Smiley

Ik heb het tegenwoordig zo druk dat behalve mijn stukjes ook mijn sociale contacten er een beetje bij inschieten. Zo had ik volgaarne de smiley willen feliciteren met zijn vijfentwintigste verjaardag, maar dat is me op de dag zelf uiteindelijk volkomen ontschoten.

๐Ÿ™

Nu moet ik toegeven dat mijn relatie met de familie Smiley de afgelopen tijd ook enigszins bekoeld is. Vooral voor ๐Ÿ™‚ begin ik een hartgrondige aversie te ontwikkelen, en uitgerekend deze oudste telg, niet te verwarren met zijn jongere broertje :), was afgelopen woensdag de jubilaris. Onbegrijpelijk waarom een smiley, op de wereld gezet uit luiigheid, om zo snel mogelijk een emotie over te brengen, voorzien zou moeten worden van die reduntante neus, die er ongeacht de bedoelde gelaatsuitdrukking vrijwel altijd hetzelfde uitziet.

Maar sowieso, de smiley. Je moet wel een ontstellend schrijnend gebrek aan humor hebben (en daarbij de nodige zelfkennis) om een beroep op hem te doen, zoals degene die ooit zonder een spoor van ironie voorstelde een ironieteken in het leven te roepen zich wel heel onbegrepen moet hebben gevoeld. Nog erger zijn de gebruikers van de schijnheilige knipoogsmiley, met behulp waarvan achterbakse types kans zien om de vileinste gedachten te doen voorkomen als een onschuldig gebbetje – maar ondertussen!

๐Ÿ˜‰

Nee, ik heb het niet meer zo op de smiley. Het is natuurlijk ook een weerzinwekkend symbool van de westerse suprematie. Wij kunnen er allemaal wel mee uit de voeten – we kunnen lachen ๐Ÿ™‚ en bedroefd zijn ๐Ÿ™ en ons tong uitsteken ๐Ÿ˜› en hier allemaal heel hard om lachen ๐Ÿ˜€ – maar je zal maar een Afrikaanse vrouw zijn die door de Sahara banjert met zo’n urn op je kop, een schotel in je lip en van die ringen om je nek, dan ziet je smiley er al gauw zo uit:

O:-]=))))))))))

En dan is dat er nog een met een normale neus. Gelukkig hebben ze meestal geen internet.

Ik zal het u nog sterker vertellen: als God, ook al zo’n humorloos en slechtbegrepen figuur, niet zo stom had geknipoogd toen hij Eva op het hart drukte dat ze met haar tengels van die ene boom moest afblijven, had ze zich misschien wel twee keer bedacht voor ze een hap van de appel nam, en dan had de wereld er heel anders uitgezien. Dan waren Pim Fortuyn en Theo van Gogh niet vermoord, dan waren we al tien keer wereldkampioen geworden, dan waren de files opgelost, wat zeg ik: nooit ontstaan, en hadden we de afgelopen maanden prachtig zomerweer gehad.

Heus, het is niet allemaal de schuld van Wouter Bos. Maar wel van de smiley. DOOD AAN DE SMILEY!

๐Ÿ˜‰

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

7 gedachten over “Smiley”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *