José Eduardo Agualusa – De handelaar in verledens (2006)
Het is misschien wat laat voor deze zondag, maar er komen er vast nog meer, en als u dan net als ik een keer niks te doen heeft, dan is de novelle De handelaar in verledens van de Angolees-Portugese schrijver José Eduardo Agualusa een bijzonder aangenaam tijdverdrijf.
U deinst wellicht terug, maar dat is nergens voor nodig, als u hoort dat de verteller van het verhaal een gekko is die zijn verloren uurtjes doorbrengt tussen de boeken, vanwege zijn voorliefde voor filosofie en literatuur. Hij leeft in het huis van Félix Ventura, een kluizenaarstype met een bijzonder beroep: in het Angola van na de burgeroorlog voorziet hij politici, zakenlui en ex-communisten van een nieuw verleden. Nadat hij zo’n verleden in elkaar heeft geknutseld, voert hij gesprekken met zijn klanten tot deze hun nieuwe verleden volledig hebben aangemeten.
Een van zijn klanten is zo gecharmeerd van zijn nieuwe jeugd dat hij ernaar op zoek gaat, en vanaf dat moment lopen de verzonnen werkelijkheid en de echte door elkaar heen.
Jawel, Agualusa oefent hier het op één na oudste beroep uit de geschiedenis uit: hij schrijft een boek met de scheiding tussen feit en fictie als centrale thema. Dat zo’n uitgekauwd onderwerp nog op zo’n lichtvoetige en originele manier belicht kan worden, is zeer verfrissend te noemen. En dat in nog geen 150 puntgave pagina’s vol poëtische schoonheid en filosofische diepgang.
In een middagje bezorgde dit boek me al meer plezier dan dat andere boek dat zich grotendeels in Afrika afspeelt, en dat me nu al drie weken lang dwars zit.
Dus hup, allemaal naar de boekhandel; voor slechts € 12,90 heeft u een plezierige zondagmiddag, en dat is al een stuk goedkoper dan naar Artis om naar een gekko te kijken.