Als het aan de Partij voor de Arbeid ligt, moet een bedrijf zijn deuren in de toekomst sluiten als niet ten minste 40% van de topfuncties wordt bekleed door vrouwen. Je vraagt je bij het kennisnemen van dergelijke voorstellen af hoe dolend een partij kan worden.
Geert Wilders zou zo’n idee met verve kunnen lanceren, zijn pleidooi gelardeerd met krachttermen over een machtsbeluste kliek die elkaar baantjes toeschuift en vrouwen als minder dan varkens beschouwt, hooguit nuttig als potentiëntele maitresse. En bij voorkeur zou Geert natuurlijk niet pleiten voor meer participatie van vrouwen, maar eerder tegen het aandeel moslims of PvdA’ers. ‘De PVV zegt: meer dan 40% PvdA’ers in de top, deuren op slot.’
De volstrekte onhaalbaarheid van zo’n plan zal Geert niet deren, het gaat hem om het principe. Als hij 40 roept en 2 haalt, is hij een gelukkig man. Maar zo’n Mariëtte Hamer, die binnenkort de voorzitters- van Jacques Tichelaar overneemt, meent dit gewoon echt serieus (ook al waren de plannen vorig jaar nog over een veel langere termijn uitgesmeerd), en gaat zoiets dan ook nog op nationale secretaressedag verkondigen, met onherstelbare jeuk tot gevolg.
De PvdA had bij de laatste verkiezingen ook een kandidatenlijst van wel tachtig mensen waarin mannen en vrouwen steeds om en om stonden. Dat is een beetje hetzelfde als je klok stilzetten om ervoor te zorgen dat hij in ieder geval tweemaal per dag de juiste tijd aangeeft: heel correct maar je hebt er verder niks aan. In het Nederlands Elftal staan ook niet altijd vijf linkspoten en vijf rechtspoten (en een keeper) in het veld, en als het de opstelling ten goede komt om een keer een extra aanvaller in te zetten, dan zal het Gilde der Middenvelders daar hoogstwaarschijnlijk geen aanstoot aan nemen.
Ik voorzie dat het voorgenomen vrouwenquotum, een term overigens die afkomstig lijkt uit de veehouderij, de doodssteek betekent voor het fenomeen eenmansbedrijf, dat als het aan de PvdA ligt straks dus een exclusief voorrecht is voor de vrouw, en daarmee de facto omgedoopt kan worden tot eenvrouwsbedrijf. Tenzij er veel mannen zijn die voor minstens 40% vrouw zijn, maar of dat nu van die ondernemende types zijn, betwijfel ik.
Je zal straks maar 41,3% vrouwen in de top van je bedrijf hebben en er komt er eentje onder de tram. Ben je in overtreding! Of je heet Unilever en je komt ondanks verwoede pogingen niet verder dan 39,6%. Dan moeten er dus gedwongen ontslagen vallen, en sowieso: om dat percentage te halen zullen al die topmanagers die er nu zitten toch van hun plek moeten. Gaan die dan de wc’s schoonmaken, uiteraard met behoud van salaris? En gaan we dan daar weer over klagen?
En waarom eigenlijk 40%? Zijn vrouwen soms minder waard dan mannen? En waarom meer vrouwen, en niet meer allochtonen of meer vijftig-plussers? Of is dat de volgende stap, en wordt het vormen van een door de overheid goedgekeurde raad van commissarissen in de toekomst een ware legpuzzel?
Dat aantal van veertig is overigens wel fascinerend. Was het niet Peter R. de Vries die als voorwaarde voor zijn overstap naar de politiek stelde dat ten minste 40% van het volk hem een waardevolle aanvulling zou vinden? Legt Tonny Verdonk haar lat niet op ten minste veertig zetels? Kennelijk staat veertig symbool voor ‘veel’, en voor de ambitieuze politicus voor ‘genoeg’. Gelukkig voor ons komt men steeds niet in de buurt van de verwezenlijking van de ambitie.
Dat is ook wat:
Ik ben namelijk 1 meter en…40 centimeter!
Vandaar het voorstel: elk bedrijf moet minimaal een topmanager van 1.40m in dienst hebben.
Net zo onzinnig.
Maar wel veel leuker.
Voor mij.
Ik begrijp de kritiek op dit soort plannen goed. Maarrr…. zou er zonder dwang evenveel zijn veranderd als nu het geval is?
Met dwang zijn er veel zaken ten goede en ten kwade gekeerd. De pressie die ds. M.L. King uitoefende in de VS heeft zeker wat veranderd voor een aantal amerikaanse burgers. Nou was dat een particulier initiatief en geen staatsdwang.
De gelegaliseerde zakkenrollerij, ook een vorm van dwang, beter bekend als “de belastingen”, leidt tot aardig wat ellende. Maar evenzeer tot een aantal goede zaken.
Kortom: de ene dwang is de andere neurose niet.
Heeft u zich verdiept in het Noorse voorbeeld, waar de PvdA’er Kalma zijn inspiratie vandaan haalt?
En bent u op de hoogte van het onderzoek dat aantoont dat je beter een baan boven je “niveau” kunt nemen om tot kwalitatief hoge prestaties te komen?
Die twee gegevens in aanmerking genomen, zou het voorstel van Kalma de moeite waard zijn een paar jaar toe te passen.
Of heb ik de ironie niet goed gelezen en bedoelde je dat 40 procent een belachelijk quotum is en had je liever 100 procent gezien?
40 is trouwens het nieuwe 30.
Dat die maatregel in Noorwegen blijkbaar vruchten afwerpt, vind ik reden genoeg om het in Nederland ook te proberen. Ontzettend gezeik om allerlei excuses te vinden in de Nederlandse vrouwenaard zoals ik elders las, of dat andere achtergestelden dan ook aan de bak moeten (is dat niet de drogreden van de slipperly slope?). Laat Nederland zich als een vent gedragen: gewoon invoeren en niet zeuren. Eventueel mogen mannen tijdelijk benoemd worden als erevrouw. Dat hoeft geen probleem te zijn, alle mannen die ik ken zijn godzijdank halve wijven.
Het doet mij denken aan een missive in het verleden, dat 5 procent van de werknemers gehandicapt moet zijn. Een collega sprak toen de woorden: “ik hoop niet dat ze bedoelen: verstandelijk gehandicapt. Want dan zal het nog niet meevallen het percentage hier zover terug te dringen.”
Jaja, zoals ik in mijn omgeving ook wel eens hoor: het komt pas goed als de vrouwen de maatschappij gaan runnen. En dat lukt wellicht in het Waterman-tijdperk, want dat is veel meer gericht op samenwerken en dat brengt me op het getal van 4, want dat is het vierde era na dat van de Stier (4000 BC-2000 BC), Ram (2000 BC-0) en Vissen (0-2000 vgl. Christendom). Nou, alles is weer rond.
VIC noteert: 40 bestaat uit een 4 en een 0.
VIC vraagt: wie is de 4?
…en Ali Baba had veertig rovers.
Mohammed was 40 jaar oud toen hij zijn eerste openbaring kreeg…
U vergeet nog de 40 wijken van Vogelaar.
Het heeft zijn oorsprong in de bijbel. 40 betekent daar “in een door God bepaalde tijd” en wordt veelal gebruikt in situaties waarin men zich voorbereidt op een transformatie, bvb. 40 dagen vasten.
De koningen Saul, David en Salomo regeerden elk 40 jaar. 40 etmalen van regen die de zondvloed als gevolg had. Goliath stelde zich 40 dagen op voor de strijd tegen David. Het leven van Mozes is verdeeld in drie periodes van 40 jaar waarvan de laatste: 40 jaar in de woestijn op weg naar het beloofde land. Mozes verbleef 40 dagen op de berg Sinai. Na zijn doop in de Jordaan verbleef Jezus 40 dagen in de woestijn. Tussen de opstanding van Jezus en zijn hemelvaart ligt een periode van 40 dagen. Jezus verbleef, als stoffelijke mens, 40 maanden op aarde.
Ik wist dat ook allemaal niet hoor, maar ik dacht: ik zoek het even voor u op. Zonder dank.
Jammer dat zoveel feministen (m/v) de plank misslaan.
Ik ben tot de politiek incorrecte slotsom gekomen dat het niet in de aard van de meeste vrouwen ligt om in onze huidige maatschappij topfuncties te bekleden. Om zich daar te handhaven zijn vrouwen namelijk gedwongen zich voltijds een mannelijke, hiërarchische stijl aan te meten. Daar worden veel vrouwen ongelukkig en onaantrekkelijk van.
Een politiek zo mogelijk nog incorrecter slotsom van mij is, dat nagenoeg iedereen er ongelukkig en onaantrekkelijk van wordt, die de geldeconomie waarop onze maatschappij draait ook maar enigszins serieus neemt. De kern van het vrouwelijk principe is, heel grof gesteld, samenwerking, vrijheid en gelijkwaardigheid. Die van het mannelijk principe is concurrentie en controle.
Zolang wij geloven in een concurrentiemaatschappij, een mannenwereld (en wij geloven daarin zolang wij daaraan actief deelnemen) zullen wij allen onvrij en ongelukkig blijven.
De enige voorwaarde waaronder “meer vrouwen aan de top” mij zinnig lijkt is een “vrouwenquotum” dat een ruime meerderheid van vrouwen onder topmensen bedraagt. En de enige zinnige bedoeling daarvan kan zijn het opheffen van topposities zoals wij die nu kennen, het opheffen van de door mannen vormgegeven en gedomineerde concurrentiemaatschappij.