Broek

Ik zei al eerder dat de lofzang op ons vaderlandse Teletekst niet vaak genoeg aangeheven kan worden. Ik kan daar nu aan toevoegen dat Teletekst in het buitenland, in dit geval Spanje, minstens zo prijzenswaardig is. Het is de ideale manier om een vreemde taal onder de knie te krijgen: door de beperkte omvang van de berichten begrijp je altijd de essentie wel, en vervolgens kun je al deducerend woorden en constructies herleiden. Voorbeeldje: als je de woorden voor ‘Soedan’ , ‘vrouw’, ‘broek’ en ’40’ herkent, dan weet je dat het woord voor ‘stokslagen’ nooit ver weg kan zijn.

Het kan echter ook misgaan. De plaats delict was de straat, of ‘het openbaar’, zoveel was duidelijk. Maar op zoek naar wat de vrouw precies met die broek gedaan had, meende ik iets te voorbarig het Spaans voor ‘uittrekken’ te herkennen. Veertig stokslagen voor het publiekelijk laten zakken van je pantalon in Soedan, dat klonk én plausibel én nieuwswaardig vanwege de idiotie ervan. Pas bij thuiskomst ontdekte ik dat de vrouw de broek alleen maar áán had gehad. Tsja, soms gaan de regels van de sharia zelfs mijn fantasie ver te boven. Nog een geluk dat ik niet in een compromitterende situatie in een kledingwinkel ben beland.

Hoewel het artikel niet vermeldde wat voor soort broek de vrouw droeg, klinkt veertig stokslagen voor het dragen van een broek al een stuk acceptabeler dan voor het uittrekken ervan. Ik bedoel: je komt wat strafbaars tegen op zo’n vakantie.

Klassiek zijn natuurlijk de sokken in sandalen. Iedere man heeft het wel eens gedaan tot een willekeurige vrouw hem corrigeerde, maar sommigen blijven volharden. Ik zeg: per voet minimaal tien stokslagen, en maximaal veertig naarmate de sok dichter tot of zelfs over de knie is opgetrokken. Een additionele vijf stokslagen voor de vrouw die er kritiekloos naast loopt. Verdubbeling van het totaalaantal wanneer de sokken in kwestie van geitenwol zijn gemaakt.

Al tijden overheersend in het Nederlandse straatbeeld, maar in Spanje gelukkig opvallend afwezig: de joggingbroek. Hier past een taakstraf. Je draagt zo graag een joggingbroek? Hardlopen zul je! Veertig uur lang, in een plantsoentje, zodat je na afloop opgeveegd kunt worden door een tasjesdief of een zedendelinquent.

Wel gezien in Spanje: de pofbroek, een vormeloos ding, liefst in een afzichtelijk felle kleur, met het kruis ongeveer onder je knie. Opvallend vaak gedragen door meisjes die er in een hobbezak nog bloedmooi uit zouden zien, maar in een pofbroek dus niet. We volstaan met een waarschuwing of een goed gesprek.

Voor de strijd tegen de zichtbaarheid van navels, buikjes, buiken en penzen die het daglicht niet kunnen verdragen, is een investering van enkele miljarden noodzakelijk. Overtreders ontvangen een cadeaubon waarmee ze bij Hans Spekman een boezeroen kunnen aanschaffen.

Tatoeages, te beginnen bij die op armen en benen: de huid op traditioneel Afrikaanse wijze villen en afwachten hoe het herstelt. Allicht is het stijlvoller dan wat het was.

Maar de absolute smakeloosheidstopper van 2009 is toch wel de gladiatorsandaal. Gladiatoren waren heldhaftige mannen, die hun sandalen gedragen kunnen hebben om tal van redenen, alle van functionele aard. Een modieus statement zal het in ieder geval niet geweest zijn, want het waren uiteindelijk mannen, met bovendien een gevaarlijk beroep waarin zij zich geen frivoliteiten met hun schoeisel konden permitteren. Die dingen waren dus bedoeld als nuttig, niet als mooi. De vrouwen van 2009, onder aanvoering van een heel bataljon aan celebrities en modellen die met alles wegkomen behalve misschien pofbroekjes, vinden dit oudheidkundige relict, dit toonbeeld van viriliteit echter wel kek staan bij zichzelf.

Gevolg: een heel leger aan gladiatrices. Enorm charmant. Probeert u zich de schoentjes ook even voor te stellen bij de buurvrouw van de overkant.

Voor de leeuwen ermee!

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*