Als ik de verhalen mag geloven, hebben inmiddels een kleine 63 miljoen Nederlanders de Mexicaanse griep onder de leden gehad, en zijn daaraan al 22, grotendeels voordien al doodzieke patiënten bezweken. Om te voorkomen dat dit schrikbarende aantal nog verder zal stijgen, worden nu nog eens een slordige 42 miljoen Nederlanders gevaccineerd omdat ze tot een zogenaamde risicogroep behoren. Minister Klink staart zich hierbij echter volkomen blind op de zwakkeren in onze samenleving. We zien hier de machtswellusteling in optima forma: zich opstellend als de redder van het volk, maar intussen mogen degenen die een potentiële bedreiging vormen voor zijn positie er dood bij neervallen.
Van zijn ambtsgenoot van Financiën had ik toch een iets pragmatischer houding verwacht, en niet alleen vanwege de alleszins plausibele redenering dat het vaccin juist bij de zwakkeren wellicht veel minder goed aanslaat. Waarom zou Bos’ mantra van de sterkste schouders die de zwaarste lasten moeten dragen ook op de Mexicaanse griep van toepassing moeten zijn? In zijn strijd tegen de crisis zou je de groepen die nu als risicogroep worden aangeduid juist als kansgroepen moeten zien.
Wat is immers het risico van bejaarden die massaal het loodje leggen? Nou, bijvoorbeeld minder vergrijzing, minder uitkeringen, minder wachtlijsten, minder druk op ons zorgstelsel en minder geweeklaag over te weinig handen aan het bed. En misschien wel dat we met terugwerkende kracht alsnog niet door hoeven te werken tot ons 67e. Als de onbeschermde kracht van de natie die leeftijd onder de huidige omstandigheden überhaupt haalt natuurlijk.
Ook mensen met een zwakke gezondheid krijgen een prik, terwijl hun arbeidsparticipatie benedengemiddeld is. Je kunt je afvragen of het terecht is om hun voorrang te verlenen boven kerngezonde harde werkers als straks ook de pleuris nog eens uitbreekt. En zo is er op iedere risicogroep wel iets aan te merken.
Feyenoord-aanhangers bijvoorbeeld. Geen twijfel over mogelijk dat zij onder alle omstandigheden als risicogroep aangemerkt dienen te worden, maar om die mensachtigen nu extra te gaan beschermen tegen een enge ziekte? Ik weet het niet.
Peuters vaccineren? Ik zag eerder een kans om de bakfietsenindustrie een flinke dreun toe te brengen.
De ouders van die kinderen? Ik zeg: eigen schuld.
Werknemers in de medische sector? De hoofdschuldigen voor alle ellende, aangezien zij bovenstaande groepen uit alle macht in leven houden.
Maar goed, daar zit je dan met je goede gedrag: in geen enkele risicogroep. Het zal weliswaar niet lang duren voordat de mensen die in geen enkele risicogroep vallen vanzelf een risicogroep worden omdat zij straks als enigen niet gevaccineerd zijn, maar tot die tijd voel je je toch behoorlijk buitengesloten. Een beetje zoals die Q-koortspatiënten die nu maar met hun laatste krachten een vereniging hebben opgericht omdat hun bestaan volkomen genegeerd wordt.
Als risicoloze zou ik ook wel behoefte hebben aan zo’n vereniging voor lotgenoten. Je gaat op een gegeven moment toch op zoek naar je eigen risicogroep. Ik heb er uiteindelijk een gevonden: die van mensen die die prik eigenlijk helemaal niet willen. Maar of dat zoveel indruk zal maken op de dokter? ‘Dokter, ik wil dat vaccin niet, dus wilt u mij vaccineren?’
ik vind dat webloggers ook een prik moeten krijgen want zij moeten onder alle omstandigheden door kunnen gaan het volk te vermaken.
Ik zal ongetwijfeld gedagvaard worden, 61 jaar en gisteren niet bij de plaatselijke vaccinatie verschenen. Zoek de muziek maar vast uit!