Men zegt weleens dat ook de koning moet poepen, om aan te geven dat zelfs de machtigste personen uiteindelijk maar mensen van vlees en bloed zijn. In het geval van onze eigen koning kost het geen enkele moeite om daar een voorstelling van te maken. Iedereen kan zich Willem-Alexander inbeelden (oordeel zelf maar aan het eind van deze zin) met een koninklijke ochtendjas om de schouders, pantoffels eronder (links W, rechts A), NRC’tje onder de arm, het Wilhelmus neuriënd op weg naar een van zijn toiletten, waar hij vervolgens veel meer tijd doorbrengt dan strikt noodzakelijk – een dagelijks ritueel dat leidt tot gespeelde ergernis bij zijn dochters, die er grappen over maken aan de keukentafel.
Ook iemand als Donald Trump moet poepen; behoorlijk veel zelfs waarschijnlijk. Mogelijk lijdt de man aan prikkelbaredarmsyndroom, waardoor zijn ontlasting doorgaans aan de dunne kant is, maar heeft hij zich daarmee nooit tot een dokter gewend omdat dat zijn mannelijkheid zou aantasten. Maar poepen doet hij.
Maar dan Elon Musk.
Zou het werkelijk zo zijn dat Elon Musk nog moet poepen? Ja, hij schijt figuurlijk op ieder van ons, maar zich ontdoen van verteerd voedsel? Het is nauwelijks denkbaar. Elke seconde die de man op het toilet doorbrengt, betekent een financieel risico. Er hoeft maar iets op de beurs te gebeuren of met elke keutel die zijn lijf verlaat, verliest hij tegelijk ook miljoenen dollars aan vermogen. Elon Musk heeft zo veel macht en zo veel geld dat hij het poepen haast wel als een te riskante onderneming moet hebben afgekocht.
Wat ook kan: hij moet wel heel nodig poepen, maar hij doet het niet, en dáárom schieten zijn armen soms wat merkwaardig uit de bocht. Hoe dan ook, Elon Musk die een velletje wc-papier van de rol scheurt en daar zijn gat mee afveegt: ik zie het hem niet doen. Je kunt niet je breincapaciteit willen uitbreiden met een chip-implantaat maar intussen nog steeds handmatig je hol moeten blijven schoonvegen; daar klopt iets niet in de volgorde der dingen.
Als ik straks op ‘Publiceren’ klik, beitel ik deze woorden voor een eeuwigheid vast in de cloud. Ooit was dat een ongrijpbare wolk in het grote niets (dan wel het alles), maar met Elon Musk heeft de cloud een belichaming gekregen. Elon Musk bezit straks, of misschien nu al, de godganse cloud, en dus valt niet uit te sluiten dat er een periode aanbreekt waarin je als burger écht goed moet opletten wat je er zoal aan toevertrouwt. Mocht het zover komen, dan zal blijken dat die periode met terugwerkende kracht allang aan de gang is. In tegenstelling tot Mark Rutte heeft de cloud van Elon Musk namelijk een zeer actieve herinnering aan werkelijk elke scheet die je ooit gelaten hebt. Kortom, laten we ons geen illusies maken.
Toch lijken mensen wonderlijk genoeg niet zo bezig met wat hen mogelijk boven het hoofd hangt. Afgezien van een fles water, drie blikken linzen, een paar kaarsen en 35 euro aan cash onder het kussen (‘voor de eerste drie dagen’ – right) is het business as usual in ons veilige naoorlogse Europa.
We staan echter op een kruispunt in de geschiedenis van de mensheid, waarin we voor het eerst (en dus definitief) voorbijgestreefd gaan worden door de techniek die we zelf gecreëerd hebben. De gevolgen zijn volstrekt ongewis, en dus zullen we ons hier nu toe moeten zien te verhouden – of we doen het nooit. Uitgerekend nu nestelt een rabiate gek van een machtig techbedrijf, tevens rijkste man op aarde, zich in het centrum van de macht van het machtigste land ter wereld, om een idioot te dienen van wie al bekend is dat hij een democratische overdracht van die macht niet accepteert. In een tijd waarin niemand nog kan controleren wat echt of waar is en wat niet, gaan deze mannen bepalen hoe wij met die techniek gaan samenleven, of beter: die techniek met ons. Dit alles in een geopolitieke situatie waarin de Russen met tanks en de Chinezen met toetsenborden aan onze voordeur rammelen.
What could possibly go wrong?
Hoe precies is de grote vraag, maar dat ons hele mens-zijn binnen enkele jaren volledig op zijn kop staat, lijkt geen al te gewaagde voorspelling. Dat het leuk gaat worden, ligt niet erg voor de hand. Eén ding staat vast: we kunnen ons geen voorstelling maken van wat ons te wachten staat. Welbeschouwd is het dus stompzinnig om nu na te denken over je pensioen, de aflossing van je hypotheek of andere plannen die zich over decennia uitstrekken. Het slaat echt helemaal nergens op, maar toch doen we het massaal. Wie zich vastplakt op de A12 doet dat misschien uit nobele motieven, maar het is ridicuul om te denken dat we ons de luxe kunnen permitteren om ons druk te maken over 3 graden opwarming in 2100 (2100! Haha!), de Klimaatdoelen voor 2050 of zelfs maar de stikstofdoelen van 2030. Er zijn zelfs mensen die het een leuk idee lijkt om voor de komende honderd jaar het leven te schenken aan een of meer nakomelingen. Nou, veel plezier, maar mij niet bellen!
Het doet me denken aan de wolf die deze week een schuur van een rijtjeshuis opzocht om eens rustig een dutje te doen. Een riskante exercitie: haters van de wolf zijn alomtegenwoordig, zeker in rijtjeshuizen, en overal loert dus gevaar. Als de wolf af en toe zou inschakelen op Nieuwsuur of ook eens met een NRC’tje onder de poot de bosjes zou opzoeken, zou hij zich rekenschap kunnen geven van dit sentiment. Maar de wolf is zich noch van enig kwaad, noch van enig gevaar bewust, en doet gewoon zijn ding – dus slaapt hij bij een rijtjeshuis als dat zo uitkomt.
Wij zijn als die wolf: ieder moment kan alle vastigheid onder onze voeten weggeslagen worden, maar we blijven gewoon doen wat we gewend zijn.
Zijn we nu hopeloos naïef, bewonderenswaardige strijders of simpele gewoontedieren? Doen we alsof we van niets weten, in de hoop dat we alles een beetje draaglijk kunnen houden, of zien we het echt niet? Waarschijnlijk hebben we simpelweg geen keuze, en ik doe er dus ook maar braaf aan mee, maar wat graag zou ik met iets meer overtuiging mijn innerlijke rijtjeshuiswolf bevrijden – te denken dat ik zorgeloos een tukje zou kunnen doen in een SpaceX-raket, of zo.
Voor de goede orde: ik ben niet jaloers op degenen die zogenaamd niets anders dan een onschuldig armgebaar waarnemen wanneer een machtsbeluste rechts-radicale techmiljardair met een track record van censuur en manipulatie, die zich bemoeit met verkiezingen in soevereine democratieën en die overigens zijn kind X Æ A-Xii noemde, maar dat terzijde, of nou ja, terzijde, quod erat demonstrandum eerder, wanneer diegene dus zijn arm uitstrekt op een wijze die op de centimeter gelijk is aan hoe Adolf Hitler en zijn gevolg dat plachten te doen. Nee, daar komt de dunne scheidslijn tussen grenzeloze naïviteit en verkapte collaboratie al in beeld. Maar iets meer oog voor de strohalm in de ons omringende duisternis, ja, dat zou wel prettig zijn, zodat ik mij kan troosten in de gedachte dat ook Elon Musk toch echt zelf verantwoordelijk is voor zijn stoelgang. (En, niet te vergeten, dat de voor misogyn versletenen toch maar mooi ‘vrouw’ naast ‘man’ als geslacht accepteren – hoera!)
Misschien valt het ook allemaal wel mee als Elon Musk straks weer een andere hobby heeft. Er zijn namelijk plannen voor een bemande vlucht naar Mars, en die gaat er dus komen. Persoonlijk hoop ik dat Elon zelf gaat (en dat hij onderweg heel nodig moet poepen), maar eigenlijk vind ik Mars dan niet ver weg genoeg. Liever zie ik Elon Musk op Jupiter, of beter nog: Uranus.
Wie zegt het hem? Elon, check out Uranus!
Tatoeëerder Schiffmacher beweert altijd binnen een minuut te poepen, omdat hij bang is anders iets te missen.
Het is toch echt ongelofelijk dat het “volkse” volk zijn absolute vertrouwen legt bij megalomane mensen die totaal aan de andere kant van het spectrum staan, en zich verrijken over de rug van de simpele individuen waar zij zelf model voor staan. Het is bijna te triest om hier nog grappen over te maken. Bijna heh, dit stuk is toch wel geestig!) Het was nog best grappig om prikbangebroeken te bashen door hen te wijzen op de stupiditeit van hun “argumenten”, opgedaan uit “eigen internet onderzoek” naar dingen waar ze geen verstand van hebben. Maar inmiddels loopt het wel aardig uit de hand. Opvallend detail: de discussie verschuift van wappie tegen realist naar rechts tegen links. Tegenwoordig ben je niet sociaal en empathisch maar een deugkneus. Iets goed willen doen is geen kracht meer maar een zwakte. Een barmhartig prikje ter bescherming van de zwakke medemens is een knieval voor de overheid. In de ogen van de rechtse wappies dan. “Het Volkse Volk” werd altijd vertegenwoordigd door mild links in de politiek, maar de werkloze tokkie is ineens een rechtse racist. Zie hier de kracht van social media. Rechts is het het nieuwe wappisme…
Mooi stuk. Met de nodige humor toch een serieus item gebracht.
Mooie column. Al zal het op de ons welbekende ontkenners van dit soort gevaren geen indruk maken.
Tegelijkertijd heb ik ook het idee dat Elon helemaal niks hoeft te doen aan zijn bedrijven, en lekker op een president kan gaan passen en/of een jointje kan roken. Zijn bedrijven en zijn social media managen, dat heeft ‘ie allemaal al uitbesteed. Aan AI misschien? Dat zou een hoop verklaren.
Inderdaad ja, dat zou een hoop verklaren… AI “getraind” met alle volstrekte bullshit die sowieso al op internet stond.