Van alle virologen is Maurice de Hond wel mijn favoriete viroloog. Dat niet alleen: van alle waarzeggers is hij ook mijn favoriete waarzegger, van alle rechercheurs is hij mijn favoriete rechercheur, van alle pedagogen mijn favoriete pedagoog, van alle ict-experts mijn favoriete ict-expert en van alle taalkundigen mijn favoriete taalkundige.
Maurice de Hond is een generalist zoals we die sinds Leonordo da Vinci niet meer gekend hebben. En die hebben we nodig! Wat hebben we nu helemaal aan een specialist als Jaap van Dissel, die het coronavirus slechts eendimensionaal vanuit de geneeskunde probeert te doorgronden?
Er is alleen één probleem met de dingen die Maurice zegt: ze raken kant noch wal. Of hij nu de uitslag van de verkiezingen voorspelt, een moordzaak oplost, een nieuw type school introduceert, inschat hoe computersystemen de overgang naar een nieuw millennium zullen doorstaan of de spelling wil hervormen: als Maurice het zegt, kun je er gevoeglijk van uitgaan dat het je reinste lariekoek is. Voorspelt Maurice dat een bepaalde partij de verkiezingen wint, dan kun je er vergif op innemen (niet doen!!) dat de partij in kwestie op imploderen staat; voorziet hij dat morgen de zon weer op zal komen, dan kun je maar beter spoorslags kaarsen en wc-papier gaan hamsteren.
Maar nu heeft allesweter Maurice dus iets gezegd over corona: Zo gaat de verspreiding van het COVID-19 spatie virus vooral. Mooi is dat Maurice zijn expertise eerst even toelicht: een crisis als deze vereist een multidisciplinaire aanpak, en als sociaal geograaf die al op zijn veertiende een computer had, is hij vanzelfsprekend de aangewezen persoon om deze problematiek het hoofd te bieden. ‘Dus daarom mijn inzet en aanpak.’ Nee, bedankt, Maurice!
En toegegeven, het klinkt in eerste instantie allemaal best aannemelijk: met verwijzing naar superspread-events bij religieuze bijeenkomsten zoals missen, uitvaarten en carnaval, én het op zich opmerkelijke feit dat zich in vluchtelingenkampen goddank nog geen grote uitbraken hebben voorgedaan, komt Maurice tot de conclusie dat verspreiding bij uitstek plaatsvindt in min of meer gesloten ruimtes – daar waar we nu godbetert de ganse dag zitten! Volgens Maurice moeten we dus vooral naar buiten, de zon in, en is die anderhalve meter ook volstrekt onnodig als we maar een mondkapje dragen.
Dat laatste zag ik al aankomen, maar nu komt het: dit kan dus onmogelijk waar zijn! Sinds Maurice met een mondkapje rondloopt, weten we één ding zeker: die Duitsers lopen niet alleen collectief voor joker met die dingen in het openbaar vervoer, ze doen het ook nog eens voor joker. Waarschijnlijk kun je nog beter desinfecteringsmiddel in je aderen spuiten of driemaal daags gorgelen met WC-Eend, dan met een mondkapje rondlopen. Het coronavirus blijft vooralsnog ongrijpbaar, maar dankzij Maurice weten we dit nu in ieder geval.
Overigens: als een hond een mondkapje voor heeft, heet dat een muilkorf. De effectiviteit daarvan staat buiten kijf.