Categorie: politiek

Middelvinger

Wouter Bos heeft het weer gedaan. De schurk, die naar eigen zeggen edelmoedig maar tot groot ongenoegen van zijn slachtoffers dagelijks zijn paard bestijgt om te stelen van de rijken en zijn niet misselijke buit vervolgens te verdelen aan armen, zieken, arbeidsongeschikten, buitenlanders en andere chronische luiwammesen die weigeren hun steentje bij te dragen aan de BV Nederland, heeft deze week de automobilist onheus bejegend.

Wat wil het geval? De files zijn het afgelopen jaar met 10% gestegen en we weten nu al dat dit doorslaande succes in de komende maanden alleen maar overtroffen zal worden. Een oude wet van vraag en aanbod leert dan dat bij zo veel vraag onvermijdelijk de toegangsprijs, in dit geval de belasting, omhoog gaat. En dat is natuurlijk allemaal de schuld van Wouter Bos, die eerder al Pim Fortuyn en Theo van Gogh vermoordde, diverse beurskrachs veroorzaakte, het wereldkampioenschap verspeelde door een strafschop te missen en de zomer van 2007 in het water liet vallen.

Wouter Bos krijgt van autominnend Nederland dus de middelvinger.

Ja, wat is een automobilist zonder middelvinger? Dat is Johan Cruyff zonder voeten, of Harry Mulisch zonder neus. Je hoeft maar even in de weg te lopen of te langzaam te fietsen, of kwalificaties als ‘knettergekke bangerik’ zijn niet van de lucht. De lucht overigens die inmiddels al zo vervuild is dat de overheid zich binnen afzienbare tijd gedwongen zal zien om rijwielen te voorzien van een sticker die waarschuwt dat fietsen in de buitenlucht een groot gevaar is voor de gezondheid; om nog enigszins verstoken te blijven van fijne deeltjes kun je maar beter in de veilige afgesloten ruimte van je trouwe vierwieler zitten.

Het fascinerende van de automobilist is dat hij zonder enige schroom de schuld van de fileleedtoename bij de beleidsmakers legt; alsof die ’s ochtends vroeg met de zweep klaarstaan om de forenzenkudde in hun auto te dwingen. In werkelijkheid is de toename van de files bij een stagnerende bevolkingsgroei helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik kan eigenlijk maar twee oorzaken bedenken waarom er bij een ongeveer gelijk aantal mensen met een auto toch steeds meer files ontstaan:

  1. de hogere arbeidsparticipatie van vrouwen;
  2. hoe kan het ook anders, de vergrijzing.

Al die ouwe knarren achter het stuur zijn natuurlijk de doodssteek voor een efficiënte infrastructuur. Maar dan moet je dus niet bij Wouter Bos gaan klagen, want was dat niet ook de man die alle AOW’ers uitkleedde, hun zelfgebreide sokken van al hun spaarcenten ontdeed en als dank voor bewezen diensten een forse belastingaanslag achterliet? Die man doet zijn best om de tuffende bejaarde van de snelweg te jagen!

Sowieso was het natuurlijk een idee geweest om je pijlen op de Minister van Verkeer en Waterstaat te richten in plaats van op de Minister van Financiën, maar ja, dat was de afgelopen dertig jaar maar drie keer géén VVD’er.

Van mijn kant dus een hele dikke, vieze, stinkende CO2-middelvinger terug voor de automobilist. Maar het poëtische genie dat de slogan STOP BOS heeft bedacht voor een campagne die het autorijden propageert, verdient terstond een Nobelprijs.

Rekensommetjes

Ik ben nooit een ster in rekenen geweest.

Kan iemand mij uitleggen waarom de VVD met Rita Verdonk in de peilingen rond de twintig zetels bungelde en een dag na de breuk op 15 + 27 = 42? Komt dat soms ook weer door de egolutie?

Kan iemand ontcijferen welke vraag Maurice de Hond gesteld heeft waardoor eenderde van de respondenten aangaf op Rita’s nieuwe partij Lijst 620.555 te zullen stemmen als er nu verkiezingen waren geweest? Zou hij, zoals het een neutraal opiniepeiler betaamt, de nieuwe partij stilzwijgend tussen de antwoorden hebben geplaatst, of zou de vraagstelling wellicht iets dwingender zijn geweest?

Wat is het verschil tussen de tijd die Rita Verdonk gebruikt tot aan haar verklaring dat ze natuurlijk doorgaat en de tijd die een kiezer nodig heeft om te bedenken dat hij op haar gaat stemmen?

Hoe labiel is een land waar de kiezers als vlooien van het ene ego overspringen op het andere? (ik ging ervan uit dat het kapsel van Geert Wilders wel een veilig onderkomen voor de lange termijn zou bieden)

Hebt u rekening gehouden met de mogelijkheid dat Rita nu haar zetel teruggeeft om dan pas weer bij de volgende verkiezingen mee te doen, zodat ze in de tussentijd niet in de Tweede Kamer hoeft te blijven zitten, wat ze immers zo saai vindt? (hoe bedoelt u, minachting voor de kiezer?!)

Egolutie

Hoewel een enkeling nog aarzelt, zijn Charlie Aptroot, Hans van Baalen, Willibrord van Beek, Stef Blok, Arend Jan Boekestijn, Han ten Broeke, Brigitte van der Burg, Ineke Dezentjé Hamming, Laetitia Griffith, Henk Kamp, Paul de Krom, Anouchka van Miltenburg, Helma Neppérus, Atzo Nicolaï, Johan Remkes, Mark Rutte, Edith Schippers, Janneke Snijder-Hazelhoff, Fred Teeven, Frans Weekers en Halbe Zijlstra dus officieel uit de fractie van Rita Verdonk gestapt, en u dwingt mij tot een reactie.

Ik zou het kunnen hebben over de geruchten die de ronde doen over een zorgvuldig geregisseerd diner waar Rita ten overstaan van een aantal Telegraafjournalisten haar beklag zou hebben gedaan over de VVD om zo haar eigen vertrek in gang te zetten – een complottheorie die me voor de verandering wel aanspreekt.

Ik zou de ballon kunnen doorprikken van een Rita die meer dan een dag moet nadenken om haar onvermijdelijke besluit te nemen – alsof ze daar niet over na heeft gedacht toen ze de strijd om het lijsttrekkerschap had verloren, en alsof ze die tijd nodig had toen ze nog over de levens van anderen besloot. Maar nu hebben de speechschrijvers en campagnemakers waarschijnlijk geadviseerd om de situatie die alleen maar in haar voordeel werkt eerst nog even door te laten sudderen, om straks nog verpletterender in de eerstvolgende Politieke Barometer binnen te kunnen komen.

Ik zou nog heel veel andere zaken kunnen aansnijden, maar, in goed Joliaans: ik heb er de kracht niet meer voor.

Het kabinet is nog maar net terug van zijn honderd dagen durende introductieweek, en de Kamer nog maar net bijgekomen van het reces of de eerste afsplitsing is alweer een feit. In de vooroorlogse parlementaire geschiedenis kwamen afsplitsingen nooit voor, vanaf eind jaren zestig per regeringsperiode hooguit twee of drie keer, maar sinds Fortuyns Revolutie van het Ego staat de teller al op zeven – en dan heb ik het nog niet eens over de diverse egotwisten in de kabinetten-Balkenende.

Verdonk en de VVD waren nog geen half etmaal uit elkaar of Maurice de Hond had al boven tafel gekregen dat 59% van de VVD’ers het niet eens was met de gang van zaken. In het Journaal werd dat voor het gemak afgerond naar 60%, en toen ’s ochtends de Volkskrant op de mat plofte vond al 74 procent van de VVD’ers dat de breuk onterecht was. En dat terwijl slechts 22 VVD-leden, dat is zo’n 0,05% van het ledenbestand van ruim 40.000, de vergadering hadden bijgewoond waarin alle relevante argumenten waren uitgewisseld.

Nog geen dag later heeft Verdonk 27 zetels en is Henk Kamp de nieuwe partijleider.

In plaats van dat de VVD-stemmers de ontwikkelingen binnen hun partij op afstand volgen – de ene keer verheugd of met trots, en net iets vaker met enige zorg – zijn ze nu bepalend voor de koers die de partij moet varen.

Hun mening doet er kennelijk toe. Politici zijn allang niet meer de vakmensen van wie je nederig alles klakkeloos aanneemt. Allang niet meer mensen die dagelijks talloze moeilijke, weloverwogen besluiten nemen – soms gunstige en net iets vaker moeilijke en dappere – maar het einde van een spreekbuis waar met honderden tegelijk doorheen geschreeuwd wordt.

De ego’s die zich een eigen spreekbuis toeëigenen bepalen het politieke debat: egopolitici die partijpolitiek als een relict uit een ver verleden beschouwen, en verwende rancuneuze klootjesego’s die de egopolitici in het zadel helpen omdat zij de illusie wekken dat hun eigen klootjesmening er ook toe doet.

Ik word toch zo ontzettend moe van al die meningen die er niet toe doen.

En u zou moe moeten worden van de mijne.

Top

Busladingen vol journalisten hebben hun pensioen bij elkaar geschreven over het onderwerp. Het halve Amazonegebied verdween om voldoende papier te kunnen produceren voor de kranten en tijdschriften waar de berichten over het onderwerp in verschenen. Miljoenen euro’s legden de mensen op tafel voor de aanschaf van de kranten en tijdschriften waar de berichten over het onderwerp in verschenen. Miljoenen euro’s hadden de mensen kunnen verdienen als zij gewoon hadden doorgewerkt in de tijd die zij nu besteedden aan het lezen van de kranten en tijdschriften waar de berichten over het onderwerp in verschenen.

De Tweede Kamer kwam herhaaldelijk bijeen om over het onderwerp te debatteren. De tijd die ze ermee zoet waren, ging ten koste van zorgvuldige besluitvorming over de inzet van onze jongens in Irak en Afghanistan en, om maar iets te noemen, een doeltreffende aanpak van een knettergek collega-kamerlid. Ze waren het steeds wel goeddeels met elkaar eens, en ze vertegenwoordigden met hun standpunt ook wel de wil van het volk, maar het feit dat er steeds maar weer kranten en tijdschriften met berichten over het onderwerp verschenen, nagenoeg kopieën van een jaar eerder, beduidde dat het vermeende probleem allesbehalve werd opgelost.

Zelfs onze minister-president brak er zijn mooie bloempothoofdje over. Hij bedacht een norm met een waarde (‘Norm met een waarde! Norm met een waarde!’, riep hij steeds) van 171.000 euro, maar ook daarvan trok niemand zich iets aan, een lot dat zijn besluiten overigens wel vaker beschoren was.

De enigen die je in de hele discussie nooit hoorden, waren de hoofdrolspelers. Die werkten waarschijnlijk onverstoorbaar door, bezig hun topsalaris te verdienen.

Luchtje

Alsof het dreigende zwaard van de dood nog niet voldoende was, kregen de paria’s van onze samenleving, u begrijpt dat ik het over het uitstervende ras van de rokers heb, in de Spits van gisteren een bericht voor hun vergeelde kiezen dat zij tot wel 50% meer kans hebben op Alzheimer. Ik had juist altijd begrepen dat rokers veel minder kans hebben op Alzheimer en Parkinson, en als je de haatcampagnes van de vreugdeloze stivorofascisten mag geloven, is dat ook wel zo logisch: het zou godsonmogelijk zijn om als roker de gelukzalige leeftijd te bereiken waarop je überhaupt bevattelijk bent voor deze aandoeningen met een incubatietijd van een jaar of tachtig.

Maar misschien heb ik het verkeerd onthouden omdat ik zelf nooit gerookt heb en inmiddels ook de jongste niet meer ben.

Hoe dan ook: aan dit soort onderzoeken kleeft wat mij betreft een al te zwaar anti-rokersluchtje. Nu hebben we het nog over een doelgroep van vijftig-plussers die de stuipen op het vergeetachtige lijf worden gejaagd, maar straks worden de pubers gewaarschuwd dat roken puistjes veroorzaakt en dat de zuigkracht van baby’s ernstig negatief wordt beïnvloed door ieder trekje van een peuk.

En dat terwijl rokers een zegen zijn voor de economie. Zo verkleint roken de kans op een heupoperatie met wel 800%, aangezien de roker zich al lang en breed de pijp uit heeft gerookt voor hij er een nodig heeft – maar dat telt natuurlijk niet mee in de statistieken, net zo min als het feit dat hij karrenvrachten vol accijnzen binnen brengt, niet in de laatste plaats door het borreltje waar hij niet in spuugt en dat zijn toch al wisse dood nog verder bespoedigt.

In plaats van het enige probate middel in de strijd tegen de vergrijzing te promoten – dat langere doorwerken gaat er natuurlijk nooit van komen – kiest de overheid voor een totaalverbod voor al die duizenden mensen, dit is cynisch bedoeld, die nu gebruikmaken van de vrijheid die er voor eenieder bestaat om een rookvrije horecagelegenheid te starten – een vrijheid die straks om onbegrijpelijke redenen de rokers niet meer gegund is. Waarom zouden er geen cafés kunnen bestaan waarvan iedereen (bezoekers en medewerkers) weet dat er gerookt wordt en zelf kan kiezen of hij erheen wil of niet?

Laat die mensen toch lekker. We gaan er nog spijt van krijgen, met al die hoogbejaarden straks.

Red de aarde

Paus Bolkedictus XVI heeft vandaag alle wereldleiders opgeroepen om moedige besluiten te nemen om de planeet te redden voordat het te laat is.

Hèhè, eindelijk, dacht ik. Het zou godallemachtig eens een keertje tijd worden.

Iran heeft meer dan 3000 uraniumcentrifuges. Amerika gaat Iran in drie dagen omtoveren in een parkeerplaats. Dries Roelvink krijgt Ahoy’ niet vol. Venezuela valt de Antillen aan. Storm Felix valt Antillen aan. Feyenoord F. staat bovenaan. Geert Wilders heeft even veel zetels als de PvdA in de peilingen. Jan Peter Balkenende is nog steeds minister-president. George Bush is nog steeds president. In Spijkenisse staan auto’s in de fik. Heel Griekenland staat in de fik. In Congo vallen ze bij bosjes door een mysterieuze epidemie. Er staat een fout over Mabel op Wikipedia. Mabel zit alleen maar te computeren als ze bij haar schoonmoeder op bezoek is. De meiden van halal blijken toch geen humor te hebben. We gaan meer belasting betalen en het zoet komt pas in 2011. Sjarapova is uitgeschakeld op de US Open. Arnon Grunberg is genomineerd voor de AKO Literatuurprijs én de NS Publieksprijs. Nederland is niet voorbereid op rampen. De filedruk neemt dit jaar met ten minste 10% toe. Kijkers mogen een avond Zomergasten vullen.

En als dan tot overmaat van ramp ook nog eens blijkt dat God langdurig in de WIA zit, wordt het tijd dat we zelf een keer onze handen uit de mouwen gaan steken. Mooi dat uitgerekend de paus met zo’n oproep komt.

Blijkt dat-ie het over het milieu had.