Nog meer WK-leed

Nog meer tenenkrommends van het WK-front: het woord topscoorder – degene die de meeste doelpunten scoordt – doet weer opgeld. Niet zo verwonderlijk; over de vraag of Ronaldinho inderdaad het vaakst gaat scoorden moet iedere zichzelf respecterende voetballiefhebber dezer dagen natuurlijk zijn mening klaar hebben.

Maar vroeger hoorde je nog wel eens iemand topscorer zeggen. Anders dan Van Dale Van Dale doet de Volkskrant daar al zeker sinds 1994 (resultaat 2) niet meer aan mee. Vandaag op de voorpagina:

Klaas-Jan Huntelaar, topscoorder van het EK winnende Jong Oranje, wordt maandag omringd door beveiligers op Schiphol.

Want

“En dan schakelen we nu live over naar Gelsenkirchen, want daar zit commentator Frank Snoeks.”

“We zoeken meteen contact met het VVD-congres in Groningen, want daar is onze politiek redacteur Bram Schilham.”

Want.

Vroeger, toen het nog wel eens koud was en de want een primaire levensbehoefte, gaf ‘want’ uitsluitend een reden aan. Een attente redacteur van tijdschrift Onze Taal merkte op dat ‘want’ tegenwoordig veel meer kan. In het eerste voorbeeld zou je nog kunnen verdedigen dat de aanwezigheid van Frank Snoeks reden is om naar Gelsenkirchen over te schakelen: vergelijk “we schakelen niet live over naar Gelsenkirchen, want daar zit Evert ten Napel” of “we gaan niet live naar Calgary, want daar zit Mart Smeets weer in zo’n foeilelijke zelfgebreide trui”. Maar van een VVD-congres in Groningen kun je van alles vinden, behalve dat de aanwezigheid van Bram Schilham alleen voldoende aanleiding is om ernaar over te schakelen – die zal toch op zijn minst een nieuwswaardiger figuur aan zijn microfoon hebben staan.

Andere mooie voorbeelden die in Onze Taal van deze maand staan opgetekend:

“Terug naar het weer van vannacht, want de temperaturen gaan wat omlaag.” (Marjon de Hond)

“We blijven in Den Haag, want de reisvergoeding voor gehandicapten gaat toch niet omlaag.” (RTL Nieuws)

“Een bericht voor treinreizigers, want tussen Utrecht en Amersfoort moeten die rekening houden met vertraging.” (Radio 1)

Het gebruik van dit soort wanten is voorbestemd aan presentatoren op radio en tv. Stuitend want oneigenlijk, en tenenkrommend want uitgevonden door Philip Freriks.

We zullen het de komende weken nog vaak horen.
Want?
Het WK voetbal staat voor de deur.

Rita’s Rise

Wat zal Rita Verdonk ontzettend opgelucht zijn dat niet zij, maar Mark Rutte lijsttrekker is geworden van de VVD. Ze had zomaar nog een jaar aan die ongelukkige partij vast kunnen zitten!

Rita zelf had met deze gunstige tijding al bijna geen rekening meer gehouden, en stelde in haar overwinningsspeech dolgelukkig vast dat peilingen inderdaad niet zo betrouwbaar waren. Maar, haastte ze zich eraan toe te voegen, Mark en Rita gaan zij aan zij de campagnestrijd in om van de VVD de grootste partij te maken.

Sure.

Rita Verdonk doet er natuurlijk verstandig aan om op dit moment haar loyaliteit richting de VVD uit te stralen. Nu meteen met een eigen partij komen zou haar volslagen ongeloofwaardig hebben gemaakt. Maar de lijsttrekkerscampagne heeft Verdonk enorm in de schijnwerpers gezet en haar het predikaat ‘stemmenkanon’ opgeleverd. Waar ze dat aan verdiend heeft in een periode waarin ze blunder op blunder stapelde is me een raadsel, maar zodra je dat etiket eenmaal opgeplakt hebt gekregen, kom je er nooit meer vanaf. De mensen weten nu eenmaal nauwelijks op wie ze moeten stemmen – dan maar lekker veilig op een stemmenkanon.

Twee kapiteins op één schip is natuurlijk mogelijk, maar met Rita Verdonk lig je per definitie op ramkoers. Als medekapitein zal zij bovendien niet snel geneigd zijn van koers te wijzigen. Dat zal betekenen dat Verdonk op het juiste moment een bommetje laat vallen over laten-we-zeggen asielproblematiek, waarop de scheur binnen de VVD die Stevie Wonder nu al van tien kilometer afstand ziet lopen plotseling onhoudbaar wordt, en Verdonk met goed fatsoen en des te meer stemmenwinst de partij kan verlaten.

Kay zal aan de zijlijn brullen “nu Rita, nu!”; waarschijnlijk ergens in november, zoals ook Rita’s illustere voorganger Pim Fortuyn zo’n vijf maanden voor de verkiezingen partijpolitiek inruilde voor Idolspolitiek.

Rutte, Mark my words, had maar al te zeer gelijk toen hij nietsvermoedend stelde dat deze lijsttrekkerscampagne geen verliezers heeft opgeleverd. Er is een winnaar, Rutte, en een Grote Winnaar, Verdonk.