Blind

De forenzen die mij in de trein omringen zouden iedere dag dezelfde moeten zijn, maar de meesten beheersen de nondescripte uitstraling van de kantoorklerk zo volmaakt dat ik er zelden een herken. Een uitzondering vormt natuurlijk de blinde met zijn hond: die ziet iedereen, en dat kun je niet op twee manieren lezen omdat een blinde nu eenmaal niets en niemand ziet. Hoewel, deze blinde verdenk ik er wel eens van dat hij helemaal niet blind is maar gewoon geen leukere hond in het asiel kon vinden; zo niet blind ziet hij eruit.

Met die laatste uitspraak moet ik oppassen: het neigt naar een compliment terwijl er van een verdienste in het geheel geen sprake kan zijn. Datzelfde geldt voor de vertedering waarmee de blinde en zijn trouwe metgezel doorgaans bekeken worden. Vooral nondescripte kantoorklerken hebben daar een handje van. Alsof je per definitie sympathiek bent zodra je geen hand voor ogen ziet. Sowieso heeft het iets obsceens, kijken naar een blinde – bij een dove ga je ook niet vlakbij staan om te luisteren wat voor geluiden hij zoal voortbrengt.

Nu moet ik toegeven dat van de talrijke tirannen die deze wereld heeft voortgebracht de meeste redelijk goed bij zicht waren – zelfs de beruchte koning Eenoog, ook bepaald geen lieverdje, zag in vergelijking met zijn onderdanen relatief veel. Toch bestaat het niet dat zich in het brein van blinden louter vredelievende zaken afspelen. Blinden hebben ook recht op eikels in hun midden, en daarom heb ik besloten dat ik deze forenzenblinde uit respect een enorme klootzak vind. En zijn hond al helemaal: die gedraagt zich echt als een blindengeleideteef.

Het is ook een slecht huwelijk dat de twee hebben; ze hebben het, om in blindentermen te blijven, constant met elkaar aan de stok. Als de blinde even flink wil doorstappen, gaat de hond snuffelen aan alle pafpalen, kiosken en afvalbakken die op zijn pad komen; ontdekt de hond dat de veters van zijn baasje los zitten, dan neemt hij direct een spurt. Ik wil er liever niet aan denken hoe dat er thuis aan toegaat. Ik zou er in ieder geval doodziek van worden om altijd maar alles aan te moeten wijzen.

De laatste keer dat ik ze zag, was bij de trap waar ze het perron altijd verlaten. De hond was al enkele treden afgedaald, de blinde stond nog boven. Het was niet direct duidelijk wie op wie stond te wachten. Had de blinde niet door dat hij al bij de goede trap was doordat de trein twintig meter verder was doorgereden dan normaal, of wilde hij een keer een ommetje maken? De hond begreep het ook niet. Geërgerd keek hij omhoog, in de wetenschap dat zijn trouwe blik onbeantwoord zou blijven.

Onvergeeflijk: ik liep door zonder te kijken wie de strijd zou winnen. Sindsdien heb ik ze niet meer gezien. Misschien heeft de surplace de hele dag geduurd en zijn ze ’s nachts door de spoorwegpolitie van het station verwijderd. Misschien is de blinde zijn baan kwijtgeraakt vanwege de crisis. Misschien is de hond zijn baan kwijt vanwege de crisis en is de blinde opgegaan in de massa der nondescripte kantoorklerken.

’s Nachts zag ik de blinde in een droom met een andere hond. Ik vroeg me af waar en hoe hij die in vredesnaam ontmoet had. Het was een witte. Verdomd als het geen golden retriever was. Het tragische lot van een blinde: beleef je eens een spannend avontuurtje, is het met een golden retriever, het domme blondje onder de honden. Toen onze blikken elkaar kruisten, stak de blinde zijn hand op. Zie je wel, dacht ik, en dat kun je op twee manieren lezen.

Ik werd wakker van het geluid van een mug die rond mijn hoofd zoemde. Met een ferme klap spatte diens droom van mijn bloed letterlijk uit elkaar tussen mijn handen. Ondanks de volle duisternis in één keer uit de lucht gemaaid, puur op geluid.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

4 gedachten over “Blind”

  1. Zero, help je de blinden niet? Of alleen deze niet, omdat je hem een klootzak vindt…

    Gelukkig zijn er ook onder gehandicapten klojo’s, net als onder jongeren, hetero’s, bejaarden, Marokkaanse Nederlanders (of is dat te correct opgeschreven), forenzen, bloggers, lingokijkers (of lingoluisteraars), trosmensen, universiteitsmedewerkers, lesbiennes (al was het maar door het klotewoord alleen al), minister-presidenten en Volendammers (daar zijn ze er in de meerderheid).

    In ieder huist een klojo, en ik ben blij dat je de gehandicapte hier in niet discrimineert.

  2. Van een fraai beeld (een hond die geërgerd naar boven kijkt) tot een echte koan: wat is het geluid van één klappende hand.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *