‘Goedemiddag, ik heb een praktische vraag. Heeft iemand bij jullie op de afdeling misschien een DVD-brander?’
(stilte)
‘Ehh, nou, heeft u dat zelf niet?’
(‘Jawel, natuurlijk wel, maar ik voel me zo eenzaam en vind het fijner om even langs te komen.’)
‘Nee, ik heb er zelf geen.’
‘En uw collega’s ook niet?’
‘Nou, ik heb het niet bij iedereen gevraagd, maar ik heb een vrij nieuwe computer, dus ik ga ervan uit dat zij er ook geen hebben. En het heeft nogal haast, dus ik dacht ik bel jullie en dan kom ik even langs.’
‘Ah, u heeft een nieuwe computer! Hoe lang al?’
‘Nou, een maand of twee.’
‘O, dan heeft u ook een DVD-brander.’
(…)
‘Ik heb geen DVD-brander.’
‘Dat kan niet.’
‘Jawel.’
‘Wat staat er dan op uw laatje?’
‘Dat ik geen DVD-brander heb.’
‘Welke icoontjes staan er dan op?’
‘Vooral die ene dat er een DVD-brander zou zijn, staat er niet op.’
‘Heeft u al eens geprobeerd om een DVD te branden?’
(‘Heb jij al eens geprobeerd om te vliegen op je driewieler?’)
‘Nee.’
‘Dat stel ik voor dat u het eerst zelf probeert, en dat u terugbelt als het niet lukt.’
‘Da’s goed. Dag!’
‘Dag.’
(Dat laatste natuurlijk om ervan af te zijn.)
Nu ik het opschrijf, geloof ik nog minder dat dit echt gebeurd is dan toen ik de hoorn erop smeet.
En dan gewoon 30 seconden later terugbellen en opgewekt “Nee, hij doet het niet hoor!” roepen?
Nou moet ik ze wel nageven: er bellen een hoop idioten naar helpdesks.
Ik heb toevallig deze week geprobeerd een DVD te branden op mijn werkcomputer. Er zat het goede logootje op de cd-lade, maar toch vond de computer zelf dat hij alleen cd’s kon branden. Dus zelfs als dat logootje er wel op zit…
En ik neem aan dat het branden inmiddels gelukt is? Ben benieuwd naar het volgende verslag waarin je je excuses gaat aanbieden…
Maak er anders een foto van en mail ze die, kunnen ze ’t zelf zien. 😉
Ik vind het knap dat je op zo’n moment zo netjes blijft 🙂