Waardig

De ellende begon een paar jaar geleden met Expeditie Robinson. Als een deelnemer daar weigerde om de godganse dag stokjes tegen elkaar aan te wrijven of urenlang met stenen in de weer te gaan, en in plaats daarvan gewoon de camera- of geluidsman om een aansteker vroeg, werd hij verguisd als ‘niet robinsonwaardig’. Degene die na een wekenlang dieet van boomschors en zeealg (nauwelijks eetwaardig) een bakje rijst had gewonnen en dit niet wenste te delen met zijn tegenspelers idem dito: niet robinsonwaardig.

Sindsdien moet alles maar waardig zijn. Van de uitvaart van een in Uruzgan omgekomen soldaat kan ik me daarbij nog iets voorstellen. Lastiger wordt het al wanneer de atleticowaardigheid (spatie-alert!) van John Heitinga in twijfel wordt getrokken; ik bedoel, die man draagt bij aan het afwenden van een Nederland onwaardige nederlaag. Maar het is toch echt de onuitputtelijke brij aan tv-formats die op dit gebied de kroon spant – en de deelnemers dicteren bovendien dat iets zelden onwaardig is, maar bijna altijd niet huppeldepupwaardig, let maar eens op. Claire was als laatkomer in de Gouden Kooi niet kooiwaardig, iemand met twee linkerhanden is niet blokwaardig, en ik voeg daar op persoonlijke noot graag aan toe dat Jörgen Raymann tijdens de Democratische Conventie bepaald niet obamawaardig was.

Het laatste in de oneindige reeks is het RTL-programma Wie is de chef?. Een programma met een tamelijk cryptische formule, want vier mensen, van wie er maar één een echte chef-kok is, gaan voor elkaar koken en de anderen moeten dan raden wie dat is. De echte chef krijgt van de programmamakers opdracht om zich anders voor te doen dan hij is, terwijl de amateurs hun uiterste best doen om een chef te lijken – behalve dan dat ze niet mogen doen alsof ze in het dagelijks leven chef zijn, want de echte chef moet al doen alsof hij boekhouder is, of zoiets. Kortom, een formule die aan alle kanten rammelt, maar u begrijpt natuurlijk allang dat in de gebruikelijke beschouwingen van de kandidaten waarmee het programma gelardeerd wordt slechts één vraag centraal staat: is het menu dat de kok van de dag heeft geserveerd wel chefwaardig?

“Ja, het dessert van Martin zou best chefwaardig kunnen zijn. Maar de glazen en het bestek waren echt heel vies en dat zul je bij een chef nooit zien. Nee, dat is echt niet chefwaardig.”

Waardig. Het zou me niets verbazen dat onafhankelijk universiteitwaardig of zelfs mauricedehondwaardig onderzoek zou aantonen dat Jan Peter Balkenende (niet ministerpresidentwaardig) een doorslaggevende rol heeft gespeeld in het beklijven van dit niet nederlandsetaalwaardige achtervoegsel.

U vraagt zich intussen misschien af hoe ik dat allemaal weet, van al die tv-programma’s. Maar dat houd ik toch liever voor me; dat zou niet zerowaardig zijn om bekend te maken. Sterker nog, laat ik de stoute schoenen gewoon eens aantrekken, dat zou zelfs uitermate zeroonwaardig zijn.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*