Tag: geloof

Foto

Als het aan de president van de Verenigde Staten ligt, belandt er in de mailbox van wijlen Bin Laden geen bericht met als onderwerp “You were tagged in a photo by Barack Obama”. Ik vind dat wel een mooi statement. Je kunt tegenwoordig geen glaasje bier meer drinken op Koninginnedag of een dag later kan de rest van de wereld zien dat je er veel te diep in hebt gekeken. Daar zit niemand (slachtoffer noch publiek) op te wachten, dus als je rustig een potje zit te klaverjassen met je buren en de Navy Seals komen op bezoek, dan wil je dat ook niet per se met iedereen delen. Meer nog dan dronkenschap is de dood een privé-aangelegenheid.

Met het (vooralsnog) niet publiceren van de foto’s van een doorzeefde Bin lost Obama een belangrijke verkiezingsbelofte in: change. Nu nog wat extra geld naar onderwijs om het volk ook zo volwassen te krijgen. De fanatici die in het holst van de nacht de straat op gingen om met vlaggen te wapperen en nationalistische leuzen te scanderen, zorgden er voor goed voor dat we nooit meer vervuld van afschuw kunnen kijken naar moslimfundamentalisten die westerse vlaggen verbranden. Sterker nog, in de Arabische wereld kun je je nog afvragen in welke supermarkt de demonstranten toch die Amerikaanse, of als het zo uitkomt Deense vlaggen – niet de meest populaire gebruiksvoorwerpen zou je zeggen – aangeschaft hebben; met andere woorden of de overheid niet een handje helpt. De Amerikanen stonden er vrijwel zeker uit vrije wil, en zijn wat dat betreft dus eigenlijk nog een slagje enger.

Het is jammer dat Obama, die net bezig was zijn herverkiezing veilig te stellen, dit primaire gedrag niet in de strengste bewoordingen kon veroordelen, met het oog op diezelfde herverkiezing.

De ironie wil nu dat het met name gelovigen zijn die vragen om het bewijs van de dood van Bin Laden. Dat bewijs zou dan moeten komen in de vorm van een foto, terwijl we enkele uren nadat het nieuws bekend werd gemaakt al hebben kunnen vaststellen dat een foto anno 2011 nooit meer iets onomstotelijk kan aantonen.

Ikzelf heb ooit een deskundoloog in 2003 of daaromtrent horen verkondigen dat Osama (staat er Osama en niet Obama? Ja, er staat Osama en niet Obama. Sure? Sure) op dat moment waarschijnlijk al zo plat was als een theezakje, na de bombardementen op het Tora Bora-gebergte. Zonder me al te veel in de materie te hebben verdiept, heb ik altijd veel geloof aan die theorie gehecht, te meer omdat de spaarzame zogenaamde boodschappen van Bin Laden nooit zo overtuigend waren qua actualiteit en authenticiteit.

De deskundoloog van weleer zal het misschien verkeerd hebben, maar veel verschil maakt het niet: Bin Laden is nu zeker dood. Osama is niet meer, hij is opgehouden te bestaan. Hij heeft de geest gegeven en is op weg gegaan naar zijn maker. Zijn metabole processen zijn geschiedenis. We hebben het hier over een ex-Bin.

Dood tot het tegendeel bewezen is toch op zijn minst, en dat zou een heel stuk minder lastig aan te tonen moeten zijn. Maar ik voorspel u: uit de mond van die hele Osama gaan we weinig meer horen. Die heeft zijn beste tijd gehad; die gaat echt het huwelijk van William en Kate niet meer op dvd terugzien. We kunnen hem met een gerust hart schrappen van de lijst met 6.916.653.983 wereldburgers die we op het moment van schrijven hebben. Geen complottheorie die daar iets aan verandert.

En tegen de gelovige sceptici zou ik willen zeggen: geloof pas dat God en Allah leven als je een foto hebt gezien.

Folder

Het was weer zo’n week waarin de folderbezorger eerst drie uur met zijn moeder aan de keukentafel had moeten staan vouwen alvorens hij aan zijn ronde kon beginnen, met als doel de enorme stapel papier over een paar honderd huishoudens te verspreiden, om daarvandaan via de knusse huiselijke papierbak veelal ongelezen, zinloos besteld zou je kunnen zeggen, weer herenigd te worden in de kille publieke papiercontainer, waarna er weer nieuwe reclamefoldertjes van gemaakt konden worden.

De treurige cyclus van reclamemateriaal: de zin van ons bestaan in een notendop.

Een groot pakket vol met leugens was het, dat ongetwijfeld met een doffe dreun op de deurmat was gecrasht geland. Bij de elektronicawinkel kon ik een gratis mobiele telefoon afhalen. De folderbezorger zocht iemand die zijn baantje kon inpikken. En van de kruidenier moest ik geloven dat 2 euro 29 voor een doosje pitloze witte druiven een uitermate schappelijke prijs is. Bij aankoop van vijf doosjes pitloze witte druiven werden bovendien voetbalplaatjes in het vooruitzicht gesteld, met als gevolg dat de pitloze witte druiven de rest van de week niet meer aan te slepen waren.

Mensen geloven die dingen, vandaar die troep iedere week.

Maar deze keer zat er ook iets om te lezen bij. BELANGRIJK en LEVENSBELANG, stond er op de voorkant van het blaadje; een leugentje dat ik de makers onmiddellijk vergaf toen ik begon met lezen. Zoals u weet ben ik dol op lezen, maar heb ik het niet zo op non-fictie. Dit boekje was weliswaar licht filosofisch van aard, maar de kern werd gevormd door een krankzinnig verhaal over een aarde waar de evolutie zoals we die dagelijks ervaren niet bestond, maar die bestuurd werd door een almachtig soort Superman – alleen dan een onzichtbare.

Dat kunnen alleen de allergrootste literatoren: de alledaagse werkelijkheid in een compleet ander daglicht plaatsen door één radertje van de machine te veranderen.

Eveneens literair zeer hoogstaand waren de vele interne verwijzingen die in de amper zes pagina’s van het boekje verpakt waren. In hoofdstuk 1 bijvoorbeeld, getiteld Onze gedachten bepalen wat we zien, wordt een klein jongetje aangerand door een boswachter, een gebeurtenis die symbool staat voor het feit dat de feiten waarvan wij denken dat we ze objectief waarnemen voor een belangrijk deel bepaald worden door onze eigen subjectieve gedachten. Een beetje een open deur, maar wel op een opvallende manier inzichtelijk gemaakt. Maar in hoofdstuk 5, Een paar feiten, komt de auteur dan plotseling met zogenaamd feitenmateriaal om zijn absurde Supermantheorie te onderbouwen. Wat zou de schrijver toch met deze paradox bedoelen?

Enfin, oordeelt u zelf.

Ik was in ieder geval bijzonder verguld met dit blaadje, en wie schetste dan ook mijn verbazing toen een gelegenheidsbloggerscollectief iedereen opriep om het terug te sturen naar de maker? Er werd zelfs een hele website voor ingericht. ‘Uitermate bezwaarlijk’ vonden ze het, dat iets wat niet waar was ‘opgedrongen wordt tot achter de voordeur’. Nee, dat geldt natuurlijk helemaal niet voor de Bonusfolder van Albert Heijn.

Ik heb er dus niet aan meegedaan. Iets met een ISBN-nummer gooi je gewoon niet zomaar weg, dat doe je niet.

Bovendien: wat nou spam? Jaargang 1, nr. 1 stond er op de voorkant. Of bestaat het blaadje misschien al honderd jaar en moeten we dit symbolisch opvatten?

Heilig

Het viel natuurlijk te verwachten dat in het jaar van Darwin de nodige zaken hun heiligheid zouden verliezen. Toch heeft het altijd iets onverwachts, iets speciaals – iets sacraals zou ik haast zeggen – wanneer een heilig huisje op rituele wijze, en wel voor de eeuwigheid, in duigen getrapt wordt. Wie had bijvoorbeeld ooit nog voor mogelijk gehouden dat God ontwijd zou worden door niemand minder dan Andries Knevel? Niet dat zijn loutering de mensheid ook maar op enigerlei wijze van nut is, maar toch.

Ook de profanatie van het strooizout in Groot-Brittannië kwam vrij onverhoeds. Door de aanhoudende kou en sneeuwval was er plotseling geen strooizout meer voorhanden, en wat vroeger ondenkbaar was, gebeurt nu gewoon: de straten worden met doodordinair keukenzout bestrooid, of: bekeukend, zou je dan eigenlijk moeten zeggen.

Alleen de vreselijkste machtsusurpatoren hebben in het internationale Darwinjaar de euvele moed om stug vast te houden aan zaken die zij zonder enig recht onaantastbaar hebben verklaard. Jan Peter Balkenende bijvoorbeeld vond vrijdag nog dat geen middel geschuwd moest worden om de economische crisis te bestrijden. Een dag later, toen bleek dat enkele slechte verstaanders die woorden wat al te letterlijk gingen interpreteren, voegde hij daaraan toe dat de hypotheekrenteaftrek natuurlijk heilig was, waarop Agnes Jongerius niet achter kon blijven en de leeftijd van 65 heilig verklaarde als het om het recht op AOW ging.

Ik wil wel zo ver gaan dat het heerlijk zou zijn om al op mijn 65e te kunnen stoppen met werken, en het is zalig dat ik iedere maand een paar honderd euro hypotheekrente van de staat terugkrijg. Maar dit doet aan de volstrekte krankzinnigheid van het hypotheekstelsel en de bittere noodzaak van het langer doorwerken natuurlijk weinig af, en ik zou dan ook niet tot heiligverklaring durven overgaan.

Die crisis zou op deze manier nog wel eens een staartje kunnen krijgen, ben je geneigd te gaan denken.

Het kan echter nog erger. In Italië ligt een mevrouw al 17 jaar in coma. Leg haar naast een kasplantje en je zou zweren dat het kasplantje hevig aan ADHD lijdt. Als het aan God had gelegen, was die vrouw er al in geen jaren meer geweest. Verderfelijke goddeloze machines houden haar kunstmatig in leven. En nu wil de familie daar maar eens een einde aan maken, zoals er jaarlijks zoveel families zijn die dit in soortgelijke omstandigheden doen. Behalve in Italië, want in Italië krijg je dan te maken met Silvio Berlusconi.

Iedere paar jaar is het wel raak, misschien is het wel steeds dezelfde vrouw die een paar jaar geleden nog maar veertien jaar in coma lag en nu dus zeventien; het zou zomaar kunnen, want je vergeet ook altijd hoe zo’n zaak nou eigenlijk afloopt, en wat doet dat er ook toe, het gaat om de discussie waarvan je je steeds afvraagt waarom die in de 21e eeuw in godesnaam, of als die niet mee wil werken in vredesnaam nog gevoerd moet worden, en al helemaal waarom dat iedere paar jaar opnieuw moet gebeuren.

Maar goed, volgens Silvio mag het gewoon niet van God. Voor Silvio is het leven heilig, en voor Silvio is vooral ook Silvio heilig. Het stopzetten van kunstmatige voeding is euthanasie en (dus) moord.

Ligt het nu aan mij of klopt hier iets niet? Ik heb al nooit begrepen hoe een eeuwenoud geloof kan voorschrijven dat je op zondag de auto moet laten staan of de tv niet aan mag zetten, maar als er mensen zijn die hun kinderen bewust niet laten inenten omdat God wel bepaalt of iemand polio krijgt of niet, dan zou ik toch zeggen dat het kunstmatig in leven houden van een comapatiënt ook niet echt is hoe God het bedoeld had. En dan zou het stopzetten van al die apparaten moord zijn?

Petrus heeft in 1992 al de deur van het nachtslot gehaald omdat hij Eluana Englaro verwachtte, en ik kan niet anders dan concluderen dat Silvio Berlusconi nu na zeventien jaar een lafhartige poging heeft ondernomen om het leven van deze vrouw tegen de wil van God nog langer te rekken. Hij heeft jammerlijk gefaald, want God straft natuurlijk onmiddellijk. Als die niet zal branden in de hel, dan weet ik het ook niet meer.

An Inconvenient Truth

Je weet pas echt zeker dat het komkommertijd is wanneer zelfs het gristenfundamentalisme weer belangrijk genoeg is voor de nieuwspagina’s. Het hele jaar door is het ondergesneeuwd, behalve in de zomer – denkelijk omdat het dan, hoe slecht de zomer ook is, nooit sneeuwt – ondergesneeuwd dus, door het Oud-Hollandsch moslimbashen dat tegenwoordig continu de klok, of moet ik zeggen de minaret slaat, maar ’s zomers is er dan plotseling weer plek voor de excessen van wat sommigen graag onze dominante cultuur noemen, uitwassen die we de rest van het jaar begrijpelijkerwijs maar al te graag verdoezelen. Deze week was het zelfs twee keer raak.

Eerst was er de jongen die, geef de naïeve knul in deze rokjesloze zomer eens ongelijk, dolgraag naar een school wilde waar alle meisjes in rokken rondliepen, maar het in eerste instantie niet mocht omdat hij wel eens in de etalage van een BCC, Block of Expert, daar wil ik van af zijn, een televisie had zien staan, en, alsof dat nog niet zondig genoeg was, de nicht van een goede vriend van zijn oudtante in een grijs verleden wel eens een lange broek had gedragen bij het witten van een plafonnetje. We worden doodgegooid met geweigerde handen, verplichte sluiers en antisemitische lessen op islamitische scholen waar wij als zelfverklaarde buitenstaanders vooral zelf problemen mee hebben, maar de absurditeiten in het autochtone bijzonder onderwijs komen pas aan het licht wanneer een lid van de gemeenschap de kont tegen de kribbe gooit.

Ik vraag me dan altijd af wat iemand bezielt om nog naar zo’n school te willen, zoals ik me ook altijd verwonderd heb over die vrouwen die zo graag lid wilden worden van de SGP. Maar waarschijnlijk hebben we hier te maken met mensen die niet willen kunnen geloven dat ze naast die van de Heer upstairs ook nog een wil van zichzelf hebben. Ze hebben geen keus, met andere woorden.

Wat ik me ook altijd afvraag, is waar nou eigenlijk in de bijbel staat dat je geen televisie mag kijken of mag internetten. En waarom de SGP dan toch een website heeft. En wie dan heeft voorgeschreven dat deze op zondag gesloten moet zijn.
Het antwoord op die vragen volgde indirect later in de week: je zou op tv of internet maar eens een natuurfilm kunnen tegenkomen waarin schokkende feiten worden onthuld over onze afstamming van de apen en de almaar voortdurende evolutie van de Birmaanse boktor. Reden voor de EO om net zo lang te knippen in dit soort shockdocs tot alleen de fraaie plaatjes van Gods wonderschone creatie overblijven.

Het zijn niet de eerste natuurfilms waar de gristenfundi’s bezwaar tegen maken. Maar ja, de waarheid kan soms wat ongemakkelijk zijn.

Aldus Zero op Zondag.