Pies

Terwijl mijn blaas op springen stond attendeerde een oplettende lezeres mij erop dat ik binnen een week zowel over zweet als over poep had geschreven, en dat het dus welhaast niet anders kon of een verhandeling over de diepere finesses van het urineren was aanstaande.

Nu zijn de talloze fijnzinnige facetten van het mannelijke plasplezier waarschijnlijk lastig uit te leggen aan een vrouw, maar feit is dat het een populaire bezigheid betreft, zeker in cafés, en het lijkt erop dat marketeers dit goudgele mijntje nu eindelijk ook ontdekt hebben.

Zo werd ik in café De Beiaard op het Spui in Amsterdam laatst op het toilet geconfronteerd met een genarrowcaste reclame voor Rabo SMS Betalen, waarmee je heel makkelijk, via sms (zonder hoofdletters dus), je vrienden terug kan betalen als je weer eens geen geld bij je hebt. OK, denk ik dan, handige plek om te adverteren, maar de slogan was niet zo gelukkig gekozen: “Met Rabo SMS Betalen deel je de pot”.

Toilet, pot, de pot delen: eureka, woordspeling, klaar, moet de bedenker hiervan gedacht hebben. Maar sorry hoor: als ik net Willem-Alexanders favoriete bezigheid aan het uitoefenen ben, is het delen van de pot wel het allerlaatste waar ik behoefte aan heb. Of bedoelen ze soms dat je met je hele vriendengroep op stap mag met Fatima Moreira de Melo, die dan vervolgens lesbisch blijkt te zijn?

In het etablissement waar ik op de storende omissie in mijn oeuvre werd gewezen, hadden ze het over een hele andere boeg gegooid. Hier geen reclame, maar des te meer aandacht voor de ultieme plassensatie, middels hangpotten van een metaalachtig materiaal dat hinderlijk gekletter tot een minimum leek te beperken. Het ledigen der blaas bleek er een grandioze ervaring, die passend werd afgesloten door een automatisch spoelmechanisme dat actief werd op het moment dat de laatste druppel geloosd was.

Nu heb ik het normaal gesproken niet zo op snufjes die onzindelijkheid als uitgangspunt hebben, zoals ook die richtvliegen en die richtduitsevlaggen die ervoor moeten zorgen dat je niet naast de pot pist. De veronderstelling alleen al dat ik niet zou kunnen richten of te bedonderd ben om door te trekken! Edoch, in het onderhavige geval sloot de automatische spoeling zo perfect aan op de urineerhandeling dat ik er niet over durfde te klagen.

Maar toen.

U weet hoe dat gaat als er behoorlijk wat bier wordt getak-tak-tak-tankinkt: dan moet je niet alleen vaker, maar ook langer per keer. En zo gebeurde het dat ik even later het metaal van dezelfde bak met mijn straal aan het teisteren was toen er halverwege ineens werd doorgetrokken TERWIJL IK NOG BEZIG WAS! Ik schrok me uiteraard een ongeluk en zal u de taferelen die zich vervolgens afspeelden besparen, uit angst dat de kosten voor het overwerk van de schoonmaakploeg alsnog op mij verhaald zullen worden.

Maar niks geen sensor dus die het einde van de plasbeurt detecteert; gewoon hopsakee na dertig seconden spoelen geblazen! En nu geef ik u op een briefje: nog geen week nadat de rokers op de knieën zijn gedwongen is de jacht op de drinkebroeders geopend. Het gaat nu nog subtiel met een indirecte hint, maar hoe lang zal het duren voordat er van die borden verschijnen met ‘U drinkt te veel’, zoals je die ook wel langs de weg ziet met ‘U rijdt te snel’?

Of natuurlijk ‘U plast te langzaam’, want ik word ook een jaartje ouder. Morgen om precies te zijn. En dan ben ik echt te oud voor dit soort onderwerpen hoor.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*