Schwalbe

“Samen uit, samen thuis”, zo reciteerde VVD-fractievoorzitter Willibrord van Beek van het tegeltje aan zijn toiletwand nadat D66 een motie van afkeuring tegen minister Verdonk had gesteund. Waarmee hij maar wilde zeggen dat de altijd zo eensgezinde ministersploeg natuurlijk niet zomaar een van haar leden kon laten gaan; óf niemand stapt op, óf iedereen stapt op.

Nou, laat ze dan allemaal opstappen, dacht ik, maar zo bedoelde Van Beek het dan ook weer niet.

En omdat we al eerder hebben gezien dat de minister in kwestie het verdonkt verdomt om op te stappen, kwam de toen nog missionaire minister-president na rijp beraad met een verklaring dat de ministerraad unaniem tot de conclusie was gekomen dat geen gevolg gegeven hoefde te worden aan de afgekeurde motie van afkeuring. Je zou van bewindslieden mogen verwachten dat ze dit gewoon weten en er niet over hoeven te vergaderen, maar daar gaat het nu even niet om.

Waar het wel om gaat, is dat nadat de D66-ministers hun ontslag hadden aangeboden – Balkenende viel er letterlijk van van zijn stoel – er van dat ‘samen uit, samen thuis’ plotseling weinig overbleef. Balkenende wil doorregeren met een minderheidskabinet, en vindt daarbij ongetwijfeld de Volkspartij voor Vrijheid, Democratie en Samen Uit Samen Thuis Maar Dan Alleen Met Wie Wij Dat Willen aan zijn zijde.

Ik ben nog nooit zo koningshuisgezind geweest als de afgelopen vierentwintig uur. Kom op Bea, breng dat stelletje amateurs en chanteurs een lesje staatsinrichting bij en schrijf per omgaande nieuwe verkiezingen uit. Die hele val van het kabinet is één grote gore smerige Schwalbe, die met een rode kaart verkiezingszege bestraft moet worden.

Respect voor het leven

Na 41 mislukte pogingen van collega-strijders is het die vermaledijde terroristen dan toch eindelijk gelukt: drie gevangenen op Guantanamo Bay hebben zichzelf een enkele reis naar 72 maagden cadeau gedaan. De kampcommandant ergert zich kapot. Werkelijk alles proberen die lui om martelaar te worden, zo beklaagde hij zich tijdens een persconferentie. En dan zijn er zelfs in eigen land nog lieden die beweren dat de terroristen uit wanhoop handelden omdat ze in vier jaar gevangenschap geen aanklacht hebben gehoord, geen advocaat hebben gesproken en onder erbarmelijke omstandigheden hebben geleefd.

Moedeloos word je daar toch van? Dat ze dat nou allemaal niet zien! Nee, dit was geen wanhoopsdaad, maar een daad van oorlogsvoering, wist admiraal Harris. Ze zijn slim, ze zijn creatief, ze zijn gemotiveerd. Ze hebben geen respect voor het leven, niet voor dat van ons en evenmin voor hun eigen leven.

Waarmee onze Amerikaanse vrienden maar weer eens feilloos aantonen dat zij wel uitermate respectvol omspringen met levens van mensen die nimmer zijn aangeklaagd en nimmer zijn veroordeeld.

Kutkereltje

Kereltje Pechtold heeft kritiek geuit op de behandeling van minister Verdonk ten tijde van de lijsttrekkerscampagne binnen de VVD. Een anonieme VVD(!)-minister noemde Verdonk “een kutwijf”. Daar zit natuurlijk wat in, en gezien Pechtolds eerdere betoog dat alles in Den Haag vies en vunzig is, zou je denken dat zo’n uitspraak koren op zijn molen is. Bovendien: je moet, ook als minister, toch kunnen zeggen wat je vindt? Al die politici die met meel in de mond praten moesten toch recht voor hun mening uitkomen?

Maar nee, Rita Verdonk een kutwijf noemen, dat was dan ook weer niet de bedoeling. De lafaard zegt er alleen niet bij wie dan die anonieme VVD-minister is die deze gevleugelde woorden in de mond heeft genomen. Tamelijk flauw, want zoveel keus is er nou ook weer niet. Volgens Pechtold weet iedereen wel om wie het gaat: “de richting van mijn blik tijdens de ministerraad zei voldoende”. In welke richting zijn blik dan ging, vertelt hij er natuurlijk weer niet bij.

Zou Rita het soms zelf geweest zijn? Boos op zichzelf na haar nederlaag tegen Rutte, woest het Tweede-Kamergebouw betredend: “stom kutwijf dat je bent, niet eens van zo’n broekie kunnen winnen!”.

Zou kunnen.

Sybilla Dekker zal het in ieder geval niet geweest zijn; in haar richting zou mijn blik althans niet zo snel gaan. Nee, Pechtold doelt natuurlijk op Gerrit Zalm, die tijdens de Hirsi-Ali-kwestie zo openlijk zij aan zijn met Ayaan in de publiciteit trad en afstand nam van Verdonk. Maar ik verdenk toch in eerste instantie Johan Remkes. Die zal zich hebben laten ontvallen dat hij Verdonk ‘een topmeid’ vindt, wat door zijn gebrekkige uitspraak vervolgens als ‘kutwijf’ in de Telegraaf terechtgekomen is.

Het blijft een vieze en vunzige zooi, daar in Den Haag. Er zijn nota bene ministers die de Telegraaf lezen…

Rita’s Rise

Wat zal Rita Verdonk ontzettend opgelucht zijn dat niet zij, maar Mark Rutte lijsttrekker is geworden van de VVD. Ze had zomaar nog een jaar aan die ongelukkige partij vast kunnen zitten!

Rita zelf had met deze gunstige tijding al bijna geen rekening meer gehouden, en stelde in haar overwinningsspeech dolgelukkig vast dat peilingen inderdaad niet zo betrouwbaar waren. Maar, haastte ze zich eraan toe te voegen, Mark en Rita gaan zij aan zij de campagnestrijd in om van de VVD de grootste partij te maken.

Sure.

Rita Verdonk doet er natuurlijk verstandig aan om op dit moment haar loyaliteit richting de VVD uit te stralen. Nu meteen met een eigen partij komen zou haar volslagen ongeloofwaardig hebben gemaakt. Maar de lijsttrekkerscampagne heeft Verdonk enorm in de schijnwerpers gezet en haar het predikaat ‘stemmenkanon’ opgeleverd. Waar ze dat aan verdiend heeft in een periode waarin ze blunder op blunder stapelde is me een raadsel, maar zodra je dat etiket eenmaal opgeplakt hebt gekregen, kom je er nooit meer vanaf. De mensen weten nu eenmaal nauwelijks op wie ze moeten stemmen – dan maar lekker veilig op een stemmenkanon.

Twee kapiteins op één schip is natuurlijk mogelijk, maar met Rita Verdonk lig je per definitie op ramkoers. Als medekapitein zal zij bovendien niet snel geneigd zijn van koers te wijzigen. Dat zal betekenen dat Verdonk op het juiste moment een bommetje laat vallen over laten-we-zeggen asielproblematiek, waarop de scheur binnen de VVD die Stevie Wonder nu al van tien kilometer afstand ziet lopen plotseling onhoudbaar wordt, en Verdonk met goed fatsoen en des te meer stemmenwinst de partij kan verlaten.

Kay zal aan de zijlijn brullen “nu Rita, nu!”; waarschijnlijk ergens in november, zoals ook Rita’s illustere voorganger Pim Fortuyn zo’n vijf maanden voor de verkiezingen partijpolitiek inruilde voor Idolspolitiek.

Rutte, Mark my words, had maar al te zeer gelijk toen hij nietsvermoedend stelde dat deze lijsttrekkerscampagne geen verliezers heeft opgeleverd. Er is een winnaar, Rutte, en een Grote Winnaar, Verdonk.