Tag: geert wilders

Uniform

Pervez Musharraf, de leider van Pakistan, heeft vandaag zijn legeruniform uitgetrokken, daartoe aangezet door het Pakistaanse Hooggerechtshof, dat hem tot 1 december de tijd had gegeven. Musharraf droeg zijn uniform al onafgebroken sinds zijn staatsgreep in 1999, en inmiddels was hij zo verschrikkelijk gaan stinken dat afgelopen maand zelfs de noodtoestand werd uitgeroepen. De strijd tegen het terrorisme kost bloed, zweet en tranen, en die gaan je in je oude kleren zitten, zeker wanneer je daarbovenop nog eens twee petten op hebt.

Het sneue voor Musharraf is dat hij uitgerekend donderdag beëdigd wordt als president, en dat zal nu noodgedwongen als gewoon burger gebeuren, in plaats van als legerleider. De arme man. In Nederland verdient de minister-president het allermeest van iedereen, want er is een regel die verbiedt dat je meer verdient, maar in Pakistan krijgt de president zo weinig dat hij op zoek moet naar een bijbaantje, en dat gaan ze hem dan nog afpakken ook.

Tot zover het opinieartikel van de jongere die minder dan 1040 uur per jaar op school zit.

Ikzelf ben natuurlijk opgetogen dat Musharraf het internationale kledingadvies heeft overgenomen, want het betekent dat er een uniform minder op deze wereld wordt gedragen, en dat is altijd goed nieuws. De scheiding tussen tank en staat is een groot goed dat wereldwijd (let op, hier volgt een kledinggerelateerde woordspeling) uitgedragen zou moeten worden.

Of het pak daadwerkelijk bij het Leger des Heils belandt of dat het volgende wek gestreken en al op de bovenste plank van Pervez’ kledingkast ligt, klaar voor de eerste de beste gelegenheid, moeten we natuurlijk nog maar afwachten. En het moet gezegd: hij droeg het met verve, dat uniform, eigenlijk zoals iedere machtswellusteling die zo’n ding vol overtuiging aantrekt.

Daaronder heb je dan de categorie Bush-Poetin: de uniformen hangen binnen handbereik maar worden zelden gedragen omdat de eigenaars zonder al macht genoeg hebben en omdat zij in iedere zin drie keer het woord ‘democratie’ gebruiken, hetgeen slecht schijnt te combineren. Ook Nicolas Sarkozy kan zich binnenkort bij deze elite voegen, maar Tony Blair heeft er nooit aanspraak op kunnen maken. Die valt eerder in de categorie Jan Peter Balkenende, en als u zich gewoon even probeert in te beelden dat onze minister-president de Tweede Kamer toespreekt in een groen pak dat behangen is met speldjes voor ieder slecht wetsvoorstel dat onder zijn leiding de Kamer gepasseerd is, kan ik er verder het zwijgen toe doen.

Onder de schaamteloze aanvoering van onze kroonprins slaan de Nederlanders uniformtechnisch gesproken sowieso een pleefiguur op het internationale podium. Ik kan eigenlijk maar één uitzondering bedenken, en laat die man nu net de ambitie hebben om ons de weg naar de complete zelfvernietiging te wijzen.

Geert Wilders is geknipt voor uniformen. Generaal Wilders zou zijn geloofwaardigheid ook een goede dienst bewijzen wanneer hij zijn nette pak aan de wilgen zou hangen en in het vervolg geheel in stijl in uniform ten tonele zou verschijnen. Zijn nieuwe film lijkt een geschikt moment voor zowel een film- als een uniformdebuut: geflankeerd door kalashnikovs en met op de achtergrond een molen, een bollenveld of gewoon de Nederlandse vlag kan hij dan geüniformeerd verkondigen dat de koran een fascistisch boek is – een oordeel dat uit de mond van Wilders overigens vergelijkbaar is met jongeren op een illegale brommer die de politie menen te moeten berispen.

Dus Pervez, als je dit leest: we hebben een koper!

Terug

Komkommertijd is niet voor niets traditiegetrouw geprogrammeerd in de periode waarin iedereen met vakantie gaat: zo missen de mensen niks belangrijks terwijl ze verstoken zijn van hun vertrouwde hoewel verfoeide media. Sowieso is het lastig inschatten of er sprake is van een tragisch ongeluk of dat de Derde Wereldoorlog op het punt van uitbreken staat wanneer je toegewezen bent op De Telegraaf en het nieuws over een ingestorte brug in Amerika wordt gebracht naast een bericht over nieuwe tegenslagen voor Dries Roelvink – maar zelfs al staat de wereld in brand, dan nog heeft de vakantieganger geen behoefte aan meer berichtgeving dan de chocoladeletters van de krant van wakker Nederland.

Saddam Hoessein – Allah hebbe zijn ziel – viel al eens Koeweit binnen tijdens mijn vakantie, en Boris Jeltsin – Bacchus hebbe zijn ziel – belandde al eens op een tank, maar dat mocht allemaal geen naam hebben zolang ik van mijn vakantie genoot. En zo kwam het dat ik mij de afgelopen week voornamelijk verwonderd heb over trivialiteiten omtrent het Spaanse leven: waarom er in Valencia zonnestudio’s zijn (regenstudio’s zouden meer voorzien in een schaars goed), hoe Spanjaarden het voor elkaar krijgen om een woord als pronunciación zonder consumición uit te spreken, waarom de vrouwen in Nederland eigenlijk niet met waaiers rondlopen als het zo afschuwelijk heet is, en waarom je overal de godganse dag kunt eten behalve tussen zeven en half negen ’s avonds.

Dat was dus in Spanje – voor uw informatie het land dat zeven eeuwen lang door de Moren is overheerst en waarvan je dus mét enig recht zou kunnen zeggen dat de islamitische cultuur er diep geworteld is, maar waar op straat vrijwel geen hoofddoek te ontdekken valt.

En dan kom je thuis, en dan blijkt er in Nederland een ex-moslim in elkaar getimmerd te zijn (omdat ex-moslims nu eenmaal ergere niet-moslims schijnen te zijn dan nooit-moslims), en dan heeft Geert Wilders aan zijn reeks anti-moslimvoorstellen waarvan je dacht dat het toppunt inmiddels wel bereikt was alweer weten toe te voegen dat wat hem betreft die hele Koran nu wel verboden mag worden.

En je ziet ze alweer zitten, de mensen bij NOVA die erover gaan praten. En je denkt Nee, nee, niet weer praten, en waarom pas weer praten als Wilders iets doms heeft gezegd en niet meteen nadat iemand in elkaar is geslagen omdat hij niet gelooft in iets wat niet bestaat.

En je ziet een advocate van wie je je afvraagt hoe ze dat beroep ooit heeft kunnen krijgen als ze zo belabberd uit haar woorden komt, en je hoort dat ze aangifte heeft gedaan tegen Wilders en je denkt Nee, nee, NEE!, ja natuurlijk is die Wilders een mafkees met zijn koranverbod, maar als er al iemand aangifte moet doen tegen hem, dan iemand van degenen tegen wie hij zich primair richt, de extremisten, die het niet zullen doen omdat ze ons rechtssysteem verachten en willen vervangen door een systeem waarin meer verboden is dan toegestaan, maar als jij dan zo graag een signaal wilt afgeven, doe dan, juist als lid van die angstige Partij van de Arbeid, aangifte tegen de godsdienstmalloten die een afvallige in elkaar hebben getimmerd, omdat ze jou ook hebben aangevallen, en blijf in je stellingname toch eens niet steken in het woord ‘aanpakken’, want dat is het enige wat je hoort, ‘de extremisten moeten we aanpakken’, ‘keihard’ zelfs vaak, maar er is geen zachter woord dan ‘aanpakken’, want het blijft een woord en niets dan dat.

En je ziet een jonge moslim van wijblijvenhier.nl, een sympathieke, geslaagde en naar het zich laat aanzien volledig ingeburgerde jongeman, daar niet van, maar hij zit er om ‘de’ islam te verdedigen, het is immers het een of het ander, en hij weert iedere aantijging als zouden de aanvallers van Ehsan Jami geïnspireerd zijn door koranverzen waarin godsdienstafvalligen vogelvrij worden verklaard af met verzen waar dan misschien iets anders staat, en je denkt Nee, nee, neeeeheeee, ja natuurlijk heb je gelijk maar uit jouw mond wil ik op dit moment niet horen ‘Ik keur het af maar’, maar een ondubbelzinnig ‘Ik keur het af punt’, en je vraagt je af waarom je dat toch zo weinig hoort van de 999.750 moslims in Nederland die niet door de AIVD in de gaten worden gehouden omdat ze er extremistische gedachtes op zouden nahouden, waarom er altijd maar weer een excuus moet zijn voor zaken waar geen excuus voor nodig is.

En je hoort het nog wat langer aan, en je vraagt je af of je zelf wat achterdochtig geworden bent of dat het echt zo is dat de presentator de kritische vragen van de twee geleerde heren aan tafel bewust afkapt om zelf de fluwelen handschoen weer op te pakken, maar hoe langer je het gesprek aanhoort, hoe sterker je ervan overtuigd raakt dat deze als politiek correct bedoelde beeldvorming ons meer van iedere nuance af en in de armen van Wilders en zijn geertverwanten drijft dan welk abject idee ook dat uit zijn geperoxeerde hoofd ontsproten is.

En je denkt Bah. Bah, denk je, ik ben weer terug (en nu alweer aan vakantie toe).

Overigens is er, voor een volledig beeld, ook goed nieuws te melden: de Moslim Raad, jammer van die spatie, dat wel, wil met Wilders in dialoog treden. Zij wel dus.

Bagagedrager

Henk Kamp en Mark Rutte liggen binnen de VVD (en daarbuiten) onder vuur omdat zij op de bagagedrager van Geert Wilders zouden zijn gesprongen. Jawel, dezelfde bagagedrager die sinds een week dreigt te bezwijken onder het gewicht van het logge lijf van SP-roerganger Jan Marijnissen.

Kamp en Rutte zelf bestrijden de zienswijze van prominente liberalen als Ivo Opstelten en Geert Dales. Volgens Henk Kamp kán hij zelfs niet achterop gesprongen zijn bij Geert Wilders, want Geert is destijds zelf van de bagagedrager van de VVD gesprongen. De VVD is vervolgens doorgefietst en Geert moet voor eeuwig te voet verder, want van spreekwoordelijke fietsen is er nooit meer dan één – zelfs het statige rijwiel van Piet Hein Donner is vergeten.

Henk Kamp en Mark Rutte lijken mij jongetjes die vroeger als ze bij iemand achterop sprongen één been aan beide kanten van het achterwiel hielden, alsof ze op een paard zaten. Zo konden ze hun evenwicht houden zonder degene die fietste vast te hoeven houden. Funest voor je schoeisel natuurlijk, maar dat was niet erg als bij de minste schade een nieuw paar aangeschaft kon worden – daarom kwamen ze ook bij de VVD terecht natuurlijk.

Het is frappant dat uitgerekend de twee meest rechtse partijen in de Tweede Kamer het goede voorbeeld moeten geven om de fiets te pakken. De VVD is toch de partij van de dikke BMW’s en Mercedessen, en hooguit van de tandems voor 65+’ers die op de Veluwe van hun dikke ongefiscaliseerde AOW genieten. Je kunt veel van de VVD zeggen, maar toch niet dat de combinatie Rutte-Verdonk een geoliede tandem is geweest die in de afgelopen periode flink heeft doorgetrapt. Voor zover de VVD nog als een ouderwetse fiets gezien kan worden, dan als een oud barrel zonder licht, met twee lekke banden en een ketting die op het punt van breken staat.

En nu dus ook nog in de greep van een slecht uitziende junk die wartaal uitkraamt.

Binnen de VVD is een richtingenstrijd gaande over de ontstane situatie. Geert Dales wil zelfs dat er een extra partijcongres komt om de koers te bepalen. Maar gezeten op de bagagedrager is iedere richtingenstrijd natuurlijk bij voorbaat een achterhoedegevecht, een verloren strijd.