Foekje

Hendrik Dillema moet gedacht hebben dat zolang hij met zijn diepe bariton maar vaak genoeg ‘Ik heet Foekje’ zou zeggen, niemand zou kunnen bevroeden dat achter die gespierde harige torso met een bobbel in zijn broek een man zou kunnen schuilgaan. Als bij iemand al het geringste vermoeden zou rijzen, was daar altijd nog die naam. Foekje. Een man die zich Foekje noemt? Dat nooit.

Maar Hendrik had buiten de familie Blankers-Koen gerekend. Op instigatie van Fanny’s vader werd een seksetest voor vermeende atletes georganiseerd, waarvoor ook Foekje werd opgeroepen. Het schijnt een vernederende ervaring geweest te zijn, maar Foekje moest wel een paar weken op de uitslag wachten. Kortom, die is niet op het biljart gelegd of uit douchen gestuurd, want dan was het direct duidelijk geweest.

Het waren natuurlijk ook andere tijden, mensen.

Waar zou die schandalige seksetest dan uit bestaan hebben? Zouden ze haar hebben gevraagd wat buitenspel is en kon ze het glashelder uitleggen? Viel ze door de mand omdat ze prima kon kaartlezen en op de plek van bestemming aangekomen de auto vlekkeloos kon parkeren? Lieten ze haar een huis binnenwandelen en liep ze weliswaar direct naar de keuken, alleen niet naar het aanrecht maar naar de koelkast om een biertje te pakken?

We zullen het nooit weten, maar één ding weet ik wel: als ik er ooit van word beschuldigd dat ik een vrouw ben, dan heb ik, ehm, hoe zal ik dat eens zeggen, keihard en onomstotelijk bewijs om het tegendeel te bewijzen. Waarom heeft Foekje dan geen protest aangetekend en geroepen: “Jullie lullen maar wat! Ik pik dit niet!” – had ze meteen de lachers op haar hand gehad.

En zo heeft Foekje het mysterie mee zijn haar het graf in gedragen, vermoedelijk als maagd, want er is ook nooit een minnaar geweest die het bestbewaarde geheim van Burum heeft willen ontrafelen. Nooit is iemand op het idee gekomen om die broek eens naar beneden te trekken, zelfs postuum niet. Dat doen we wel met DNA, vonden ze bij de VPRO. Dat hebben we nu toch uitgevonden, dus laten we het maar eens gebruiken.

Een beetje omslachtig, als je het mij vraagt, en er is nu uitgekomen dat Foekje een vrouw was met xy-chromosomen. Ja, of een kerel met verdacht veel xx-chromosomen, denk ik dan. Hoe dan ook: ze ging er niet langzamer door lopen. Ik voorzie een gouden toekomst voor de embryoselectie.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

8 gedachtes over “Foekje”

  1. VIC wil best advocaat van de duivel spelen, en stellen dat nu achteraf toch wel blijkt dat Foekje een oneigenlijk voordeel had, toen ze nog mee rende. Net als een man dat zou hebben, zou die tegen vrouwen rennen.

    VIC bedoelt maar.

    xV

  2. Toevallig heb ik vorige week een artikel over haar in Trouw gelezen. Ik vind het eigenlijk een hele trieste zaak. Door een test, die achteraf absoluut niet betrouwbaar bleek, is niet alleen een sportcarriere maar ook een leven van iemand verpest. In al die jaren zou men het over Foekje ipv over Fanny gehad kunnen hebben.

  3. Ik heb al eens eerder een uitzending van Andere Tijden over Foekje gezien, dacht ik. Vorig jaar of zo. Daarin lag vooral de nadruk op het feit dat het gewoon een smerig opzetje was van meneer Blankers om op vuige wijze een concurrente van zijn vrouw uit te schakelen.

  4. Ik vind dit je slechtse blog ooit. Nu moet er een de slechtse zijn, maar deze zal me ook nog wel even bij staan als slecht: En dat is dan wel weer jammer…

  5. Chill, Eric.

    VIC is wel blij met dit stukje… ze had nog nooit van Foekje gehoord, en nu wel.

    🙂

    Toch wel frappant dat er op basis van een vage test (wat hebben ze nou uiteindelijk *wel* getest, in die befaamde jaren 50?) besloten wordt een record-houdster te schorsen. O, en dan later toch weer niet. Pffffff. Typisch.

    xV

    P.S.: in deze categorie, onder “Boeken”: Middlesex, van Jeffrey Eugenides.

  6. Een vriendin van mij heeft ook AIS. Heel pijnlijk voor een vrouw om daarmee gefonfronteerd te worden, en jammer dat Foekje toen niet uitgelegd heeft kunnen krijgen wat er met haar aan de hand was.

  7. Ik had nog nooit van dat verhaal gehoord en ik had net als jij allerlei vragen. Het blijft wel curieus. Wat mij betreft hoort dit soort verhalen ook gewoon bij jou thuis.

  8. Je gaat hier wel heel makkelijk voorbij aan het feit dat het 1950 was, atletes niets te vertellen hadden en autoriteiten wel en dat seksualiteit voor 99% niet bespreekbaar was, laat staan lastige en verwarrende vragen. Je suggereert dat de seksetest helder en duidelijk is geweest. Maar dat die seksetest een argument was dat er bijgehaald werd om een doel te bereiken vertel je er niet bij.

    Had ze in 1990 geleefd dan was het wel anders gelopen, dat is duidelijk. Een tekst als “vermoedelijk als maagd, want er is ook nooit een minnaar geweest die het bestbewaarde geheim van Burum heeft willen ontrafelen. Nooit is iemand op het idee gekomen om die broek eens naar beneden te trekken, zelfs postuum niet” hoort thuis in de Telegraaf of op GeenStijl. Veel insinuatie, nul feitelijkheid. Net zo makkelijk kun je beweren dat Foekje zich door het gedoe niet heeft durven ontplooien.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *