Tankink

Als je me dan tóch vraagt om één positief aspect aan de Tour de France te noemen, dan kom ik al snel uit bij de manier waarop Dione de Graaff de naam van Bram Tankink uitspreekt. Nu heeft Bram ook een achternaam die erom smeekt om met veel gevoel uitgesproken te worden, en ik stel me dan ook voor dat Dione, die ik verdenk van een Gilles de la Tourette-verleden, vlak voor de uitzending alvast haar tong en verhemelte teistert met een welgemeend takke-takke-takke-kut-kut-tankink!, tijdens de tune van Studio Sport vrolijk dooroefent (tudele duu-duu-duu tudelulele ták-ták-Tang-Kink!) en dan zodra ze in beeld verschijnt direct met de deur in huis valt, want is het u ook opgevallen dat die sportjournaals tegenwoordig niet meer beginnen met een vriendelijk ‘Goedenavond, dames en heren’, maar dat komt natuurlijk doordat Dione niet kan wachten: ‘Bram Tankink is in de vijfde etappe van de Tour de France…’ – en de rest hoor ik al niet eens meer.

Als er nog eens een accent wordt uitgevonden om extra nadruk op de t en de k mee aan te geven, dan moet dat wat mij betreft naar links wijzen: een accent Graaff.

Afgezien van deze onmiskenbare meerwaarde vraag ik me wel eens af waarom Bram Tankink ieder jaar weer op de fiets klautert voor die letterlijk en figuurlijk, als u begrijpt wat ik bedoel, gigantische trip door Frankrijk. Bram wint nooit een etappe, Bram kan niet tijdrijden, Bram zit altijd in de bus want Bram kan ook al niet klimmen – ik betwijfel of Bram überhaupt wel kan fietsen. Het enige waar Bram goed in is, is knecht zijn: Bram is een waterdrager, wat in de wielrennerij ook wel een eufemisme is voor een drugskoerier.

Gelukkig maakt Dione een hoop goed, en misschien wordt Bram wel ieder jaar die Tour ingestuurd opdat Dione weer een paar keer ‘Bram Tankink’ kan zeggen.

Het leukste zou nu eigenlijk zijn als Dione dit stukje zou lezen, of dat iemand die haar kent het haar even doorstuurt, zodat ze het de volgende keer in een live-uitzending uitproest als Bram weer iets vermeldenswaardigs heeft gepresteerd – het liefst natuurlijk als Bram Tankink *proest* een ravijn in is gereden.

Maar wat ik eigenlijk via een omweggetje wilde zeggen, is dat ik er verder niet zo gek veel aan vind, aan die Tour.