De afgelopen week zijn over de hele wereld 50.000 mensen overleden aan de gevolgen van een corona-infectie. Dat zijn er ruim 7000 per dag en 300 per uur. Elke minuut opnieuw sterven vijf mensen aan corona, en dat is dan nog ondanks geldende maatregelen, ondanks vaccinatie, ondanks betere behandelingen (nee, niet dat paardenmiddel) en niet rekening houdend met een gigantische onderrapportage, zodat we er donder op kunnen zeggen dat sinds het begin van deze veel te lange zin weer minstens een paar zielen het tijdelijke voor het eeuwige hebben verruild.
De slachtoffers zijn zo talrijk dat anonimiteit hun onvermijdelijke lot is. Soms zit er een beroemdheid tussen, steeds vaker ook zijn het kritische geesten met een immuunsysteem voor wie geenprikspijt (niet te verwarren met “geen prikspijt”, een populaire houding onder gevaccineerden) te laat kwam. Maar hoewel het boekstaven van die laatste groep nog enige educatieve waarde heeft én nog wat leedvermaak met zich mee zou brengen als het allemaal niet zo godvergeten tragisch was – er is simpelweg geen beginnen aan.
Zo niet bij de incidenten rond vaccinatie. Die zijn zo schaars dat de resterende antivaxers, een zielig hoopje fantasten met een groeiende wanhoop nu werkelijk iedere twijfel aan de betrouwbaarheid van de vaccins ongegrond is gebleken, elk mogelijk geval van een vermoeden van een hypothetische bijwerking van een eventuele vaccinatie schaamteloos aangrijpen om hun laatste restje wantrouwen te ventileren.
Een half jaar geleden waren ze nog “succesvol”. Dat wil zeggen, toen de overheid zich zo schandelijk liet chanteren om de campagne met AstraZeneca te pauzeren zijn ze er nog net in geslaagd om een aantal mensen van bescherming te redden zodat die alsnog een wisse dood tegemoet konden treden. Maar wie begin 2021 nog zei “ik kijk het nog even aan” is inmiddels al tijden volkomen uitgeluld als het werkelijk de opzet was de voors en tegens eerlijk af te wegen. Na miljarden injecties weten we simpelweg dat de vaccins veilig zijn. Dat niet alleen; we weten ook dat ze verbluffend goed werken, zelfs zonder booster.
Voor de handelaren in angst was het al die tijd natuurlijk helemaal niet te doen om de daadwerkelijke veiligheid van het vaccin. Als de verspreiding van wantrouwen je verdienmodel is, dan is erkennen dat het vaccin veilig is simpelweg geen optie. Dat stond van tevoren al vast, en geen enkel bewijs zou daar iets aan veranderen.
En wat doe je dan als ergens een jongen van 14 na een hockeywedstrijd in elkaar zakt en overlijdt? Natuurlijk, dan ga je de ouders misbruiken voor je eigen misselijkmakende agenda.
Het braaksel dat bij het aanschouwen van deze tweets onbedwingbaar een weg naar buiten zocht, heb ik aan een grondige inspectie onderworpen. De zure, warme damp sloeg ogenblikkelijk op de longen en bracht nieuw kokhalzen op gang. Ik las de tweets nogmaals, waarna ook mijn ontbijt naar boven kwam. Na nog een diepe teug geïnhaleerd te hebben kwam er alleen nog gal omhoog, wat de aanblik en de geur er niet per se beter op maakte. Niettemin heb ik moeten concluderen dat de weerzinwekkende berg kots bij lange na geen recht deed aan de grondige walging die ik voelde.
Dat hijgerige, dat triomfantelijke als een tragische dood in verband gebracht kan worden met het vaccin. Dat als een aasgier alles wat je niets aangaat aangrijpen om je zogenaamd kritische vragen over te stellen (uiteraard compleet met domme spatiefout). Dat volkomen misplaatste “zie je wel” en “zei ik het niet” terwijl je al anderhalf jaar je reinste onzin verspreidt. Dat hopen op incidenten, dat geilen op het mislukken van een gemeenschappelijke poging om uit een crisis te komen. En vooral dat altijd maar dwarsbomen, dat zuigen, dat zeuren, dat frustreren en dat niets, maar dan ook helemaal niets bijdragen. Gadver-, gadver-, gadverdamme.
En dan te bedenken dat hier iemand spreekt van het collectief ‘Moederhart’. Een ouder. Eentje die vindt dat kinderen dappere strijders moeten worden, maar van kindermishandeling spreekt als hun gevraagd wordt een kapje voor te doen om de verspreiding van een dodelijk virus te beperken – maar dat terzijde. Eentje die weigert in te zien dat diezelfde kinderen al anderhalf jaar de motor zijn achter het sterven van al dat dorre hout, en dat het dus óf met een mondkapje naar school is, óf helemaal geen school – maar ook dat terzijde.
Ja, er kunnen bij hoge uitzondering complicaties optreden bij vaccinatie; dat weten we al eeuwen. Wat we ook weten, is dat de kans op elk van die gemelde aandoeningen, ook bij kinderen, vele malen groter is bij een covid-infectie dan na vaccinatie. Maar zelfs als! Zelfs als je hier dat ene geval op de paar honderdduizend te pakken hebt. Dan nog. Alleen al vandaag sta je weer met 68-1 achter, waarbij we dus weten dat het RIVM ongeveer de helft van de coronadoden registreert.
Ons is ter ore gekomen dat van die 136 verreweg de meesten niet gevaccineerd waren. Juist om uit het geruchtencircuit te blijven zou het misschien verstandig zijn om in contact te treden met hun familieleden. Misschien ook niet.
Ik moet toegeven dat ik het hierin met je eens ben: aan rouwende mensen vragen of de dode gevaccineerd was is net zo gevoelloos als zeggen ‘nou, hij/zij was zeker ongevaccineerd.’ als iemand overlijd aan corona. Erger nog is domweg roepen dat iemand een vaccinatiedode was, omdat dat dan zo ongeveer de rouwende naasten *dwingt* om dat keer op keer te ontkennen ipv het verlies te verwerken. Kortom, iemands dood als propaganda gebruiken (wie het ook doet!) is absoluut het meest walgrlijke dat ik kan bedenken.
Ik heb die tweet niet gezien (ben altijd bang dat ik daar Trump tegenkom), maar wel dat die integraal ook op het wappie-platform bij uitstek (Facebook dus) geplaatst werd. Ik heb daar ook even flink mijn gal over gespuwd, want dezelfde braaksmaak bereikte ook mijn papillen…
Vrijheid van meningsuiting houdt op bij de morele grens van de ander.
Wat ons mens maakt, wordt willens en wetens aan de rand getest door een stel doorgeslagen randdebielen.
De sociopathische domheid in combinatie met een flinke dosis narcisme is een gevaarlijke.
Zorgelijk op zijn minst!
Scherp en terecht. Er mag wel eens een eind komen aan de vrijheid van onzinuiting.
Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar wanneer zijn we in hemelsnaam overgegaan naar vrijheid van desinformatie verspreiden?
Er mag inmiddels wel gewoon een commissie opstaan die -geheel ter nagedachtenis van de 300 voetballers die per dag schijnen te overlijden aan de vaccins- gele en vooral ook rode kaarten uitdeelt.