Vruchtbaar

De vorige bewoners zijn nu ongeveer anderhalf jaar vertrokken, maar ze zijn er toch weer in geslaagd om dit jaar meer kerstkaarten van vrienden te ontvangen dan wij; deze keer werd het een iets minder overtuigende, doch nog altijd klinkende 4-0 4-1. Dat zegt iets over de kwantiteit van onze vriendenkring, maar nog veel meer over de kwaliteit van de hunne.

Sowieso is er iets grondig mis met je vriendschap als je een kerstkaartverplichting ervaart, laat staan wanneer je contact zich daartoe beperkt, maar helemaal treurig wordt het als het keurig netjes doorsturen naar het nieuwe adres geen ander effect heeft dan een nieuwe kaart op het oude adres een jaar later. Zeker wanneer de kaart onzeker is geadresseerd aan S., N. & kid(s?).

Nu weet ik heel weinig van de vorige bewoners, maar ik heb ooit opgevangen dat ze verhuisden omdat ze wat meer ruimte wilden voor hun kinderen van ik meen twaalf en acht. Nou, dacht ik, als je mensen tot je vriendenkring rekent die al jaren twee kinderen hebben zonder dat je het weet (laat staan hoe ze heten), dan zal ik er ook wel toe behoren. En dus roetsjte ik de envelop open, om daar iets aan te treffen wat S. en N. zelf blijkbaar nooit hadden verstuurd: een geboortekaartje van een tweede kind.

Of zeg maar gerust: geboortekaart, een geboorteflyer, een geboorteposter bijkans, kortom, een veel te groot ding waaraan je zo kunt aflezen dat de afzenders er zowat trotser op zijn dan op hun kind, dus ze zullen er vast ook zelf wel op staan met hun zelfingenomen blije tronies, ja hoor, daar staan ze al, professioneel klassiek zwart-wit gefotografeerd in een Utrechts park, kijk ze eens stralen, Sofie is geboren, en er is ook een hond bij, een golden fokking retriever, hoe kan het ook anders, zijn naam (Rakker) staat zo ongeveer op zijn wanstaltig brave en trouwe kop gegraveerd, en ook de kleine Joep groet ons, het gezin is compleet en o, wat gaat het goed met ze – ze bestaan, mensen met wie alles altijd maar goed gaat, en daar krijg ik altijd enorme jeuk van, vooral als ze hun geboortekaarten met decemberzegels frankeren, wat natuurlijk niet mag, sterker nog, ik verdenk ze ervan dat ze de kleine Sofie met opzet in februari hebben verwekt om dan in december voor hetzelfde geld ook alle mensen op de hoogte te kunnen brengen die ze al sinds sint-juttemis niet meer hebben gezien, en ach, wat zou het als de helft in de tussentijd met de noorderzon is vertrokken, want iedereen mag zien hoe goed het met ons gaat.

Als u dan inmiddels een redelijk beeld hebt van de afzenders, dan kan ik u nu vertellen welke boodschap zij nog in petto hadden voor al die tientallen, honderden, zo niet duizenden uit het oog verlorenen:

Een voorspoedig en vruchtbaar 2008 gewenst!

Gadverdegadver, een vruchtbaar 2008. Gewenst aan al dat soort types! Een regelrechte oproep tot voortplanting, een neemvoornemen richting bezitters van bak- en vouwfietsen en andere piepeltjes die het over kids hebben in plaats van over kinderen!

U begrijpt, ik zie het nieuwe jaar weer met de nodige reserve tegemoet. En o ja, mocht u toch aan de oproep gehoor willen geven, stuurt u die mensen dan wel even een kaartje, zodat ze de volgende keer weten of ze ‘kid’ in enkelvoud of meervoud moeten schrijven.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

5 gedachtes over “Vruchtbaar”

  1. De eerste drie alinea’s waren vermakelijk. Vanaf de vierde alinea werd het zeer, nee, hoogst, nee, uiterst vermakelijk. Enkel al de eerste regel van alinea vier was goed voor het vasthouden van mijn buik en het inlassen van een korte continentiepauze. Van die golven die door mijn ingewanden trokken en waarbij ik aan mijn water voelde dat die deining voorlopig niet zou wijken.

    Mijn oude jaar was al goed. En is dat nog. Maar nu op de valreep een pietsje beter.

  2. Cheer up, 0, heb je je digikaarten wel meegeteld? Volgens mijn snelle berekening moet je dan toch al minstens op 2 Vrienden zitten…

    Ik ben er eigenlijk wel voor dat je zelf ook es iets leuks fabriekt, bijvoorbeeld van jezelf en het lustobject al 12letterlingo-end verWildersdt onder de kerstboom met de plofkat vermomt als oliebol ernaast, of maak op zn minst een donderende heilwens aan je trouwe zeroische publiek je hebt nog 25 uur…

  3. Begrijp ik nou goed dat jij al anderhald jaar in het huis van Sander en Nicole woont? Wat toevallig! Ik wist trouwens ook niet dat ze al twee kinderen hadden…

  4. Ik heb dit jaar ook vier kerstkaarten gekregen: een van de projectontwikkelaar die nu al een jaar bezig is mijn appartement te bouwen, een van Intomart, dat via een kastje registreert dat ik elke dag veel te veel naar Net 5 kijk, een van Harlequin omdat ik hun softporno-voor-preutse-vrouwen zo kundig vertaal, en ook nog een van een vriendin uit Hoofddorp. Die laatste was toch wel erg lief.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *