegesproken in het houtenklaasengels dat kennelijk hoort bij het beroep premier der Nederlanden – zijn dappere ‘we shoot help Myanmarformerlyknownasbirma’ zou door het militaire regime opgevat kunnen worden als een legitimatie voor het geweld tegen de monniken en burgers – moest hij met het eerste vliegtuig weer terug naar Nederland voor spoedoverleg met zijn ministers.

Nee, het ging niet over het europareferendum, en ook niet over de versoepeling van het ontslagrecht. Nee, het ging over de vrouw. Is zij nu wel of geen lustobject?, vroeg een van de kabinetsleden zich af.

In de islamitische wereld, nog wel eens gekarakteriseerd als mijlenver achterlopend op de onze, is deze discussie al eeuwenlang beslecht. Ja, natuurlijk is de vrouw een lustobject, dus hup, een zak over haar kop of zelfs een hele tent en de man kan zich weer concentreren op zijn werk in plaats van likkebaardend, wat een leuk woord is dat trouwens in de moslimcontext, over straat lopen.

Het kabinet heeft zich gisteravond tot in de diepe uurtjes over de vraag gebogen, terwijl op de achtergrond de eloquente 2Babes de nacht tussen de seksadvertenties door aan elkaar praatten. De uitslag van het overleg is even verrassend als schrikbarend: de vrouw is geen lustobject!

Nog een geluk dat ik dit bericht pas las na het overigens fantastische concert van Wir Sind Helden, dat ik gisteravond anders met hele andere ogen had bekeken, maar: godverdomme nog aan toe! Kijk, als Boris Dittrich had gezegd dat de vrouw geen lustobject is, dan had ik dat nog begrepen, maar wie zijn Jan Peter Balkenende, Piet Hein Donner en pak ‘m beet, of liever niet eerlijk gezegd, André Rouvoet nu om te oordelen over deze netelige kwestie?

En wat is de vrouw dan nog wel, als ze geen lustobject meer is? Wat moet ik nou straks zeggen als mijn vriendin terugkomt van de kapper, als die tenminste van overheidswege niet al gesloten is? “Ga maar weer naar je aanrecht”?

Het komt natuurlijk allemaal door die documentaire Beperkt houdbaar van Sunny Bergman over de schoonheidsidealen die worden opgedrongen. Maar ja, denk ik dan, hadden we een jaar of dertig geleden niet bedacht dat ook vrouwen voorzien zijn van een goed stel hersens? Dus óf ze zijn gewoon toch dom dat ze aan dat anorexia-ideaal willen voldoen, in welk geval we ze inderdaad in bescherming genomen moeten worden tegen zichzelf, maar dan wil ik ook geen gezeur meer over gelijke rechten of glazen plafonds horen; óf ze zijn wel slim, maar dan kiezen ze er willens en wetens zelf voor om als lustobject in onze vrije samenleving rond te flaneren, en dan moeten we daar verder ook niet moeilijk over (en ons voordeel mee) doen.

Bovendien: ik ben in geen enkel verkiezingsprogramma het standpunt tegengekomen dat de vrouw geen lustobject is. Het is je reinste kiezersbedrog, en natuurlijk een kolfje naar Geerts hand: eerst verhoogden ze al de accijnzen op het bier, en nu ontnemen ze de mannen ook nog eens hun andere pleziertje, terwijl die eerste maatregel wellicht al zorgde voor een enorme afname van het aantal ongewenste intimiteiten.

Ik laat het er niet bij zitten en overweeg een nieuwe partij. De Partij voor de Lust bijvoorbeeld (PvdL, die hadden we nog niet). Of Lijst Lust. Lust 1. Lijst 69. Daar komen we wel uit. Nu alleen nog een rondborstige, schaars geklede lijstduwster.