Blief jij TUC?

‘Weet je wat het is tegenwoordig,’ zei oma, ‘ze doen tegenwoordig net of je achterlijk bent. Laatst was hier een zuster en toen had ik van die pijnstillers, hoe heten die ook alweer…’
‘IBUPROFEN, OMA?’
‘Hè, wat zeg je?’
‘IBUPROFEN??’
‘Juist ja, paracetamol… en op een gegeven moment waren ze weg van mijn nachtkastje, dus ik zeg tegen die zuster Zuster, kunt u misschien in die kast kijken of de paracetamol daar misschien ligt, dus die zuster kijkt en die zegt Ja mevrouw, ze liggen hier op het tweede plankje, die zult u wel hier neergelegd hebben, ik zeg Nou ik weet wel wie die daar neergelegd heeft, dan hebt u zelf gedaan, Nee hoor, zei ze, dat heb ik niet gedaan, ik zeg Joh ik kan amper bij het eerste plankje, hoe kan ik het dan op het tweede plankje gelegd hebben… ja, ze doen net of je gek bent hoor, maar kan ik er wat aan doen dat ik nog bij mijn koppie ben… zeg, blief jij TUC?

Blief jij TUC. Ik geloof niet dat die vraag mij in de 31 jaar dat ik op deze aardkloot rondloop ooit is gesteld. Terwijl ik me nog afvraag hoe oma (97), die werkelijk stekeblind is, überhaupt weet dat haar kastje twee plankjes heeft, ratelt ze alweer verder:

‘Laatst ook, een maand of acht geleden, komt er een zuster binnen met een doosje pillen, ik zeg Wat zijn dat voor pillen, ze zegt Dat zijn kalktabletten met vitamine D, ik zeg Kalktabletten, waarom moet ik kalktabletten, ze zegt Dat heeft de chirurg voorgeschreven, ik zeg Welverdorie, ik ben helemaal niet bij de chirurg geweest, Jawel mevrouw, zegt ze, ze zegt Dat zult u dan wel vergeten zijn, ik zeg Voor de drommel niet! Ja want zo gaat het hoor, ze doen gewoon of je het vergeten bent, ik zeg Voor de drommel niet! Ik ben helemaal niet bij de chirurg geweest, welke chirurg was dat dan volgens u? En welke chirurg houdt zich nou bezig met kalktabletten, dat is toch idioot, nee hoor, ik hoef die dingen niet. Nou en toen hoefde ik ze niet te nemen, maar er zullen hier best mensen zijn die dan niks zeggen en dan gewoon die dingen krijgen.’

Ik zei dat ik dat laatste graag geloofde.

Iets over vijven werd het avondeten gebracht, een ideaal moment om ertussenuit te knijpen.
‘Het eten? Nu al? Goh, wat was het ook weer vandaag? Een runderlapje geloof ik.’
‘Kijk eens mevrouw Zero, een lekker bordje spaghetti.’
‘O ja, spaghetti. Hè wat jammer zeg, dat ze nou zo vroeg komen. Nu is het net of ik jullie wegjaag met dat eten. Normaal komen ze pas om half zes.’

En daar zat omaatje dan weer alleen, gebogen over de hap spaghetti die ze niet kon zien, het pakje TUC onaangeroerd op tafel.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

8 gedachtes over “Blief jij TUC?”

  1. Och Mijn oma wist dat ze pilletjes had in de la .. ergens voor. Maar waarvoor nou he? Het was belangrijk hoor. Maar wat was het dan toch?

    De pilletjes bleken homeopathisch .. tegen vergeetachtigheid 🙂

  2. 97, wat een leeftijd… Die was al 34 toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak! Ze had bijna de moeder van mijn moeder (82) kunnen zijn!
    Het lijkt me een leuke oma.

  3. Ik vind ze best lekker, die TUCs. Laatst had ik een pak met Baconsmaakje. Heerlijk met smeerkaas erop of bij bier/voetbal. Maar wat moet oma nou met TUC? Of kijkt zij ook voetbal met een halve liter-blik in haar ene hand en de TUCs in de andere? Overigens tracteerde mijn oma mij altijd op speculaas en dan wou ik er persé een met een molentje erop. Uit zo’n ouderwetse koektrommel met scharniertje. Die had verder alleen Saarjte van Swieb.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *