Ook patiënten met Covid-3 werden in de middeleeuwen behandeld door experts waar de bevolking op diende te vertrouwen. Bloedzuigertje op de arm, thuis uitzieken en flink bidden, dan kwam alles goed. Bezaten de geneesheren toentertijd nog een zekere mate van autoriteit en overtuigingskracht, in de huidige coronacrisis verkondigen zelfs de grootste experts omineus dat ze het simpelweg niet weten.
Hoeveel mensen liggen er over twee weken op de intensive care? We weten het niet. Hoe verspreidt het virus zich nu eigenlijk? We weten het niet. Hoe besmettelijk ben je precies voordat je de eerste symptomen ontwikkelt? We weten het niet. Is groepsimmuniteit strategie of bijvangst? Weten we niet. Is het al 1 juno? Nee. Wordt het ooit 1 juno? Geen idee. Moeten we dan misschien toch een mondkapje op? Ja! Nee! Of nou ja, we weten het niet.
Weten wat je niet weet, noem het vooruitgang, maar één ding staat vast: wij móeten nu wel dingen doen die over een tijd lachwekkend gevonden worden. Voorzichtig durf ik wel te stellen dat het kolderieke coronalied van BN’ers en influenza’s niet geholpen heeft in de bestrijding van het virus. Maar ooit, wanneer de middeleeuwen en de moderne tijd versmolten zullen zijn tot één duistere periode van onwetendheid, zal men ook op andere dingen terugkijken en verzuchten: ‘Ach, die goede oude tijd waarin men via de aderlating meende de vochtbalans te herstellen, of op het eigen balkon voor de chirurgijn ging applaudisseren. Zie die arme naïeve stakkers toch lopen met hun ontsmette supermarktkarretje, op anderhalve meter afstand van elkaar. Maar intussen hadden veel huishoudens geen borstel achter hun brievenbus, en bleven de mannen – oliedom – gewoon hun baard afscheren. En dan vroeg men zich nóg af waarom er meer mannelijke dan vrouwelijke slachtoffers waren.’
Omgekeerd: het moet dus ook zo zijn dat allerlei handelingen waarvan we het nut nu nog niet inzien, wel degelijk enorm kunnen helpen.
Velen zullen zich voorhouden dat een bovenmatige alcoholconsumptie het boze virus buiten de deur zal kunnen houden. Dat valt zeer te bezien, maar het is zonder meer het proberen waard. Wie weet is het ook uitermate zinvol om de neusholte regelmatig leeg te peuteren, zodat virusdeeltjes zich niet kunnen hechten aan met name de harde stukjes. Luidkeels boeren en harde scheten laten teneinde de schadelijke deeltjes krachtig uit te stoten: kwaad kan het onmogelijk, mits op veilige afstand uiteraard. Driemaal daags aan het achterwerk krabben en de geur krachtig opsnuiven teneinde weerstand op te bouwen: baat het niet, dan schaadt het niet.
We banen ons gelijk Stevie Wonder een weg richting de uitgang van een doolhof; we kunnen er maar beter het beste van maken.
Ja, weer een echt prachtig stukje waar ik van genoten heb.