Irma

Nu het aantal besmettingen en sterfgevallen in rap tempo afneemt, trekt Nederland er massaal op uit en wordt de middelvinger tegen de anderhalve meter inmiddels schaamteloos geheven. Want hoewel je in de mensenmassa nog lang moet zoeken naar iemand met corona, en het volgens steeds meer onderzoek godsonmogelijk is om elkaar in de buitenlucht aan te steken: Covid-19 moet en zal nog even onder ons blijven. En dat alleen maar zodat Irma Sluis wat langer op tv kan verschijnen.

Niet Memphis Depay, maar Irma Sluis is onze nationale held tijdens het EK dat dit jaar in alle landen tegelijk plaatsvindt. De verheerlijking van de gebarentolk kent welhaast geen grenzen: er worden odes voor haar geschreven, Albert Heijn komt met speciale Hamsterweken, jonge meisjes lopen in Irma Sluis-overhemmetjes en de jongens lopen massaal driftig gesticulerend over het strand van IJmuiden. Wee je gebeente als je iets lelijks over Irma zegt.

Welnu: wat maar weinig mensen weten, is dat Irma gigantisch uit haar mond stinkt, en dat ze daarom de hele tijd niks mag zeggen. En wat ze allemaal met Bruno Bruins heeft uitgespookt om die plek op het podium te bemachtigen, kan maar beter met de mantel der liefde bedekt worden, maar we weten allemaal hoe het met Bruno afgelopen is.

‘Ik zie je straks in de bezemkast’ in Gebarentaal.

Voor de blinden die Irma niet kunnen zien, is een spreker ingezet: Mark Rutte, een nondescript iel mannetje van begin 50. Daar hoor je vrijwel niemand over. Deze man, die naast zijn baan als spreker ook leraar maatschappijleer is op een vmbo, probeert een moeilijke boodschap in begrijpelijke taal over te brengen, en slaagt daar met zijn heldere dictie vrij goed in, ware het niet dat achter hem Irma Sluis de boel opzichtig loopt te ontregelen.

Om de persconferenties nog enigszins te kunnen volgen, heb ik een schuifsysteem op mijn tv moeten monteren, waarbij ik afwisselend het rechterdeel (als Mark Rutte aan het woord is) en het linkerdeel (als Hugo de Jonge het overneemt) kan afschermen. Ik noem het de irmasluis.

Nu doet zich het interessante fenomeen voor dat er mensen zijn die Irma Sluis de hemel in prijzen, maar Mark Rutte verafschuwen alsof hij de duivel zelve is – terwijl voor zover ik het had begrepen beiden exact dezelfde boodschap zouden moeten overbrengen. Geen wonder dat de telefoon roodgloeiend staat bij de opleiding tot gebarentolk van de Hogeschool Utrecht: iedereen wil natuurlijk weten wat voor interessants die Irma allemaal uitkraamt.

Ik snap ook wel dat de slechthorenden het zwaar krijgen als straks iedereen met een mondkapje rondloopt en liplezen onmogelijk wordt, maar van mij had die hele Irma Sluis niet gehoeven. Ik kon het allemaal een stuk beter volgen toen ze er niet was. Ze is een hinderlijke bliksemafleider van wie niemand eigenlijk kan beoordelen of ze haar werk wel goed doet. Dat we het leuk vinden wanneer Irma Sluis een gekke bek trekt of af en toe een gebaar maakt dat we herkennen, tekent tevens de complete infantilisering van de dove medemens als zielige, lachwekkende tweederangsburgers; wordt ze ingeruild voor een Paul Bosvelt-achtige die het werk wellicht veel beter doet, dan haken we meteen collectief af.

Irma Sluis. Iedereen loopt met haar weg, maar werkelijk nog nooit heb ik haar kunnen betrappen op een originele eigen gedachte. Het enige wat ze doet, is anderen napapegaaien, en dat dan maximaal een half uurtje – daarna moet ze uitrusten. Het lidmaatschap van haar fanclub lijkt me prematuur zolang ze niet bij Jinek heeft uitgelegd of Joe Biden een geschikte presidentskandidaat is, en zo ja waarom niet.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

Een gedachte over “Irma”

  1. Na 1 of 2 persconferenties heb ik besloten om alleen te luisteren naar meneer Mark en zijn collega’s. Als goedhorende mis je dan niets.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *