Iedereen die weleens een sudoku maakt, kent dat euforische moment waarop je een deel van de puzzel ontrafelt, en de rest vervolgens als bij toverslag op zijn plek valt. Ik had dat laatst bij de bruiloft van Ferd Grapperhaus. Of beter gezegd: toen ik die trouwerij in verband bracht met de podcast waarin Lange Frans op overtuigende wijze blootlegt dat onze regering in feite een pedofielennetwerk is. Ineens zie je dan ook hoe uitgekookt zo’n man werkelijk is, door voor het oog van de camera in het huwelijk te treden met een vrouw van middelbare leeftijd, en te knuffelen met zijn zogenaamde schoonmoeder, terwijl hij zich ’s ochtends nog gelaafd heeft aan het bloed van een net misbruikte peuter om zijn jeugdigheid te behouden. Walgelijk! Oordeel zelf: wie herkent geen babyfoto van zichzelf in Ferd Grapperhaus?
Een bekende viroloog zei al eens: je gaat het pas zien als je het doorhebt. Neem Europa. Wie in sluimerstand staat, zou kunnen denken dat het een moeizaam project is, dat piept en kraakt onder gekissebis van landen die constant in de clinch liggen over geld, soevereiniteit en vluchtelingen. Maar als je eenmaal het zich opstapelende bewijs hebt gezien dat ze heimelijk bezig zijn met de oprichting van een superstaat, dan zie je wat een vernuftig toneelstuk ze eigenlijk aan het opvoeren zijn. Wat zou het ook uitmaken waar het geld naartoe gaat als het straks allemaal van één grote hoop gaat?
En een lol dat ze hebben bij het bedenken van scenario’s om ons voor de gek te houden, alsof ze niet stiekem een gezamenlijk doel hebben:
‘Viktor, als jij nou een hek om je land bouwt en een beetje gaat tegenstribbelen bij de onderhandelingen over dat herstelfonds als we in 2020 die pandemie doen, dan kan Mark zeggen dat hij een hekel aan je heeft.’
‘Was die pandemie al in 2020? Dan mag ik wel opschieten. Ik wilde voor die tijd ook nog een paar universiteiten sluiten.’
‘Dolletjes! Mag ik dan ook zeggen dat hij gewoon zijn bek moet houden?’
‘Nee, Mark, dat zeg je maar tegen je eigen volk. Maar wat doen we dan met die vluchtelingen die we rond die tijd naar Europa halen en die door Hongarije moeten? Loopt dat niet een beetje in de gaten?’
‘Ach Emmanuel, heb een beetje confiance! Wir schaffen das wel, joh.’
Soms ligt het bewijs dat ze ons voor de gek houden wel heel erg voor het oprapen. Neem nu onderstaande cijfers (bron), waarin ze van het RIVM zelf aantonen dat het coronavirus sinds eind mei helemaal niet meer voorkomt in Nederland! En ook de comeback van het virus is volgens deze grafiek tot nu toe net zo indrukwekkend als die van Raymond van Barneveld.
Tegelijk zet deze grafiek mij als nog maar net ontwaakte aan het denken. Als ze ons bang willen maken met dit virus, waarom verspreiden ze dan dit soort informatie en overdrijven ze de cijfers niet gewoon een beetje, naar goed Wit-Russisch of Noord-Koreaans gebruik? Wie maakt ze iets als ze zeggen dat er 400 doden per dag vallen? Dit is wel belangrijk, want als er straks zogenaamd een vaccin is en Big Pharma vult zijn zakken, maar het aantal besmettingen loopt wel terug, moeten we de cijfers van het RIVM dan wel of niet geloven? Of kan het ook zijn dat ze soms betrouwbaar zijn, en soms gemanipuleerd, en zie dat ik gewoon nog niet?
Waarom versoepelen ze eigenlijk tussendoor de maatregelen als de bedoeling is dat die uiteindelijk allemaal nog veel strenger worden? Waarom doen ze überhaupt zo ingewikkeld met zo’n pandemie; hadden ze niet iets eenvoudigers kunnen verzinnen om hun doel te bereiken? En: waarom willen ze ons eigenlijk bang maken? Wat gaan ze daarna doen?
Vergeef me mijn halfslaap, maar het is natuurlijk ontzettend lastig als niemand de omerta doorbreekt – of nou ja, bijna niemand. Wat dat betreft vraag ik me ook weleens af waarom het Verenigd Koninkrijk met zoveel bombarie de EU verlaat, maar Boris Johnson alsnog niets wil onthullen over die geheime machinerieën en de kinderverkrachtingen van zijn ex-collega’s.
We moeten het nu doen met het uitstekende journalistieke werk van mensen als Lange Frans en Janet Ossebaard. Niets ten nadele van hen, maar het zou zoveel makkelijker zijn als af en toe ook maar één iemand die uit de klauwen van dat wereldwijde netwerk weet te ontsnappen, zichzelf openbaart. Net zoals je bij een sudoku ook weer kunt vastlopen na een doorbraak, begrijp ik gewoon nog niet alles, maar dat komt vanzelf. Ik ben in ieder geval kritisch, en dat is wat wakkere mensen zijn. Toch?