Met het imago van de OV-chipkaart is het ongeveer net zo gesteld als met de kwaliteit van bovenstaande titel. Ik geloof dat de eerste plannen voor het nieuwe toegangsbewijs al in de tijd van Napoleon werden gesmeed, maar ik zou verbaasd zijn als hij uiteindelijk landelijk ingevoerd is vóórdat de marsmannetjes ons met hun gratis bussen komen ontvoeren.
Voor de overbruggingsperiode, die inmiddels een eeuw of twee beloopt, werd het volk tevredengesteld met Neerlands meest roemruchte uitvinding sinds, je bent Haarlemmer of niet, die van de boekdrukkunst: de strippenkaart. De Egyptenaren hebben hun piramides, de Chinezen hebben een respectabele muur gemetseld, maar wij hebben de strippenkaart: een wereldwonder van de zuiverste soort, uitgevoerd in blauw en roze, kleuren die zes miljard wereldburgers associëren met baby-jongetjes en -meisjes, maar wij met jong, bejaard en alles wat daartussenin zit.
Vandaag ging ik er weer een kopen, een strippenkaart, want ik was te lui om honderd meter verder te lopen dan normaal. Bij het apparaat dat mij zou gaan voorzien van vijftien maagdelijke blauwe strippen werd ik echter geconfronteerd met de meedogenloze agitprop waar de communicatieafdeling van de OV-chipkaart de gemiddelde forens heden ten dage mee terroriseert. U weet wel, dat is die club die om het gebruik van hun product te propageren stripfiguurtjes heeft ontwikkeld die Jules de Korte zonder geurproef als zwartrijders zou identificeren; zie bijvoorbeeld hier, of anders wel op www.ov-communicatie.nl. En de club ook die magenta als huisstijlkleur heeft uitgekozen, een kleur waarvan diezelfde Jules de Korte weet dat T-Mobile er het alleenrecht op heeft geclaimd en ieder ander die haar gebruikt voor het gerecht sleept.
Goed.
Ik stond dus voor het strippenkaartapparaat, dat ongetwijfeld door toedoen van de chipkaarthonden geen bankbiljetten meer accepteerde en mij daarvoor doorverwees naar een ander apparaat aan de andere kant van het station. Maar daar kon ik dus niet meer komen, doordat de ov-shitpoortjes me de weg versperden en ik niet wilde omlopen omdat dat nou juist de reden was waarom ik überhaupt de metro wilde pakken.
Het enige apparaat dat nog wel binnen bereik was, zo verderfelijk zitten die communicatieplannen wel in elkaar, vertel mij wat, was natuurlijk zo’n magenta geval van de OV-chipkaart. Een mysterieuze kracht, het zal de kosmos wel geweest zijn, of magneta in plaats van magenta, trok mij naar de oplader toe, en verdomd! – daar herinnerde ik me dat er ook zo’n OV-chiplogootje op mijn NS-kaart stond.
Ik had dus gewoon een OV-chipkaart, al maanden!
Het apparaat droeg mij op mijn kaart in een bakje te leggen. Niet eens in een passende gleuf of zo, maar gewoon, los, de wind zou er in een tochtige stationshal nog eens vat op kunnen krijgen, en deze onstabiele situatie bleef ongewijzigd gedurende de volledige transactie, die minstens twee minuten duurde. Angstig keek ik om mij heen of er geen types aan kwamen die enige gelijkenis vertoonden met de figuurtjes uit de campagne, maar uiteindelijk nam die kneuterigheid mij eigenlijk wel voor de OV-chipkaart in. Zo’n waardevol bezit dat je open en bloot moet neerleggen terwijl je je pinpas moet opzoeken: dat getuigt van een grenzeloos naïef maar vooral ook verloren gewaand vertrouwen in de mensheid.
En nu verwacht u natuurlijk een vileine afrekening met het kleinood. Niks daarvan; toen alles gereed was, geschiedde het wonder gewoon! Ik hoefde niet eens een petje scheef op mijn kop te zetten of hup, daar ging het poortje al open. En ik had mijn twintig kilo aan gouden kettingen nog niet om of hop, daar kwam al een metro aangereden.
Ik ben om, geloof ik. En dat bracht mij in gedachten terug bij de aanschaf van de strippenkaart die onverwacht wel eens de laatste geweest kon zijn.
‘Een blauwe?’, vroeg het albertheijnmeisje toen nog, met een zweem van twijfel die ik, ervan uitgaande dat ik niet zo snel als 65-plusser word geschat, maar als een compliment opvatte. Op je hoogtepunt stoppen met de strippenkaart. Ik ben een gelukkig mens vandaag.
@JvT: heb wat gelezen op je blog, en het interesseert me geen moer, geloof ik. Ik schat in dat je een twintiger bent, en als zodanig héél erg geïnteresseerd in jezelf. Dat gaat wel weer over, hoor!
@Zero: gefeliciteerd met je chipknip.
@JvT nou ik ben van de Akzo en wij van de Akzo…hmmm sorry hoe vaak mag ik nog zeggen dat ik van de Akzo ben? O, ok. Nou ik ben dus van de Akzo… blablabla
Hee, het woord magenta hoorde ik voor het eerst afgelopen zomer, of net wat eerder, met dat o zo grote project waar jij voortijdig de benen van had genomen. Wat ik nu ook ga doen bij het vervolg ervan. Ik moest vragen: ‘wat is magenta?’ Ik wist niet eens dat ik kon vragen ‘wat is dat voor kleur?’.
Bedankt voor de tip Sparta: http://www.janvantienen.nl
Internal Server Error Requests heb ik al zo vaak gelezen. Als je spamt, doe het dan goed 🙂
“Als u dat niet interessant vindt, kunt u zich troosten in de gedachte dat ik mezelf ook niet zou lezen als ik mezelf niet was.”
Schrijf je stukjes dan in Word en laat ze lekker op de harde schijf van je computer staan… Ik schrijf om gelezen te worden. Heerlijk vind ik dat, gelezen worden. Lees mijn stukken maar eens, op http://www.janvantienen.nl. Vind ik heerlijk.
Elsje werkt voor V&W waarvan ze vorig jaar in haar kerstpakket een OV-chipkaart kreeg. Aangezien ze daarnaast de gelukkige bezitster van een OV-kaart is, ligt die chipkaart ergens ongebruikt in een la…
Hoe werkt dat trouwens? Zijn er ook roze chipkaarten voor het kinder/oudevandagen-tarief?
werd je niet ontzettend zenuwachtig van dat Outlook Express-geluid ‘nieuwe e-mail’ of doen alleen Rotterdamse OV-Chipkaartotomaten dat?