Mark Haddon – A Spot of Bother (2006)
Na het lezen van dit vrij rechttoe rechtane, weinig verheffende verhaal over een familie zoals we die tegenwoordig allemaal wel kennen, namelijk een waarin de ouders niet meer genoeg aan henzelf hebben, een van de kinderen al voor de bruiloft huwelijksperikelen heeft en de ander homoseksueel blijkt – hetgeen overigens niet tot minder relationele problemen leidt – en waarbij alle rampspoed zo ontzettend toevallig samenkomt dat het niet echt literair hoogstaand meer te noemen is, zoals ook het moment waarop vader George zijn vrouw betrapt met zijn ex-collega kinderlijk eenvoudig nagenoeg samenvalt met zijn mentale ineenstorting waardoor hij uiteindelijk besluit een stuk van zijn been te knippen, waarna het uiteindelijk naar omstandigheden nog wel redelijk met de hoofdpersonen afloopt – na het lezen van dat verhaal, waarin korte zinnen overigens de boventoon voeren, is er bij mij eigenlijk maar één onderwerp overgebleven om dieper over na te denken, één kleine irritatie, een spot of bother zogezegd, en dat is waarom de weliswaar dubbelzinnig bedoelde titel A Spot of Bother, die zowel verwijst naar alle problemen die zich opstapelen als naar het fysieke plekje op het zere been, misschien wel de (al was het maar symbolische) aanstichter van alle ellende, in het Nederlands vertaald is met Een akkefietje, en bijvoorbeeld niet met Een rotzooitje of, het is niet netjes om te zeggen maar gezien de waanbeelden van de hoofdpersoon, die zijn eczeem voor kanker aanziet, is het wel bijzonder gevat, al zeg ik het zelf, met Eén grote K-zooi, wat ik allemaal nog had kunnen begrijpen als een of ander akkefietje van doorslaggevende betekenis was geweest voor het verhaal, maar dat is helemaal niet zo want zowel bij de rare eczeemwegknipactie van George alsook bij het slippertje van zijn vrouw was zo duidelijk sprake van voorbedachten rade dat je het geen akkefietje mag noemen, en dus vind ik het maar een stom boek, of misschien niet eens zo’n heel stom boek maar dan toch een boek waar je niet zo veel woorden aan vuil hoeft te maken.