De een wordt grijs, de ander kaal, en weer een ander loopt op zijn eenendertigste een boekhandel in om daar een boek aan te schaffen dat hij al lang en breed (want redelijk dik) in zijn kast heeft staan. De twee eerstgenoemde tekenen van ouderdom gaan zeer zeker niet aan mij voorbij, maar voor iemand met een doorgaans tamelijk ziek geheugen is het laatste toch wel behoorlijk confronterend – en het belooft overigens ook weinig goeds aan de vooravond van een schaaktoernooi.
Met het schaamrood op de kaken bracht ik Herinneringen van een engelbewaarder terug naar de winkel, te bedeesd om over het eerste woord van de titel een spitsvondige opmerking te maken.
‘Ach maar dat geeft toch niets, meneer’, zei de mevrouw achter de kassa, alsof haar winkel iedere dag door Alzheimerpatiënten werd leeggekocht. ‘Wilt u het ruilen voor een ander ander boek of wilt u een tegoedbon?’
Daar had ik even niet van terug. Ik wilde gewoon mijn geld terug, maar zo werkt het tegenwoordig kennelijk niet meer. Om zo snel mogelijk een einde te maken aan de vernedering besloot ik te kiezen voor de tegoedbon, me nog niet realiserend dat ik daardoor nog een keer door het stof zou moeten. Het boek waarvoor ik de bon zou inruilen, zou immers eeuwig verbonden blijven met de schande van het falende geheugen. Het kon maar beter een heel slecht boek zijn dat ik ervoor gekocht.
En zo besloot ik om al mijn moed te verzamelen en een boek van Arnon Grunberg aan te schaffen.
U moet weten dat dat heel moeilijk is voor mij. Onder geen beding mocht ik dan ook de winkel verlaten met de suggestie dat ik dit voor mijn plezier deed.
‘Ik heb hier een tegoedbon, omdat ik zo slim was om een boek te kopen dat ik al had’, begon ik dan ook tegen de verkoper van dienst.
‘Ach maar dat geeft toch niets, meneer’, antwoordde deze, alsof zijn winkel iedere dag door Alzheimerpatiënten werd leeggekocht.
‘Jawel, dat geeft wel, en daarom is dit straf. Ik háát Grunberg namelijk’. Het kwam uit de grond van mijn hart, vlak bij mijn tenen.
‘Maar dat moet u helemaal niet doen, meneer! U moet dan een leuk boek kopen!’
Het was niet geheel duidelijk of hij doelde op mijn strafexercitie, of dat hij zijn eigen mening over Tirza gaf.
‘Is het geen leuk boek dan?’, probeerde ik voorzichtig.
‘Het is helemaal niks! Die man is verschrikkelijk!’, zei de man vrolijk.
We wisselden een blik van verstandhouding.
‘Doet u hem dan toch maar’, zei de engel op mijn schouder.
Ik bewaar nu al goede herinneringen aan dit boek. Maar voor ik het nog enigszins objectief kan lezen, dien ik wel eerst de cover, de achterflap en de eerste pagina’s er rigoureus uit te scheuren en ritueel te verbranden, zodat ik niet meer kan zien wie het geschreven heeft – en het misschien wel vergeet.
Bartek, wil je voor mij voetbalplaatjes sparen?
Zijn bundel met brieven uit het Parool en de Humo (geloof ik) is erg goed leesbaar, het heet “Omdat ik u begeer”.
En nu ook nog vergeten de zerocoruspartijen hier te plaatsen… Dat was vorig jaar beter verzorgd.
VIC heeft een keer “How to be good” van Nick Hornby sehr Alzheimerisch niet alleen voor de tweede keer aangeschaft, maar tevens voor de tweede keer GELEZEN. En steeds dacht VIC, ken ik dit niet al? Dit komt best bekend over! Maar… *dit* stukje ken ik niet! Of wel… nee… ja, wel.. nee niet…
*zucht*
xV
Heb ik dat niet ooit geadviseerd over Tirza, het te lezen zonder kaft etc? Heel goed! Durf je het aan na Owen Meany?
@petol. Ik heb het vorige week uitgelezen en ik vond het wel een goed boek. Ik heb overigens twee keer hetzelfde boek van Hella Haase aangeschaft. Het oude exemplaar maar aan Sparta cadeau gedaan en ik schaam me te zeggen dat het laatst aangeschafte exemplaar volgende week meegaat op vakantie omdat ik het nog steeds niet heb gelezen.
Maar ja, ik heb de leeftijd tenminste.
je hebt me op een idee gebracht. Bij het opruimen een paar weken geleden ontdekte ik dat ik genoeg potjes gedroogde koriander had voor de rest van mijn leven. Misschien wil de supermarkt ook wel een tegoedbon verstrekken.
Het was dan ook erg grappig toen ik Tirza aan de moeder van zero gaf voor haar verjaardag, dat gezicht van hem, haha.
@ ivo victoria: deze titel maakt daar wat mij betreft ook een goede kans op.
Ik heb het boek in kwestie even uit de kast gepakt – ja, ik heb het nog wel, want ik ben niet zo goed in boeken weggooien. Op het titelblad heb ik voor mezelf de volgende waarschuwing neergepend:
“Rotboek.
NIET (dubbel onderstreept) herlezen!
Op de helft gestopt uit kwaadheid.”
Troost het je als ik zeg dat ik ook al een keer een boek dubbel heb gekocht? Nog wel een boek van Bernlef, inderdaad, die ook ooit een boek schreef over… Juist.
Als vakantielectuur vond ik Tirza goed te lezen, maar Grunberg blijft natuurlijk wel een onuitstaanbaar ventje.
waarom koopt u dan niet gewoon Onze Oom, waarvan iedereen beweert dat het zijn slechtste boek is? dan had u er nog een stukje zie-je-wel-i-told-you-so-plezier aan over gehouden.