Hinderlijk

Nu de politie de strijd om meer centjes definitief lijkt te hebben verloren – van een vrouw nog wel – kunnen we de bijnaam ‘de sterke arm’ wel gevoeglijk vervangen door ‘de slappe lul’. We weten allemaal dat een minister bij wie een glazen plafond ernstig tegen haar hersenpannetje drukt niet zo snel geneigd zal zijn om zonder meer extra geld op tafel te leggen, dus dan moet je met meer aankomen dan alleen maar praten, praten, praten en een beetje staken. Gooi zo’n mens in het cachot en zet haar op water en brood, ik bedoel: wie is hier nu de politie?

Deze week zou er dan toch eindelijk iets gaan gebeuren op het actiefront: oom agent ging ‘het verkeer hinderen’.

En ik vind ze normaal al zo irritant! Nu rijd ik zelf geen auto, maar het schijnt zo te zijn dat ze je in het holst van de nacht, als je snel naar huis wilt, in een fuik laten rijden, en als je dan al niet met je dronken kop alle pylonnetjes omver hebt gereden, moet je ook nog eens in een of ander apparaat blazen om te kijken of je niet uit je bek stinkt. Of als je een drukke winkelstraat op je fiets binnenrijdt en terwijl je al bezig bent met afstappen in je ooghoeken twee van die agentjes ontwaart die op hun mountainbikes in volle sprint door diezelfde drukke winkelstraat op je af komen racen zodat ze nog net voordat je ook je tweede voet van het pedaal hebt gehaald kunnen vragen waar of dat we soms mee bezig zijn en wat of dat er niet gebeuren zou als al die mensen hier zouden gaan fietsen.

(En die dan in staat zijn je een bekeuring te geven als je ze opdraagt om boeven te gaan vangen, wat hun baas die ochtend kennelijk in de dagbespreking vergeten is te vermelden.)

Als bovenstaande binnen de categorie ‘ongehinderde verkeersdeelname’ zou vallen, was ik wel eens benieuwd wat de politie dan wel onder verkeershinder zou verstaan, zeker nadat ik ergens had gelezen dat de agenten bij het etaleren van hun hinderingskunsten hun fantasie van de bonden vrijwel zonder enig voorbehoud mochten botvieren op de arme burger.

Die gaan bij het weeralarm de vangrails van de Afsluitdijk onklaar maken, dacht ik. Of ze laten alle stoplichten de hele dag op rood staan (of juist op groen). Straks steken ze me een gummiknuppel tussen mijn spaken, of gaan ze met scherp schieten op mijn achterwiel (nee, ze zullen je voorwiel kiezen, die is zo geplakt).

Ik zag voor me hoe ik door een strenge agente in de boeien werd geslagen en vervolgens met mijn handen werd vastgeketend aan mijn stuur, waarna ik altijd rechtdoor moest blijven fietsen omdat ik bij het afslaan mijn arm niet meer zou kunnen uitsteken.

En ik bedacht ten slotte dat het het Nederlandse volk enorm blij mocht zijn dat ik niet bij de politie werkte.

Hoe dan ook: ik was op alles voorbereid. En wat doen ze? Ze blazen de hele boel af.

Uitermate hinderlijk.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*