Tag: euro2008

Mijn schuld

Ik had er ’s ochtends nog zo goed op gelet om met mijn rechterbeen uit bed te stappen. Ik ging eerst douchen en daarna ontbijten, want dat ging tegen Italië en Frankrijk ook goed op die manier. Niet geschoren natuurlijk, dat spreekt voor zich. Mijn oranjeonderbroek (géén oranje onderbroek overigens, voor alle duidelijkheid) had ik de avond tevoren al klaargelegd. Over de sokken was ik niet helemaal zeker, maar ik achtte het niet erg waarschijnlijk dat dat enig verschil zou maken.

De treinreis natuurlijk wel. Uiteraard wachtte ik op de rechtstreekse trein naar Rotterdam. Geheel conform de ongeschreven wetten van het plaatsnemen in vierzitjes (en ook hier) had ik daar de keuze om de reis door te brengen tegenover een bijzonder aantrekkelijke jongedame, maar geheel uit vrije wil ging ik tegenover een dikke, hevig naar zweet geurende man zitten. Tegen Frankrijk had ik uiteindelijk ook drie kwartier tegen een onooglijk kereltje aan moeten kijken; die was dan wel tegenover mij komen zitten, maar toch.

Aangekomen in Rotterdam kwam gelukkig tramlijn 20 als eerste aangereden, en niet lijn 25, zodat ik niet voor een heikel dilemma (een kwartier wachten of een foute tram pakken) kwam te staan. Aangekomen op de plaats van bestemming nam ik eerst de klaarliggende ratel ter hand, slaakte ik daarbij een kreet die in stadion De Kuip op een gemiddelde zondagmiddag niet zou misstaan en nam ik daarna pas mijn eerste biertje – alles in die dwingende volgorde dus. Er was ook lekker eten klaargemaakt, en geheel volgens plan kreeg ik vanwege de opgekomen spanning slechts met moeite een hap eten door mijn keel, zo makkelijk als het bier zich een weg richting blaas wist te banen.

So far so good. De uitgekiende voorbereiding had zijn effect niet gemist; ik had alles goed gedaan.

Maar toen, lieve mensen, ben ik de wedstrijd tegen alle EK- en WK-wetten in toch bij P. gaan kijken. En u moet weten dat P. een schat van een man is, maar dat je nooit een voetbalwedstrijd bij hem thuis moet gaan kijken. Dat wil zeggen: ik niet. Met anderen schijnt het best te kunnen, uit betrouwbare bron heb ik zelfs vernomen dat Nederland-Italië daar twee weken terug bekeken is, maar zet mij bij P. voor de buis en Nederland vliegt eruit.

Waar was jij tijdens Nederland-Brazilië op het WK 1998? Ik bij P.
Nederland-Portugal in 2004 en 2006? Ja hoor, bij P. gezien.

Ik dacht dat het wel kon omdat hij in de tussentijd verhuisd is, maar het is natuurlijk onvergeeflijk. Aan gans het volk: sorry, mijn schuld. Ik zal het nooit meer doen.

Gods selectie

Ik weet het, mensen: angst, of pessimisme for that matter, is een slechte raadgever, maar toch heb ik een slecht gevoel over dit EK. Niet vanwege mijn Mannschaft in Mannschaftsmanager, o nee. Die stevent vermoedelijk af op een onbedreigde winst. Nee gewoon, vanwege het Nederlands Elftal.

En dan niet omdat Robben geblesseerd is (ja, dat ook natuurlijk).
En ook niet omdat we wel meer mannen van porselein in ons team hebben rondlopen (ja, dat ook natuurlijk).
En ook niet omdat we de middenveldse mannetjesputters van weleer, zoals de Woutersen en de Davidsen, anders gezegd de types Seedorf/Van Bommel, node missen (ja, dat ook natuurlijk).
En ook niet omdat Van Nistelrooij voor Nederland zelden het niveau haalt dat hij klaarblijkelijk bij Real Madrid iedere week haalt (ja, dat ook natuurlijk).
En ook niet omdat spitsen als Luca Toni, Thierry Henry en Adrian Mutu in hun knuistje lachen als ze de opstelling van Nederland horen en vernemen dat Joris Mathijsen hen de hele wedstrijd zal ‘bewaken’ (ja, dat ook natuurlijk).
En ook niet omdat Henry vandaag niet speelt en daarom vrijdag tegen ons in zijn 100e interland mag schitteren (ja, dat ook natuurlijk).
En al helemaal niet omdat we geen penalty’s zouden kunnen nemen (ja, dat ook natuurlijk, maar kwám het maar zover).

Nee, het wordt niks dit jaar omdat de bondscoach ruzie heeft met God. Daar doen de beide betrokkenen heel lankmoedig over; God bijvoorbeeld zei dat ‘het allemaal weer veel groter wordt gemaakt als de zaken wie er dus werkelijk aan de hand zijn’ (ofschoon ik hier wellicht niet helemaal letterlijk citeer), en de bondscoach deed er maar liever helemaal het zwijgen toe.

Maar wie ook maar enigszins bekend is met het klappen van de zweep, weet dat Marco van Basten op dit moment Johan Cruijff wel kan schieten, en Johan Marco ook, want Johan wil ook gewoon dat Nederland kampioen wordt en hij wéét dat het zo niet gaat lukken. En ‘zo’ wil hier voor de leken zeggen: ‘met twee verdedigond [sic] ingestelde middenvelders die dus altijd de opbouw blokkeren’.

Daar draait het dispuut om, en Cruijff liet gisteravond geen moment onbenut het gesprek daarop te brengen. Gevraagd naar het wegvallen van Robben antwoordde hij dat elk nadeel zijn voordeel heb, en toen Tom Egbers wilde weten wat dan het voordeel was, antwoordde Johan zoals gebruikelijk legendarisch:

Het nadeel is natuurlijk dat-ie wegvalt.

Geen speld tussen te krijgen! Hoe durft iemand het nog met zo iemand oneens te zijn, denk je op zo’n moment.

Maar toen wilde Tom weten hoe Johan dan de opengelaten plek van Robben zou opvullen. Daarop volgde een drie minuten durend college waarin God op alle verborgen finesses van het edele voetbalspel leek in te gaan, behalve op de plek van Robben. Het enige samenhangende wat er voor een middelmatige voetbalkenner als ondergetekende uit op te maken viel, was dat behalve Robben ook die twee verdedigonde middenvelders niet mee mochten doen, maar met acht man tegen de Italianen zag God toch dat het goed was.

‘Maak er een tuttifrutti van en verzin iets’, gaf hij als laatste mysterieuze hint mee. Tuttifrutti tegen Italië, je moet er maar opkomen. Maar omdat God het wil: Kuyt op doel, Sar op de plek van Robben, Van Nistelrooy en Huntelaar in het centrum van de verdediging zonder medespelers voor zich, Melchiot bij de eerste paal als zijn schaambeen het toestaat, Van der Vaart bij de tweede, Sneijder ook ergens omdat ik hem in mijn elftal heb staan en geef Seedorf aan de tegenstanders.

Wat is voetbal eigenlijk simpel, als je er zo over nadenkt.

Toch ben ik bang dat Marco niet gaat luisteren. En dan ga ik vanavond extra goed op die verdedigonde middenvelders letten.

Zo, en nu kan het alleen nog maar meevallen.

Zweitausendundachteuropameisterschaftsmannschafts manager

In onze verderfelijke hedendaagse wereld waar alleen de kille cijfertjes nog tellen, is het hoog tijd voor een EK-pool die het menselijke aspect centraal stelt. Die EK-pool is Zweitausendundachteuropameisterschaftsmannschaftsmanager, de sequel van Zweitausendundsechsweltmeisterschaftsmannschaftsmanager, dat twee jaar geleden de beleving van het wereldkampioenschap voetbal in Duitsland voor menigeen grondig beïnvloedde.

Anders dan in andere pools hoeft u geen enkele uitslag te voorspellen, maar hoeft u slechts een elftal (Mannschaft, moet ik zeggen) samen te stellen en kunt u vervolgens drie weken achteroverleunen om te bekijken hoe uw sterrenensemble het ervan afbrengt. Wat zeg ik, achteroverleunen: u zit bij iedere wedstrijd aan de buis gekluisterd en heeft dan alleen oog voor die één of twee spelers uit uw Mannschaft; de andere twintig lopen er voor spek en bonen bij. Bidden zult u tot iedere scheidsrechter die door een grove charge van uw speler wordt getart om een kaart te trekken, hetgeen strafpunten zou betekenen. En lachen zult u door uw tranen heen wanneer Nederland wordt uitgeschakeld maar het uw Adrian Mutu was die het vonnis voltrok.

De regels zijn eenvoudig: stel uit ieder land één speler op, niet meer en niet minder, en kies daarnaast vier landen. Deze zestien spelers en vier landen bepalen uw score. Na de groepsfase worden de vijf reservespelers rücksichtslos naar huis gestuurd en resteert uw basiselftal, waarvan dan nog maximaal acht (en in het ergste geval nog maar drie) spelers in de strijd zijn.

Alle regels, de algemene voorwaarden en de puntentelling zijn te vinden op de speciale Zweitausendundachteuropameisterschaftsmannschaftsmanagerswebsite, waar u zich vanaf vrijdag 30 mei kunt inschrijven. De organisatie stelt het daarbij op prijs wanneer u uw Mannschaft een (liefst rammelend) Duitsige naam meegeeft.

Overigens is eeuwige roem het hoogst haalbare voor de trouwe lezers van iamzero.nl, maar een onvergetelijk toernooi is gegarandeerd. En uiteraard hoeft u als anonieme lezer uw ware naam niet prijs te geven; vult u bij Mannschaftskapitän gewoon de naam in waarmee u hier wel eens een reactie plaatst.

Respect

Je kunt er niet zekerder van zijn dat iemand je het liefst vierentwintig jaar lang (dat zijn zes EK’s) in een kelder onder zijn huis zou willen martelen, het daarbij opgevangen bloed zou kunnen drinken, je aansluitend aan het kruis zou willen nagelen en je tot slot met kruis en al achter het behang zou willen plakken, dan wanneer iemand zegt dat hij respect voor je heeft.

Toen Clarence Seedorf de bondscoach belde om zich af te melden voor het komende EK, was Marco van Basten er dan ook als de kippen bij om nog in hetzelfde telefoongesprek zijn respect voor Clarence te betuigen.

Hoe gáát zo’n gesprek in vredesnaam?

Clarence is op weg naar een modeshow in Milaan als hij probeert de bondscoach te bereiken op zijn speciale bondscoachnummer. Die ligt echter samen met John van ’t Schip op het strand van Noordwijk te genieten van het mooie weer en de tactiek tegen de Italianen uit te stippelen. Op de bondscoachmobiel hebben ze een ringtone van een jankend kind geïnstalleerd voor wanneer Seedorf belt, dus afgezien van een luid lachsalvo wordt er niet op de oproep gereageerd. Pas als Clarence het met een ander toestel probeert, komt de verbinding tot stand.

“Met San Marco.”
“Hallo, met Clarence spreekt u.”
“Clarence?”
“Seedorf.”
“O, Clarence! Hoe gaat het met je! Lang niet gezien jongen! Dat is toch zeker wel een paar wedstrijden geleden! Wat is er?”
“Bondscoach, ik wilde u laten weten dat ik het EK aan me voorbij laat gaan.”
“O.”
“Ja, ik heb er lang over na moeten denken, maar uiteindel…”
“Dat was het?”
“Ja, dat was het.”
“…”
“…”
“Clarence?”
“Ja?”
“Eén ding Clarence: als mens heb ik respect voor je.”
“Ik als mens of u als mens?”
“Huh?”
“Heeft u als mens respect voor Clarence Seedorf, maar niet als bondscoach, of heeft u respect voor de mens Clarence Seedorf en niet voor de voetballer?”
“Hee Clarence, ik moet hangen, ik krijg net een wisselgesprek binnen van Boulahrouz. Later!”