Schwalbe

“Samen uit, samen thuis”, zo reciteerde VVD-fractievoorzitter Willibrord van Beek van het tegeltje aan zijn toiletwand nadat D66 een motie van afkeuring tegen minister Verdonk had gesteund. Waarmee hij maar wilde zeggen dat de altijd zo eensgezinde ministersploeg natuurlijk niet zomaar een van haar leden kon laten gaan; óf niemand stapt op, óf iedereen stapt op.

Nou, laat ze dan allemaal opstappen, dacht ik, maar zo bedoelde Van Beek het dan ook weer niet.

En omdat we al eerder hebben gezien dat de minister in kwestie het verdonkt verdomt om op te stappen, kwam de toen nog missionaire minister-president na rijp beraad met een verklaring dat de ministerraad unaniem tot de conclusie was gekomen dat geen gevolg gegeven hoefde te worden aan de afgekeurde motie van afkeuring. Je zou van bewindslieden mogen verwachten dat ze dit gewoon weten en er niet over hoeven te vergaderen, maar daar gaat het nu even niet om.

Waar het wel om gaat, is dat nadat de D66-ministers hun ontslag hadden aangeboden – Balkenende viel er letterlijk van van zijn stoel – er van dat ‘samen uit, samen thuis’ plotseling weinig overbleef. Balkenende wil doorregeren met een minderheidskabinet, en vindt daarbij ongetwijfeld de Volkspartij voor Vrijheid, Democratie en Samen Uit Samen Thuis Maar Dan Alleen Met Wie Wij Dat Willen aan zijn zijde.

Ik ben nog nooit zo koningshuisgezind geweest als de afgelopen vierentwintig uur. Kom op Bea, breng dat stelletje amateurs en chanteurs een lesje staatsinrichting bij en schrijf per omgaande nieuwe verkiezingen uit. Die hele val van het kabinet is één grote gore smerige Schwalbe, die met een rode kaart verkiezingszege bestraft moet worden.

Geen nieuws goed nieuws

Zo, dat duurde slechts één dag te lang. Maar wat een dag! Een heel journaal vol met goed nieuws! Balkenende valt (letterlijk ook, toen Brinkheurst en kereltje Pechtold de Kamer verlieten) over een koekje van eigen ik-kon-niet-anders ritaverdonkdeeg van Lousewies; het Hooggerechtshof in de VS heeft bepaald dat Guantanamo Bay onrechtmatig is; de eerste westerse leider die doorheeft dat praten met een terroristische groepering de beste kans op succes heeft, is opgestaan; en het wordt ook nog eens mooi weer de komende dagen!

Alarmfase 1

Er even van uitgaande dat alarmfase 1 de ergste alarmfase is, alarmcode rood had wat dat betreft wat minder stof tot nadenken opgeleverd, maar goed, als alarmfase 1 niet de hoogste is welke dan wel?, zo kun je je afvragen, enfin, het is wel duidelijk dat de alarmbellen luid rinkelen en dat de twijfel aangaande mijn taalgebruik onverminderd voortduurt (en ja, Jose Saramago is een van mijn favoriete schrijvers), kondigt schrijver dezes vast aan dat zijn aanwezigheid de komende dagen niet gegarandeerd is.

Het is morgen namelijk de Grote Verhuisdag. Die om een uur of zeven aanvangt, want het nieuwe bed zou zomaar eens om 8 uur ’s ochtends bezorgd kunnen worden. Minstens zo belangrijk als het fysieke transport van het materiële is natuurlijk de overtocht van het virtuele bestaan naar het nieuwe adres. De komst van de KPN-monteur is aangekondigd voor een dag later eveneens rond de stonde van acht (nee, dat is lekker uitslapen in je nieuwe bed); de vrees is natuurlijk dat behalve de monteur van de Koninklijke ook de verbinding met de virtuele buitenwereld langer op zich laat wachten dan aangekondigd.

Maar dan weet u hoe het komt.

Nederlands uitgeschakeld

Ik ben er nog niet helemaal overheen, over gisteravond. Net schreef ik ergens, verwijzend naar datzelfde drama, ‘gisterenavond’. Toen ik dat teruglas maakte zich een lichte paniek van mij meester. Het ziet er fout uit, maar wat kan er in vredesnaam fout zijn aan gisteren + avond?

Nou, dat het ‘gisteravond’ moet zijn, en zo is het maar net. Maar het was wel even schrikken: nietsvermoedend iets verkeerd opschrijven en dan niet eens zeker durven weten dat het fout is. Het zal de leeftijd wel zijn; ik ben ook weer een dagje ouder sinds gisteravond.

Voordeelkaarthoppen

Een uur na afloop van een verloren WK-wedstrijd van het Nederlands Elftal hoef je bij mij niet op al te veel coulance te rekenen. Op de vraag of ik met een voordeelkaart in de trein reis, zou ik met moeite nog een binnensmonds ‘ja’ kunnen voortbrengen, maar op de onvermijdelijke vervolgvraag ‘mag ik dan met jou meerijden’ zou ik gisteravond in woede ontstoken zijn – of ze had wel héél aantrekkelijk moeten zijn.

Deze, type macrobioot, was dat duidelijk niet. Ze mag zich dan ook gelukkig prijzen dat ze niet mij, maar twee anderen aansprak. En die stemden nog toe ook.

Toen kwam de controleur, die het ook niet leuk had gevonden dat Nederland was uitgeschakeld. “Die mevrouw reist met ons mee”, meldde de voordeelkaarthouder die zo stom was geweest. Maar toen bleek dat de macrobioot één vraag te weinig had gesteld bij haar bedelarij: de voordeelkaart ging slechts tot Den Haag, terwijl zij zelf helemaal naar Amsterdam moest.

“Ze reist tot Den Haag met ons mee, dat mag toch?”, probeerde de voordeelkaart.
“Ja, tot Den Haag reis ik met hun (sic) mee, en daarna…”

Nog voor de macrobioot haar aperte leugen kon afmaken, vulde de controleur in: “…hopt u naar de volgende voordeelkaart? Daar is het samenreizen dus niet voor bedoeld, hè!”

Ik voelde dat deze man mijn avond nog enigszins goed ging maken door dit liegebeest rücksichtlos op de bon te slingeren. Helaas moest ik nog een teleurstelling verwerken: mevrouw mocht op Den Haag een nieuw kaartje kopen, tegen normaal tarief.

Zou bij mij niet zijn gelukt gisteravond.