Toen mijn ouders behalve van mij ook nog van elkaar hielden, de Commodore 64 moest nog op de markt verschijnen, hebben ze voor hun lieftallige zoon, dat ben ik dan in dit geval, wat geld opzij gezet, waarvan zij later, de Muur stond nog altijd fier overeind, een deel belegd hebben. Heel veilig hoor, want met een kinderleven neem je natuurlijk geen enkel risico. De achterliggende gedachte was dat ik na achttien jaar stelselmatige verwaarlozing een spaarcentje hard nodig zou hebben, en ik mijn ouders dan alsnog dankbaar zou zijn voor hun vooruitziende blik.
Helaas bleek het nogal lastig om mij slecht op te voeden, was mijn intelligentie onstuitbaar en werd de rode loper op het pad der carrière vroegtijdig uitgerold. Kortom, dat geld is nog nooit nodig geweest en staat zichzelf inmiddels al meer dan twintig jaar onaangeroerd te vermeerderen. Een proactieve medewerker van de ABN Amro met hart voor de zaak zou de rekening zomaar kunnen opheffen omdat de eigenaar het bestaan ervan waarschijnlijk toch vergeten is.
In plaats daarvan kreeg ik anderhalf jaar geleden een informatiepakket met vragenlijst. In verband met nieuwe Europese regelgeving was de bank verplicht mijn beleggersprofiel vast te stellen alvorens men mij mocht adviseren over hoe ik mijn toch al overvloedige geld nog overvloediger zou kunnen maken. Als ik de vragenlijst netjes op tijd terugstuurde, kon men mij in 2008 beter van dienst zijn.
De herinnering die ik even later kreeg, was al iets dwingender van toonzetting, maar even kansloos. Ik wil namelijk helemaal niet geadviseerd worden over mijn beleggingsportefeuille: die is zoals-ie is, zo heb ik ‘m gekregen en ik kom wel een keer met een zak langs om het allemaal op te halen. Maar het zijn volhoudertjes, daar bij de ABN Amro. De portokosten die de bank in 2008 heeft geïnvesteerd om mijn beleggersprofiel te achterhalen, overstijgen de uitgekeerde rente over mijn spaarrekening ruimschoots. En steeds zonder succes, want de lust om over beleggingen geadviseerd te worden, werd dit jaar natuurlijk niet echt aangewakkerd.
Tot afgelopen week mijn voicemail werd volgepraat door een medewerkster van de ABN Amro. Of ik die vragenlijst die ze nu voor de zoveelste keer naar me toe had gestuurd eindelijk eens wilde terugsturen, omdat anders na 31 december alle transacties geblokkeerd zouden worden. Dat stond ook in de brief, mocht ik die nog niet gelezen hebben. En als ik nog vragen had, kon ik op kantoor langskomen. Aan de tongval van de dame was reeds te horen dat dit een reis naar Rotterdam zou betekenen, omdat de rekening daar ooit geopend was. Driewerf hoera voor de globalisering.
In arren moede ben ik de vragenlijst maar gaan invullen. Het bleek het moeilijkste multiple choice-examen te zijn dat ik ooit heb gemaakt. Wat eigenlijk het doel was van mijn beleggingsportefeuille, wilden ze eerst weten, waarbij ‘Zakcent indien mislukt in het leven’ geen optie was, evenmin als ‘geen’. ‘Algemene vermogensgroei’, gokte ik dus maar.
In hoeveel jaar ik mijn beleggingsdoel wilde bereiken, was vraag 2. Een lastige vraag als je geen doel hebt. Het doel is allang bereikt, dus omcirkelde ik antwoord a: ‘In minder dan 1 jaar’. Even later wilde men nog weten hoe ik zou reageren als ik te maken zou krijgen plotselinge forse koersdalingen. Dat was natuurlijk een makkie: ‘Ik slaap net zo lekker als anders’. Ja, hallo, ik heb het maar gekregen hoor.
En nu heb ik dus een zeer offensief beleggersprofiel. Ik wil alleen maar geld voor mezelf, ik wil het snel en ik durf gerust mijn hele vermogen in de waagschaal te stellen; ik slaap geen minuut minder als er iets mis gaat. Het is een kwestie van dagen voor ik de eerste aandelen aangesmeerd krijg. Volgend jaar rond de kerst zit ik op een houtje te bijten.
Bedankt, o ouders!
Nou, u ook bedankt. Want door mensen zoals u blijft de economie gewoon draaien. Of rollen. Of wat doet ie.
Een offensief beleggersprofiel.
Johan Derksen – of was het Jan Mulder -sprak van de week de volgende wijze, ja, levenslesachtige woorden: “de beste aanvallers gaan kapot in aanvallende systemen.”
Trek uw conclusies nu het nog kan. Welke ze ook mogen zijn.
[Offensieve beleggingsportefeuille, prutteldepruttel.]
Yep, gewoon overhevelen die hap, asap.
Ik vind de actie van Ton wel aanbevelenswaardig. O nee, nou geef ik ook advies 😉
Pas maar op, want het is inderdaad zo dat het geld op een rekening na een bepaalde (lange ) periode aan de bank vervalt als men niets meer van de rekeninghouder heeft vernomen.
De dwingelandij met het beleggersprofiel heeft mij een paar jaar geleden doen besluiten de beleggingsrekening onmiddellijk op te heffen en het geld gewoon op de spaarrekening te zetten. En zelfs toen er dus geen geld meer op stond bleef ik dreigementen ontvangen dat de handelingen geblokkerd zouden worden als ik geen beleggingsprofiel instuurde.