Woensdag 30 september 1970 is een heuglijke, of op zijn minst overgetelijke dag in de Nederlandse geschiedenis, of die van de mensheid, for that matter. Rond de klok van vier in de middag, Roemeense dan wel Nederlandse tijd, dat is niet geheel duidelijk, wordt geheel onverwacht maar per definitie zeer terecht voor 10.314 aandachtige toeschouwers, het kunnen er ook 10.315 geweest zijn, de kersverse winnaar van de wereldbeker voetbal uitgeschakeld door een elftal filamentgarenspinners, kantklossers en macrameeërs uit het textielstadje Arad. Het mooiste van deze vernedering aller vernederingen is niet zozeer de nietigheid van de tegenstander, alswel de armzaligheid van hun naam:
UT Arad.
Prachtig. Alleen de grootste oetlullen kunnen verliezen van UT Arad, en wat is het heerlijk om je hele ziel en zaligheid in dat OET te leggen als je een willekeurige Feyenoorder aan dit legendarische verhaal herinnert – ook al is UT natuurlijk stiekem een afkorting. Geen haar op je hoofd die eraan denkt om UT uit te spreken als ‘ut’ of ‘u tee’; die hoofdletters staan er juist voor extra nadruk – OET!
Zo heb je ook Dr. Oetker. Eveneens een prettige naam die me altijd voor de producten van Dr. Oetker heeft ingenomen. Dr. Oetker, als kind maak je daar natuurlijk al gauw Dr. Oetlul van, maar als je er wat langer over nadenkt kom je tot de conclusie dat Dr. Oetker een vriendelijke man moet zijn geweest, waarschijnlijk een weinig getalenteerde arts die zich na enkele ongelukkige akkefietjes met fatale gevolgen voor de patiënten maar op de gezonde levensmiddelen is gaan storten. Voorkomen is beter dan genezen, moet hij gedacht hebben.
Maar nu is Dr. Oetker ineens Dr. Utker geworden! Zomaar, van het ene op het andere moment! Normaal wordt in dit soort gevallen een soms wel jarenlange campagne gelanceerd om de naamswijziging bekend te maken, zie bijvoorbeeld de Postbank, maar bij Dr. Utker is een of andere utlul zo utmoedig geweest om te bedenken dat een kennisgeving aan het publiek niet nodig was. Het staat zelfs niet tussen de veelgestelde vragen. En nu worden we dus de godganse avond platgegooid met reclame voor pizza’s en zutte tutjes van Dr. Utker.
Waar is de tijd gebleven dat de Duitstalige reclames, waar, toegegeven, een geil nasaal ‘Ötkah’ wel op zijn plaats is, eenvoudigweg integraal vertaald werden en besloten met een welgemeend OETKER? Ik bedoel, dat staat er toch gewoon? Denken ze nou werkelijk dat het supermarktpersoneel begrijpt wat je bedoelt als je om de pannenkukkenmix van Dukter Utker vraagt? Die zal wel Koopmans bedoelen, denken ze dan.
Ik wil mijn Oetker terug!