Wanneer iemand zegt: “Ik geloof wel dat er een virus is, maar…”, weet je twee dingen zeker: wat volgt, is flagrante flauwekul, en je hebt alsnog wel degelijk met een ontkenner te maken.
Maar laten we het van de positieve kant bekijken: of het nu de wereld in gebracht is door Bill Gates of door Chinese vleermuizen, de meeste mensen geloven in ieder geval dat het virus bestáát. Daarnaast is er brede consensus dat we collectief – wappies & schaapjes alike – graag zo snel mogelijk weer terug willen naar normaal: ziedaar gemeenschappelijke grond voor een uitweg uit deze ellende. Dat er na een jaar en bijna twee miljoen doden verder nog steeds mensen rondlopen die Covid-19 afdoen als een griepje, is dan hooguit onhandig of irritant.
Als je erkent dat het virus bestaat, erken je ook dat er mensen zijn die het kunnen hebben. Het begint er dus mee dat je in kaart brengt wie dat zijn, en hoeveel het er zijn. Dat staat natuurlijk helemaal los van de vraag hoe ernstig de ziekteverschijnselen zijn. Maar laten het nu net degenen zijn die de ernst van het virus downplayen die moeilijk doen over de betrouwbaarheid van de tests die vaststellen of je het überhaupt hebt. Dat is merkwaardig, want waarom zou je een onschuldig virus niet op een betrouwbare manier kunnen vaststellen? Nu zitten we in de bevreemdende situatie dat Kamerlid (Kamerlid! – geen grap) Wybren van Haga volhoudt dat de vijfhonderd zeshonderd mensen van wie wij denken dat ze nu op de ic voor hun leven vechten, weleens een vals-positieve PCR-test gehad kunnen hebben, en dus in feite een kerstvakantie in Kitzbühel door hun neus is geboord. Wanneer gaan die mensen zelf eens inzien dat hun ademtekort fake news is?
Als je erkent dat het virus bestaat, erken je ook dat het zich verspreidt. De effectiviteit van maatregelen om die verspreiding tegen te gaan, staat opnieuw volkomen los van de ernst van het ziekteverloop. Ook een onschuldig virus zou je effectief kunnen indammen. Maar ook hier zijn het de #hetismaareengriepje-aanhangers die de effectiviteit van werkelijk iedere maatregel betwisten: afstand houden zou niet nodig zijn, handen wassen helpt niet en van mondkapjes zou evenmin aangetoond zijn dat ze werken (maar wel dat ze ernstig hersenletsel toebrengen – vandaar ook al die dodelijk zieke artsen altijd).
Tot slot: als je erkent dat het virus bestaat, erken je ook dat er medicijnen en een vaccin tegen ontwikkeld kunnen worden. Als we polio eronder hebben gekregen, dan moet dat met een onschuldig virus helemaal lukken, zou je zeggen. Maar het laat zich inmiddels raden: degenen die Covid-19 niet zo gevaarlijk vinden, weten nu al zeker dat het vaccin ertegen niet werkt (maar allerlei obscure middeltjes wel). Dat is raar, want hoe ernstig de kwaal is, staat opnieuw volkomen los van de vraag hoe effectief het middel ertegen is.
Het coronavirus is vergelijkbaar met een griepje, én de PCR-test om het vast te stellen werkt niet, én alle maatregelen om verspreiding tegen te gaan werken niet, én het vaccin werkt niet: dat is toch een beetje als Patrick Kluivert een slechte voetballer én een matige kok én een pover acteur met een middelmatig talent voor tuinieren noemen omdat hij iemand dood heeft gereden. Het is alleen houdbaar als je één overkoepelend standpunt huldigt: alles wat ons verteld wordt, klopt niet en ‘ze’ hebben andere plannen met ons.
De staat is bezig ons te knechten aan de hand van een geheime (maar schijnbaar onthulde, maar waar dan?) agenda, en het journaille doet er kritiekloos aan mee. En dat zeggen dan mensen die zich in angstaanjagende witte pakken hullen. Als ze niet zo ontzettend benauwd waren voor een spuitje, zou je haast zeggen: geef ze er eentje.
Hun kaartenhuis van waanideeën zal in 2021 met een beetje geluk genadeloos in elkaar donderen. Als het lukt om de druk op de ziekenhuizen blijvend terug te dringen, is het in ieder geval mijn verwachting dat de maatregelen waardoor nu zogenaamd onze vrijheden worden ingeperkt, weer worden ingetrokken, en we gewoon weer naar het café, het stadion en ons werk kunnen. Ik verheug me op de excuses van alle Covidioten die tegen die tijd met het schaamrood op de kaken hun ongelijk moeten erkennen. Omgekeerd zal ik dat doen wanneer we in een coronavrij Nederland met lege ziekenhuizen nog steeds aan huis gekluisterd moeten blijven.
De ‘kritische’ denker zou nu kunnen tegenwerpen dat ik net zo eendimensionaal alles wél geloof: dat we te maken hebben met een ernstig virus, dat de maatregelen tegen verspreiding helpen en dat ook het vaccin zal werken. Fair point. Subtiel verschil: ik volg de wetenschap, want als neerlandicus heb ik er zelf maar weinig kaas van gegeten.
heel goed!
een slechte voetballer én een matige kok 🙂
Wederom ‘spot on’ Bart!