Als ik dit rondje niet binnen 45 minuten gelopen heb, ben ik een loser.
En duurt het godverdomme langer dan 45 minuten voordat ik aan het bier kan.
Nou, vooruit dan maar.
Als ik maar weer binnen ben voor het gaat regenen.
Begint wel een beetje rustig, die nieuwe Arctic Monkeys.
Ha, groen! Blijf groen, blijf groen, blijf groen…
Kut.
Nou, kom op, doorrijden…
Ja, jij daar met die chagrijnige rotsmoel: alsof ik hier voor mijn lol sta te huppelen voor een stoplicht.
En allemaal de Kampioen ongelezen bij het oud papier gooien.
Waar blijft dat bier?
Hoe legde Kramnik dat nou uit, waarom je in de Bayonet-variant van het Konings-Indisch na 10…a5 11.La3 moest spelen, maar na 10…Pf4 11.Lf1 a5 moest slaan op a5?
Dit is wel een lekker nummertje.
Zo, die mag nog wel een paar rondjes hollen voor ze op haar streefgewicht is.
Pomtiedom. D-A-N-G-R-O-U-S!
Ehm, vergeten die jongens niet ergens een e? Laat @spelfoutenman het maar niet merken!
Ik ben een loser als ik over een half uur nog niet thuis ben.
Gezellig wel, zo’n industrieterrein. Inspirerend.
En waarom speelt zwart dan na 10…a5 11.La3 niet gewoon 11…Pf4? Dat betekent dat 12.Lf1 geen goede zet is, maar wat dan?
Is het nog ver, Grote Smurf?
Het wordt anders best donker. Dat gaan we niet droog houden.
Bek houden, Brilsmurf. Loop liever een beetje door.
Zou ik nog iets gaan meemaken waar ik misschien een stukje aan kan wijden?
Er is geen pest aan zo.
Saaie rotmuziek ook van die poolapen.
Goh, verrassend. Ook op de terugweg wind tegen.
Dorst.
In de hand waar nu die slechte muziek uit komt had ik ook een flesje bier kunnen dragen.
Waarom doe ik dit?
Laten we het op de bierpens houden.
Wat zou eigenlijk groter zijn: het ego van Mart Smeets of de mate waarin hij een eikel is?
Over penzen gesproken.
Pfffff.
Mart Smeets, die gekke Mart Smeets, met zijn gekke truien, zou al lang zijn gaan wandelen.
Mag ik dat zo zeggen?
Als ik nu moet gaan wandelen, ben ik een enorme loser.
Als ik in dit tempo door blijf strompelen, ben ik ook een enorme loser.
Dit ziet er echt niet uit.
O god, en dan ook nog zo’n teringhond. Rustig blijven, zero.
En niet zo schelden verdomme.
Het zal dan wel 12.c5 zijn.
Mooi, inmiddels zal het eten ook wel klaar zijn.
Druppels.
Loser.
Nou, dat was weer een hele omweg naar de koelkast.
–
Die Murakami is anders ook een mazzelpik, dat hij toevallig weer wel allerlei verheven gedachtes aan het hardlopen overhoudt en er dus over kan praten in een boekje met een miljoenenoplage. Helaas was het zijn doel niet om mij zodanig te enthousiasmeren dat ik de verborgen charmes van het hardlopen zou ontdekken. Om mij heen zie ik allerlei mensen die er compleet aan verslingerd zijn, of anders verdomd goed doen alsof ze het zijn, en diep van binnen weet ik dat ik ook een van hen ben. Maar als ik het dan eens probeer, gebiedt de eerlijkheid mij op te biechten dat ik het maar stom, saai en zinloos vind. Iemand moet me even het geheime argument geven waarom het uiteraard wel fantastisch is, maar Murakami weigert. Wie helpt?
(Uitgelezen (59): Haruki Murakami – What I talk about when I talk about running)
Wat betreft die schaakvraag: Jeroen Piket was het, meen ik, die midden jaren negentig met 10.La3! op de proppen kwam tegen de zet 9…a5, omdat 10.bxa5?! Txa5 gevolgd door 11…c5 gunstig is voor zwart.
Het gaat erom te voorkomen dat zwart snel …c5 kan spelen. 9…Ph5 10.Te1 verandert (nog) niet veel aan de stelling zodat op 10…a5 ook 11.La3 de beste zet is, maar na 10…Pf4 11.Lf1 a5 12.La3?! is 12…Lg4 irritant (dreigt 13…f5) en 13.h3 Lxf3 14.Dxf3 axb4 15.Lxb4 c5! (weer die zet) is oké voor zwart, zoals Gelfand tegen Kramnik aantoonde (Dortmund 1996).
Na 9…Ph5 10.Te1 a5 11.La3 doet zwart inderdaad 11…Pf4!; 11.La3 is dan ook onnauwkeurig volgens Khalifman (mijn bron) en volgens hem moet wit ook daar 11.bxa5 doen.
Kortom, wit moet niet slaan op a5 als zwart snel met c7-c5 kan komen, maar wel als zwart te gevaarlijk dreigt te worden met een paard op f4, een loper op g4 en f7-f5.
En dankzij uw bemoedigende woorden heb ik er vanmiddag drie kwartier gelukzalig draven op zitten.
Ik moest toch even aan je denken toen ik dit las: http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/19949675/
@zero
Wetenschappelijke inzichten over de relatie tussen endorfine en Runner’s High kun je nalezen op wiki.
Laat ik er iets aan toevoegen op basis van 25 jr loopervaring.
In de eerste plaats gaat het om plezier (zie ook de reacties 5,6,10). Hardlopen kan aangenaam zijn, bijv. door de mooie routes of contact met loopmaatjes, en nuttig, bijv. door verbeterde werking van metabolisme en andere lichaamsfuncties. In het verlengde hiervan, maar pas na voldoende trainingsarbeid, komt de intense voldoening en voor sommigen (licht) euforische toestand bij het neerzetten van prestaties in training of loopevenementen. Endorfine of andere stofjes zoals neurotransmitters spelen hierbij wellicht een belangrijke rol. Zo bouwt het lichaam na een inspanning een behoefte op naar een nieuwe inspanning. Dat gevoel moet je bekend voorkomen, want het komt ook voor bij gebruik van andere stimulantia.
(Hard)lopen kan dus geweldig zijn, mits het plezier voorop staat. Gezien de beschrijving van je loopdebuut in enigszins misantrope bewoordingen, heb je nog een lange weg te gaan, letterlijk en figuurlijk, om het runnerswalhalla te bereiken. Er is trouwens ook een groot nadeel: de versnelde slijtage van de hardware. Na vrij ernstige rugklachten heb ik de Nikes ingeruild voor een racefiets. Maar ik mis mijn Runner’s High nog steeds, vervangen door zadelpijn en tegenwind.
Waar ik aan dacht tijdens het lezen van dit stuk:
Hmm, hier zitten wel 12 onderwerpen in waar je een stuk op zich over zo zou kunnen schrijven. Of 17. Nee, 24. Hij gaat maar door. Misschien zit er wel een heel boek in!
Het einde van het stuk kwam dan eigenlijk ook helemaal niet meer als een verrassing.
Je hebt gelijk, hardlopen is stom, saai en zinloos… als je het in je eentje doet. Daarom ben ik bij een atletiekvereniging gegaan. Gedeelde smart is tenslotte halve smart 🙂 Nee, even serieus: voor mij is hardlopen daardoor echt LEUK geworden. Ik klets eens wat met andere lopers, ga met hen de competitie aan en ik doe simpelweg wat de trainer ons opdraagt.
De tijd vliegt voorbij en je wordt nog sterker en sneller ook.
Tot slot nog een advies: leg ‘Waar ik over praat…’ terzijde, en lees ‘Kafka op het strand’ of ‘Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld’. Lopen moet je doen, niet erover lezen of schrijven.
Waarom niet gezellig een beetje hard fietsen. Je beweegt ook (misschien niet de spieren die je graag had willen bewegen), en je bent eerder bij de koelkast….
@Max: dat endorfine-verhaal heb ik vaker gehoord, maar nog nooit ervaren. Kan dat ook of doe ik dan weer iets verkeerd?
Prima verwoord, precies wat een hardloper meemaakt, alles wat je zelf belangrijk vindt komt langs. Inclusief alle zinloze shit van het daag’lijks leven.
Hoewel, ik kan dat niet weten, ik heb nog nooit hard gelopen. Maar wel heel hard gefietst, en heel langzaam gelopen (ook best moeilijk).
hardlopen is juist de perfecte manier om nergens aan te denken, althans niet aan bovenstaande nutteloze zaken. Zelf denk ik altijd aan mijn loopstijl, bloedsomloop, hartslag, spieren. Tussendoor probeer ik ook nog te genieten van wat ik allemaal om me heen zie. Maar ik woon dan ook in een schitterende stad. En verder: wat Wiert zegt.
‘Stom, saai en zinloos’, dat vond ik van dat boekie van Murakami. Mijn tips: aan iets MOOIS denken tijdens het lopen (niet aan Mart Smeets of iets moeilijks als 12 … Pf1 t/m 8), af en toe juist WEL wandelen (of een radslag maken) ipv steeds maar stug doorstampen en (als dat het industriegebied was) de Waarderpolder mijden. Middenduin!
Als het alleen om de endorfine is kun je net zo goed slecht voedsel gaan eten of in jezelf gaan snijden:
“Endorfines werken in de eerste plaats pijnonderdrukkend, maar zorgen ook voor een gevoel van geluk of euforie, zoals de ‘runners high’ bij duursporters. De roesachtige toestand die kan ontstaan na een fysieke inspanning wordt gedeeltelijk veroorzaakt door het vrijkomen van endorfine. Opium en heroïne werken op dezelfde receptoren in als endorfine. De smaakervaring bij suikers, vetten, chilipepers en ook chocolade produceert endorfine in het lichaam. Ook werkt deze verslavende stof zeer actief bij automutilatie (zelfverminking).”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Endorfine
Hardlopen wordt pas leuk als je het tempo hebt gevonden waarin je weet dat je het zeker 30 minuten volhoudt zonder buiten adem te raken. Beginners legger de lat vaak te hoog. Daardoor verlies je alle motivatie.
Hardlopen is natuurlijk ook stom, saai en zinloos, maar doe er een grasveld, een bal en nog 21 man bij en het krijgt betekenis.
Er zijn tientallen boeken van fanatieke lopers die uitleggen waarom hardlopen leuk kan zijn. Er is ook een fysiologische verklaring: zoek maar eens op ‘endorfine & hardlopen’. Je komt er alleen niet met een omweg naar de koelkast.