Hoe lang het virus ook nog mag rondwaren, de coronacrisis zal uiteindelijk toch vooral herinnerd worden als de plaag die ons het zicht op de complete onttakeling van de politieke partij DENK heeft belemmerd. Zouden de media normaal gesproken bol staan van de intriges rond de drie Tweede Kamermusketiers die inmiddels rollebollend over het Binnenhof gaan, nu mogen we blij zijn met een kortje op pagina 9.
Een quick recap dan maar: het begon eind maart met de mysterieuze terugtreding van Tunahan Kuzu als fractievoorzitter. Al snel bleek dat er meer aan de hand was: HP De Tijd onthulde dat Kuzu een buitenechtelijke affaire had gehad. Daarop pleegde Kuzu’s oude strijdmakker Selçuk Öztürk uiteraard een broedermoordaanslag – zo gaat dat in die kringen. De aanslag mislukte, waardoor Kuzu nog steeds voor DENK in de Kamer zit. De eer van het fractievoorzitterschap schoof door naar tweedehandsautohandelaar Farid Azarkan, maar Öztürk zinde op wraak en pleegde een tweede broedermoordaanslag: deze week royeerde hij de kersverse partijleider. Naar het welzijn van alle familieleden van de hoofdrolspelers kunnen we alleen maar gissen.
(Wat zou ik intussen graag inbreken in de fractievergaderingen in Züüm.)
Nu is het tegenwoordig bijna eerder regel dan uitzondering dat Kamerleden hun termijn niet uitzitten. Als ze netjes zijn, staan ze dan hun zetel af aan de volgende op de lijst, maar vaak gaan ze verder als eigen fractie, of ze richten een partij op die alle andere overbodig maakt. Bij DENK doen ze dat anders: daar stappen Kamerleden niet uit de fractie, of worden zij door de partij uit de fractie gezet, maar zetten zij de partij uit zichzelf, of zoiets.
Stelt u zich voor, als ik een beroep mag doen op uw fantasie, dat bijvoorbeeld bij de VVD politici rondlopen die het niet zo nauw nemen met de integriteitsregels, en om maar wat te noemen ten onrechte wachtgeld of reiskosten opstrijken. Als we dan nog een stapje verder gaan en stellen dat de VVD daartegen zou optreden, dan wordt het misschien al te absurdistisch, maar wat ik bedoel te zeggen is dat we toch gek op onze neus zouden kijken als Klaas Dijkhoff in dit zeer fictieve scenario de VVD-fractie zou blijven leiden, ‘want de VVD, dat ben ik’. Zelfs Rita Verdonk met haar 620.555 voorkeursstemmen ging niet zo ver (weet u nog?).
Het feit dat de fractievoorzitter Azarkan van DENK uit de partij is gezet door het bestuur van DENK, onder aanvoering van voorzitter Özturk van DENK, maar als geroyeerd lid van DENK gewoon de fractievoorzitter van DENK blijft, naast DENK-Kamerlid en DENK-politieke-broedermoordaanslagpleger Özturk, jawel, diezelfde die hem dus net geroyeerd heeft maar over wie Azarkan weer zegt dat hij DENK niet vertegenwoordigt ‘want ik ben al DENK‘, leidt tot fascinerende en gekmakende filosofische bespiegelingen, waarbij de partijnaam welhaast profetisch gekozen lijkt.
Want wat is DENK eigenlijk? Wanneer ben je DENK? Kun je DENK zijn of kun je DENK alleen nog maar denken? Bestaat DENK?? De partij stond er nog nooit zo virtueel voor in de peilingen.
Als ik eraan denk, en diep nadenk, dan bedenk ik dat de gedachte aan het bedenkelijke DENK als denkbeeldig bedenksel (ledenkrimp indenkend) denkelijk het best denkbare denkbeeld is in deze gedenkwaardige tijden.
Wel is het te hopen dat iemand het verhaal over dit tumultueuze trio aan de vergetelheid ontrukt en tot kunst verheft. Het lijkt me een kolfje naar de hand van A.F.Th., maar ik doe het ook voor DENK The Musical, een gedachte-experiment met een hoofdrol voor Denky de Munk.