Vanavond voel ik de jeugd door mijn knokige eeltvingers glippen.
Ik word aan mijn nieuwe collega’s voorgesteld als senior webredacteur. Of: ‘de man van het web’, in tegenstelling tot ‘de jongen van de website’, nog maar een paar maanden geleden.
De herinneringen aan telefoonnummers en nummerborden van vroeger vervagen.
De enkel die vijf weken geleden een klein tikje kreeg, doet nog steeds zeer.
In de spiegel zie ik een chagrijnige knorrige brompot.
De grijze haren zijn onmiskenbaar aanwezig, de rimpels breken door.
Kijk, daar vormt zich al een (gezien de eraan ten grondslag liggende consumptie overigens nog zeer bescheiden, maar toch) bierpensje.
En het kan alleen nog maar erger worden. Dit is pas het begin, er is geen weg meer terug.
Dertig.
Nog vijf vier drie twee anderhalf uur (geloof nooit een weblogger die zegt dat hij zijn stukjes in tien minuten schrijft) en ik laat mijn jonge jaren definitief achter me. Heeft u een enkel opbeurend woord voor mij over?
(Dit alles is natuurlijk de grootste aanstelleritis die ooit is opgetekend, ik kan het piepsignaal waar ik het vorig jaar over had uiteindelijk nog steeds horen, maar het is mijn feestje, dus als ik melodramatisch wil doen, dan doe ik melodramatisch, begrepen?
En het goede nieuws is natuurlijk dat alles relatief is. U lijkt mij gemiddeld ook de jongste niet meer, blijkens de interesse die mijn belegen bijdragen klaarblijkelijk bij u wekken. Kijk maar (en wel eerlijk zijn, mensen, dit is mijn cadeau aan u bij mijn dertigste verjaardag, een gloednieuwe feature op iamzero.nl: de poll – en wat krijg ik ervoor terug? nou? nou?):
)
We zijn bijna een halfjaar verder. En? Hoe gaat het nu met u? Mocht u de schok der onomkeerbaarheid nog niet geheel te boven gekomen zijn, dan heb ik nu een enkel opbeurend woord voor u. Of eigenlijk, een opbeurend getal. Het is geheel persoonlijk en actueel autobiografisch mijnerzijds en het heeft als oogmerk, reden en bedoeling dat u als taalgebruiker de zaken een weinig cijfermatig relativeert:
34
Ik vind het leuke van de mannelijke helft van de dertigers dat zij ofwel nog heel jongensachtig zijn, ofwel echt ‘man’ zijn. Als ik een aantal dertigers uit mijn omgeving naast elkaar zet zijn die verschillen erg groot.
Daar ligt voor jou het ‘opbeurende’ Zero: je kunt nu nog kiezen. Je bent immers zo oud als je je voelt (heerlijk, zo’n cliché). Blijf je nog even jongensachtig of word je een man met bijbehorende grijze haren?
@michelle: ik was niet echt van plan om 120 te worden eigenlijk…
Quartlife crisis?
Gefeliciteerd!
Ik zal een pot verf op je gezondheid openmaken. Kwast kwast schuur schuur.
Ik heb aan je gedacht, gisteren, Zero. Alsnog van harte, mooie leeftijd!
En ik neem aan dat je toch liever een ‘man’ bent dan een ‘jongen’? Overigens blijf je denk ik altijd een jongen en oude man gecombineerd. (Misschien komt dat door dat lezen en schaken.)
Ooit iemand gehoord van je standaardleeftijd? Ruim 10 jaar geleden vond mij men 17. Ik ben inmiddels over het dubbele daarvan.
Gisteren dacht ik toevallig, als ik op m’n 40e nou nog een echte loopbaan start, in de muziek bijvoorbeeld, dan kan ik op m’n 65e een 25-jarig jubileum vieren… (echt, serieus, dat dacht ik echt).
Wie weet troost dat een beetje, mocht je je (nog) katerig voelen.
30 vond ik best oke. Groot feest, eindelijk volwassen, blabla.
31 daarentegen… Dat is zo vreselijk niks en bijna 40.
34 was nog een lichtpuntje. Dan heb je Christus overleefd en heb je toch nog wat bereikt in je leven.
Van harte van Juul (36, bijna 37)
Verdraaid. Ben ik zoveel ouder?
In elk geval gefeliciteerd! En probeer nog af en toe door te zakken; over 2,5 jaar lukt dat heel wat minder goed. Ik spreek uit ervaring.
Dertig, haha! Dat is nog niks.
Felicidades zero. Op de volgende 30 (dat had ik dus goed) dan maar.
Dertig worden vond ik eigenlijk erg leuk, maar het was dan ook mooi weer. Wat erg ongebruikelijk is in april, kan ik u vertellen.
Maar sinds kort denken vreemden weer dat ik studeer. Ik hoop dat dat betekent dat ik eruit zie als 24, en niet als een eeuwige, half-gesjeesde student.
Kom borrelen, zero! Trek de jas maar vast aan…
Ik werd twee jar geleden vooral moe van mezelf die iedere keer dat vermoeide verhaaltje ophing hoe moeilijk ik het wel niet vond 30 te worden terwijl ik ergens ook wel merkte dat dat slechts woorden waren en dat ik er totaal niet mee scheen te zitten. Tegenstrijdigheden te over dus. Als nu iemand naar mijn leeftijd vraagt, antwoord ik graag en neem ik complimentjes als ‘dacht dat je veel jonger was’ dankbaar in ontvangst.
Hartelijk gefeliciteerd. Dertig worden is zwaar. Opbeurende woorden heb ik niet in de aanbieding. Iedere confrontatie met je leeftijd na je dertigste verjaardag is moeilijk (héérlijke poll overigens).
@ iamzero: Diezelfde vlugge rekenaars hebben misschien al opgemerkt dat ik ook op een dinsdag de dertiende dertien ben geworden! Zou er soms een patroon in zitten..?
Gefeliciteerd!!
Maar ook na je dertigste mag je taart en slingers en balonnen hoor. Heb ik ergens gelezen. (ik heb nog een jaartje…)
Ik zit nog net in een categorie tot 34, wordt over enkele maanden 35…
Ja uh… ennuh dertig is tegenwoordig net als twintig vroeger. Ofzo. Weet ik veel. Was wel positief bedoeld trouwens, maar ik ben zelf ook al drie dagen in een dertig depressie, dus misschien probeer ik het volgende week nog een keer, met dat positivisme.
Gefeliciteerd (nogmaals) in ieder geval.
🙂
xV
Gefeliciteeerd! Eindelijk weer een 0 in je leeftijd, ook dat lijkt me een feestje waard.
@René: de vlugge rekenaars merken op dat ik ook op vrijdag de dertiende dertien ben geworden (13/7/1990).
Hartelijk gefeliciteerd!
Vrijdag de dertiende… da’s een hele mooie dag om dertig te worden. En dat meen ik serieus. Ik ben zelf ooit op een dinsdag de dertiende dertig geworden, en dat vind ik nog steeds jammer. Hoewel het wel lekker allitereert merk ik nu, en dat is ook wat waard.
Over een uurtje is het zover, dan ben jij dus jarig: van harte!
Zie je poll: join the club! En voor zover dat je gerust stelt. Elsje (bijna 38) en Sjaak (bijna 41) hebben nu nog pijn in de kaken van het piepje. Arghh. En de hersenverweking heeft ook nog niet toegeslagen. Dat wil zeggen dat ook Elsje de nummerborden feilloos kan oplepelen. Komt ooit terug in een blogje…
Het is inderdaad onomkeerbaar. De aftakeling zal inzetten en steeds heviger worden. Ik maak het dagelijks mee, 🙁
Als ik 50% blijf uitmaken van het aantal stemmers, moet je deze gloednieuwe optie maar weer stilletjes verwijderen.